Illustratie door Wren McDonald Afgezien van m'n huur, geef ik het grootste deel van mijn geld uit aan eten. Mijn ontbijt haal ik altijd bij een broodjeszaak op weg naar werk, en mijn lunch haal ik ook buiten de deur, omdat ik 's ochtends vaak te laat en te lui ben om zelf iets in elkaar te flansen. Mijn avondeten bestel ik bijna altijd bij thuisbezorgd.nl. Dat werkt op zich prima, aangezien ik een hekel aan koken heb, maar het kost wel bakken met geld. Nu de feestdagen eraan komen en ik gisteren opeens voor de keuze stond of ik een hamburger van elf euro voor mezelf ging halen of een kerstcadeautje voor mijn neefje ging kopen, besloot ik dat het tijd was dat ik goedkoper ging eten.

De goedkoopste manier om ervoor te zorgen dat je net genoeg calorieën binnenkrijgt om niet dood neer te vallen is natuurlijk gewoon om elke dag instant noodles naar binnen te slurpen, maar dat leek me wel erg rigoureus —en bovendien erg ongezond. Ik wilde wel geld besparen, maar ik wilde nou ook weer geen scheurbuik oplopen. Kortom, ik was op zoek naar een goedkoop dieet dat me geen jaren van mijn leven zou kosten - en waarvoor ik geen uren in de keuken hoefde door te brengen.

Ik besloot een kort experiment uit te voeren: hoe goedkoop kan ik eten, terwijl ik nog steeds allemaal fijne en gezonde dingen zoals voedingsstoffen en vitaminen binnenkreeg? En dan het liefst ook nog zonder enige moeite te doen? De eerste manier bestond uit een voedselvervanger en de tweede uit een ouderwetse, gezonde combinatie van etenswaren: een eenvoudige zelfgemaakte maaltijd.

De eerste stap om van mijn dure eetgewoonten af te komen, was het raadplegen van voedingsdeskundige Laura Cipullo. Ik was van plan om over te stappen op een voedselvervanger als Soylent, maar ze zei dat dat haar onverstandig leek. Volgens haar is er geen enkele manier om alle voedingsstoffen binnen te krijgen door steeds hetzelfde voedsel te eten. Wat ze me vertelde ging recht tegen mijn plan van voedselvervangende producten in. Dingen zoals Soylent beloven dat ze dezelfde voedingsstoffen bevatten als normaal eten, maar besparen je het samenstellen van een hele maaltijd en tijdrovende en vermoeiende dingen als kauwen, waar ik echt gewoon geen tijd voor heb. "Deze producten kunnen een goede oplossing zijn voor mensen in een crisissituatie, zoals legertroepen in het buitenland," vertelde Cipullo me. "Maar hoe krijg je de antioxidanten van fruit en groenten en alle andere kankerbestrijdende stoffen binnen?" Ik maakte me helemaal geen zorgen over kanker. Mijn plan was om voor een korte periode te diëten. Maar overstappen op Soylent zou betekenen dat al mijn voedsel uit een vloeibaar drabje zou bestaan, en daar was ik niet klaar voor. (Een van mijn collega's van Motherboard probeerde het een tijdje geleden, mocht je benieuwd zijn hoe het is gegaan.) In plaats daarvan bestelde ik een proefpakket van tien MealSquares (die normaal 27 euro kosten). MealSquares zijn voedingsstofrijke maaltijden die in een vierkante vorm worden geleverd. Ze bevatten vierhonderd calorieën en lijken een beetje op scones, maar dan veel compacter en een stuk droger. Je zou er een huis mee kunnen bouwen. Sommige mensen op het VICE-kantoor eten het alsof het normaal voedsel is. Ik heb geen idee hoe. Ik probeerde het, maar mijn lichaam sloeg de vierkante bakstenen liever af. Mijn kaak wilde niet kauwen. Ik nam na ieder klein hapje een slok koffie, alsof ik pillen aan het slikken was. Mijn dierlijke kant kwam naar boven en ik vroeg me af waar ik in godsnaam mee bezig was.

