Kanker? Laat gewoon een aderlating doen joh

De ervaren aderlater Mohammed Gyas kijkt toe hoe zijn zoon met een wegwerpscheermesje de handen en voeten van zieken opensnijdt in de tuinen van Jama Masjid, een moskee in Oud-Delhi. Een paar meter verderop springt een artritispatiënt energiek van een stenen platform. Hij springt er weer bovenop, grijnst en legt uit dat zijn herstel het resultaat is van de traditionele behandeling waarvoor hij geduldig in de rij heeft staan wachten. Het bloed dat door de goten stroomt langs de zijkanten van het platform is het zijne.

De traditionele aderlating, in combinatie met een streng dieet, schijnt alles te genezen, van hartklachten tot artritis, kanker en diabetes. “Hoe donkerder het bloed, hoe langer je moet bloeden,” vertelt Gyas. Een standaard behandeling duurt zes weken. Gyas’ zoon werkt samen met zes assistenten die de tourniquets aanbrengen, water over de snijwonden gieten om het bloed weg te spoelen en de wonden behandelen met een mengsel van kruiden. Er is ook een arts aanwezig die tetanusprikken geeft.

Gyas werd door zijn grootvader opgeleid tot aderlater, en heeft op zijn beurt z’n kennis doorgegeven aan z’n zoon. Sinds 1980 voert hij elke dag op dezelfde plek zijn behandelingen uit. Gedurende die tijd heeft hij elk scheermesje bewaard. Zijn verzameling stelt hij tentoon in twintig plastic tonnen. “Zo veel jaar, zo veel mensen, zo veel mesjes,” zegt hij terwijl hij trots naar de tonnen wijst. “Hoe kun je eraan twijfelen dat mijn behandeling werkt?”

Gyas heeft parkinson, waardoor hij zelf sinds 2008 geen behandelingen meer heeft kunnen uitvoeren. Hij en zijn zoon hebben allebei geen littekens of sneetjes op hun ledematen. Maar het feit dat de artsen niet hun eigen behandelingen ondergaan, maakt hun patiënten niets uit. Zij komen uit alle hoeken van India, en soms zelfs uit andere landen (waaronder Japan en de VS) om door Gyas en zijn zoon te worden 'genezen'. Velen van hen zweren bij de behandelingen. Misschien werken ze, of misschien werkt het alcoholvrije, rookvrije, peulvruchtrijke dieet.

Hoe dan ook, er hangt een enorm positieve sfeer in de lucht. “Kijk nu eens naar me,” roept de artritispatiënt terwijl hij rondspringt als een onbeholpen ballerina. “Ik kan alles bewegen. Er is geen pijn.”