Foto’s door Malou Tan
In het Friese dorp Bakkeveen zit Stichting Cavia, een organisatie die ongewenste cavia’s opvangt. Gezien caviaverjaardagen en caviaraces een aanzienlijke rol hebben gespeeld in mijn van dierenliefde aan elkaar hangende jeugd, leek er geen betere plek in Nederland om de leegte te vullen die mijn jonggestorven driekleur Flippie ooit heeft achtergelaten.
Samen met Anna van der Bos en een handvol medewerkers en stagiairs helpt directeur Silvia Flantua jaarlijks tussen de drie- en vierduizend verstoten cavia’s. Die worden hier meestal gebracht door baasjes die niet meer voor hun dieren kunnen of willen zorgen. “Maar ze worden soms ook in de glasbak gevonden. Of op een rotonde in Zwolle.”
Gelukkig staat er voor al deze knaagdieren in Bakkeveen een warm hooibedje gespreid (geen stro, want van stro kunnen caviaatjes oogletsel krijgen!), in de vorm van een caviadorp vol miniatuureiffeltorens, koeien en tempels. Daar zitten ze hun dagen uit, tot liefhebbers van tweedehands knuffelbeesten ze voor een bedrag van tien euro een nieuw leven gunnen.
VICE: Wat is er zo leuk aan cavia’s?
Silvia Flantua: Het zijn zulke lieve, gezellige beestjes. Door te piepen en andere geluidjes te maken, laten ze weten dat ze je herkennen. Vaak hebben ze al in de gaten wat je van plan bent voordat je het zelf weet. Er is ook een liedje geschreven voor jullie stichting, toch?
Silvia Flantua: Ja, het nummer heet ‘Guineapig baby’ en is gezongen door Stephanie, een meisje dat hier een tijd lang veel kwam. We hebben nog vierduizend singles liggen. Wil je er eentje? Graag. Welke cavia’s raken jullie maar moeilijk kwijt?
Silvia Flantua: Er bestaat zoiets als caviamode. Soms zijn cavia’s met zo min mogelijk haar een tijd lang erg gewild. Daarna zijn langharige cavia’s, weerborstels of kruintjes weer hip. De gladharige dieren worden over het algemeen het snelst geplaatst. Ik zag net een vrolijk duo genaamd Robbie en Williams. Wie bedenken de namen?
Anna de Bos: Wij allemaal. Laatst waren we een naam aan het verzinnen toen ik iets uit mijn handen liet vallen en vloekte met ‘chips’. Die cavia hebben we toen maar Chips genoemd. Later hebben we ook nog Wokkel en Nibb-it gehad. www.stichtingcavia.nl
Silvia Flantua: Het zijn zulke lieve, gezellige beestjes. Door te piepen en andere geluidjes te maken, laten ze weten dat ze je herkennen. Vaak hebben ze al in de gaten wat je van plan bent voordat je het zelf weet. Er is ook een liedje geschreven voor jullie stichting, toch?
Silvia Flantua: Ja, het nummer heet ‘Guineapig baby’ en is gezongen door Stephanie, een meisje dat hier een tijd lang veel kwam. We hebben nog vierduizend singles liggen. Wil je er eentje? Graag. Welke cavia’s raken jullie maar moeilijk kwijt?
Silvia Flantua: Er bestaat zoiets als caviamode. Soms zijn cavia’s met zo min mogelijk haar een tijd lang erg gewild. Daarna zijn langharige cavia’s, weerborstels of kruintjes weer hip. De gladharige dieren worden over het algemeen het snelst geplaatst. Ik zag net een vrolijk duo genaamd Robbie en Williams. Wie bedenken de namen?
Anna de Bos: Wij allemaal. Laatst waren we een naam aan het verzinnen toen ik iets uit mijn handen liet vallen en vloekte met ‘chips’. Die cavia hebben we toen maar Chips genoemd. Later hebben we ook nog Wokkel en Nibb-it gehad. www.stichtingcavia.nl