Een dag en vierhonderd calorieën verder, ontdekte ik dat MealSquares stukjes chocola bevatten. Tijdens het ontbijt at ik alleen de donkere stukjes. Op dit moment geeft alleen de geur van normaal eten me al pijnsteken. Ik liep langs een pizzatent en moest bijna huilen. Cipullo had me hier voor gewaarschuwd. Volgens haar was gevarieerd eten niet alleen belangrijk voor je gezondheid, maar ook voor je mentale toestand. "We eten om psychologische redenen en we eten uit gedragsoverwegingen," vertelde ze. "Er wordt binnenkort een onderzoek gepubliceerd waaruit blijkt dat de manier waarop je lichaam reageert op voedsel te maken heeft met je stressniveau. Je lichaam zal voedsel op een andere manier verteren als je bijvoorbeeld gestrest bent en je de maaltijd niet lekker vindt."

Dus vroeg ik Cipullo om een maaltijd voor me te bedenken die voedingsstofrijk was, maar samengesteld uit goedkope ingrediënten die bijna gratis te verkrijgen zijn en niet al te moeilijk om te maken. Haar antwoord beviel me niet zo. Haar voorstel was om spinazie of boerenkool kort te bakken met olijfolie, het vervolgens met rijst te mixen en het af te maken met een schepje tonijn uit blik. Maar na twee dagen van MealSquare-terreur smachtte ik naar iets anders, dus ging ik de uitdaging aan. Eenmaal op kantoor de volgende ochtend, schrokte ik mijn bakje prut direct op. Waar de MealSquares zo slecht door m'n keel gleden dat ik dagelijks waarschijnlijk te weinig calorieën binnenkreeg om te functioneren, had ik nu het tegenovergestelde probleem. De volgende dag maakte ik meer en dat was een goed teken. Ik begon het nieuwe eten lekker te vinden, hoewel het verdacht veel lijkt op een recept dat ik online vond voor zelfgemaakt kattenvoer.

Mijn liefde voor de prut was van korte duur. De volgende dag merkte ik dat mijn humeur verslechterde. Ik maakte een ontbijtversie van het recept, waarbij ik de tonijn verving door een gebakken ei. 's Middags merkte ik dat ik erg langzaam bewoog en m'n armen tintelden. Ik raakte een beetje in paniek. Toen een collega een aardappeltje in de mayonaise doopte en opat, leek het wel of ik naar porno zat te kijken.

Na vijf dagen voelde ik me alsof ik me onderwater bevond. Mijn dieet gaf me een permanente kater, zonder alcohol te drinken – en als ik een half biertje dronk werd ik zo duizelig dat ik bang was dat ik flauw zou vallen. De volgende dag voelde ik me nog slechter. Op zaterdag, tijdens een uitje met een vriend, had ik ineens hevige kotsneigingen. Ik liet m'n ijskoffie vallen, sprong in een taxi en concentreerde me zo hard mogelijk op niet kotsen tot ik thuis was. Niet makkelijk. Hoeveel geld ik heb uitgegeven die week? Nog geen tien euro. Ik wil niet eens weten hoeveel de taxi heeft gekost. Lees ook: [Ik probeerde een paar dagen net zo'n powervrouw te zijn als Rens Kroes ](http://www.vice.com/nl/read/ik-probeerde-een-paar-dagen-net-zon-powervrouw-te-zijn-als-rens-kroes-292)Hoe kun je geld besparen zonder een lul te zijn? [Hoe kun je gezond leven zonder een lul te zijn? ](https://www.vice.com/nl/read/hoe-kun-je-gezond-leven-zonder-een-lul-te-zijn-264)
Like VICE Nederland voor je dagelijkse partij prachtverhalen, want anders mis je dingen: