INDIA - HET VERHAAL VAN DE HEILIGE HOER

Seksslaven vind je overal in het zuiden van India. Het is het resultaat van een oud Hindoegebruik dat prostitutie heiligt. Een Devadasi, of "Dienaar van God", is een meisje dat van haar ouders moet dansen in een tempel. In realiteit is dit ritueel bedoeld om jonge meisjes te verkopen voor een leven in de prostitutie, en dit levert slechts acht euro op. Bij wet is het verboden, niettemin zijn er tienduizenden Devadasi's die in stadsbordelen werken of hun lichaam op straat verkopen. De meisjes zijn het slachtoffer van de groeiende commerciële mensenhandel in het moderne India. Vice ontmoette de 31-jarige ex-Devadasi Shobha Dasti die door haar ouders gedwongen werd de prostitutie in te gaan en systematisch werd verkracht onder het mom van religieuze toewijding, totdat ze kon vluchten. Dit is haar verhaal…

"Op een nacht, toen ik elf was, droomde mijn moeder dat de Hindoegodin Yellamma haar aanriep. Toen ze de plaatselijke priester van haar visioen vertelde, drong hij erop aan dat het een teken was van de godin dat mijn moeder mij als Devadasi moest opgeven in ruil voor mijn zus. Mijn zus had het systeem een paar jaar daarvoor verlaten, nadat ze met een van haar bazen was getrouwd. De priester waarschuwde mijn moeder dat als ik geen Devadasi werd, mijn broer door de godin gestraft zou worden. Dus besloot ze dat ik in plaats van mijn zus zou worden opgeofferd."

"De Devadasi toewijdingceremonie lijkt op een traditioneel Hindoehuwelijk, maar dan zonder echtgenoot. De hele gemeenschap komt samen en je krijgt prachtige jurken, gouden kettingen, juwelen, zilveren teenringen en alle andere symbolen van het huwelijk. Ik was nog maar een kind en ik begreep er niets van. Ik was blij om in het middelpunt van de belangstelling te staan, en om voor het eerst een echte sari te mogen dragen. Ik werd een vrouw. Ik kan me nog herinneren dat mijn broer en zus heel kwaad waren over wat er allemaal gebeurde. Ze bleven met mijn moeder discussiëren en zeiden: 'Wat met haar studies? Waarom wil je haar leven ruïneren?' Maar voor mij was het de leukste dag van mijn leven."

"Na de inwijdingsceremonie ging mijn leven anderhalf jaar lang zijn gewone gang: thuis wonen en naar school gaan. Ik weet nu dat de gemeenschap aan het wachten was tot ik de puberteit bereikte. Toen, op een dag, ik was ongeveer 13 jaar, bood een mannelijke arbeider in het plaatselijke ziekenhuis mijn moeder 500 Rs (€8) in ruil voor mijn maagdelijkheid. Het is traditie dat de moeder of grootmoeder van een Devadasi de seksuele partners regelt, en het was mijn moeder die me die nacht naar de donkere X-ray kamer in het ziekenhuis bracht, om daar door een complete vreemde misbruikt te worden. Ik had geen idee wat me te wachten stond, maar ik was doodsbang. Een huwelijk zou een moment van trots moeten zijn, een feest, maar voor mij was het een harde zakenruil. Zelfs na al die jaren brengt de herinnering aan die nacht me nog tot tranen."

"De volgende ontmoeting was met de echtgenoot van mijn zus, die veel geld in mijn toewijdingceremonie had geïnvesteerd. Volgens de traditie heeft de baas van de Devadasi altijd het recht om iets terug te krijgen voor zijn investering. Dus, zodra hij ontdekte dat ik geen maagd meer was, begon hij mijn zus lastig te vallen door te zeggen: 'Nu wil ik dit meisje, ik wil haar gebruiken, ik wil dat ze naar mij komt'. Hij zei dat als zij het niet zou regelen, hij haar zou verlaten. Tegelijkertijd begon hij mijn moeder om te kopen met kleine hoeveelheden geld, elke week."

"Uiteindelijk werd er, zonder mijn toestemming, afgesproken dat ik elk weekend van vrijdag tot zondag bij mijn zus en haar man moest logeren, en dat ik dan door hem gebruikt kon worden wanneer hij maar wilde. Door de weeks ging ik nog steeds naar school, maar zodra vrijdag dichterbij kwam, werd ik ziek van angst. Ik zag het beeld van mijn verkrachter en wat er met me zou gebeuren. Ik leefde in een hel. Het misbruik duurde bijna 5 jaar, waarin ik zwanger werd en twee kinderen van hem droeg, een jongen en een meisje."

"Toen mijn dochter 1 jaar oud was, ging ik stiekem naar een beschermingsprogramma voor Devadasi vrouwen in de buurt en begon vrijwilligerswerk voor hen te doen. Ik herinner me nog levendig een van de eerste bijeenkomsten die ik bijwoonde, toen een advocaat kwam praten over de rechten van de vrouw. Dat was de eerste keer dat ik hoorde van seks met wederzijds instemming, en dat het gebruik van Devadasi niet toegelaten was in de Indiase wet. Dat sloeg in als een bom. Het klinkt belachelijk, maar voordien wist ik niet dat het illegaal was dat iemand me zonder mijn toestemming aanraakte. Vanaf toen begon ik mijn eigen situatie in te laten zinken."

"De organisatie begon me maand na maand een beetje geld te geven, wat me eindelijk de moed gaf om nee te zeggen tegen mijn misbruiker. Het maakte me zelfstandig. Ik wist dat ik voor mezelf en mijn kinderen kon zorgen. Ik zei tegen mijn zus: "Jij doet wat je wilt, maar ik ga nooit meer terug.""

"Na een jaar voor de organisatie gewerkt te hebben, werd ik van vrijwilliger gepromoveerd tot leider van een vrouwengroep en kreeg ik 1000 Rs per maand, waarvan ik 800 Rs aan mijn moeder gaf zodat ze zou stoppen om me naar die man terug te pushen. Financieel was het een gevecht om eten te kopen, busritten te betalen en voor mijn kinderen te zorgen –eigenlijk gewoon overleven- maar het was het waard om vrij te zijn."

"Door mijn verleden zal ik nooit meer kunnen trouwen, maar mijn leven ziet er helemaal anders uit dan vroeger. Ik sta aan het hoofd van een vrouwenorganisatie die MASS heet en die 2500 leden telt, en ik ben de spreekbuis van de gemeenschap en campagneleider. Wat ik meemaakte als kind, is nog steeds actueel, ook al ben ik nu mijn eigen vrouw. Er zijn nog steeds honderden kinderen verspreid over het land die risico lopen van seksuele uitbuiting. De pooiers zijn hun ouders."

SARAH HARRIS