Zo dien je je anno 2014 op internet te gedragen

Een paar computers die toegang tot het internet verschaffen (Foto van  Andrew B Myers)

Vorige week zondag brak “The Snappening” uit, en is jouw geslachtsdeel – samen met de schaamstreken van duizenden anderen – waarschijnlijk aandachtig bekeken door een groepje doortrapte hackers. Mocht deze zin geen belletje doen rinkelen, hier een uitleg: een grote groep snapchatgebruikers heeft apps gedownload die snapchatfoto’s opslaan (en die dus het hele idee van Snapchat teniet doen), en hackers beweren nu dat ze 200.000 van die opgeslagen foto’s gestolen hebben en al die naaktplaatjes online gaan zetten in een database waarin je op tieten en voortplantingsorganen kan zoeken.

Hoopvolle tongen beweerden dat het allemaal een grote hoax zou zijn, maar het punt is eigenlijk dat het 2014 is, technologie eng en verwarrend kan zijn en de tieten en piemels je om de oren vliegen. Dus hoe weerhoud je in dat klimaat mensen van het zien van jouw borsten of ballen? Of zelfs alleen je schaamhaar? En nu we het er toch over hebben: wat is überhaupt de etiquette van het nemen van je eerste piemelpica? Of rotzooi kopen op marktplaats?

Het internet heeft de wateren van sociale etiquette vertroebeld, dus ik verhelder de boel graag even voor je.

WAT IS SNAPCHAT EN HOE VAAK MAAK IK FOTO’S VAN MIJN TIETEN OF BALLEN?
Snapchat is een app die tieners gebruiken om elkaar op te hitsen, en mijn huisgenoot gebruikt het om foto’s van zichzelf te maken als hij gaat joggen. Het is het verstandigst om je telefooncamera nooit naar je ballen of je tieten te richten, tenzij je extreem zeker weet dat er nooit in de geschiedenis van de mensheid meer een datalek gaat plaatsvinden.

SPONSOR IK DE MARATHONLOOP VAN MIJN VRIEND?
Ik ben er erg op tegen om mensen die lange afstanden rennen geld te geven als zij ook aan het einde een medaille in ontvangst mogen nemen. Mensen die een marathon lopen, doen dat omdat ze het leuk vinden om te rennen. Waarom ren je in godsnaam een marathon als je het toch niet leuk vind om te rennen? Ik ga daar echt niet voor betalen.

Onder mijn soort mensen – mensen die een hele pizza in één keer kunnen verorberen zonder even te stoppen om te praten, hun mond af te vegen of te ademen – leeft heel sterk het idee dat niemand marathonlopers heeft gevraagd een marathon te lopen. Dat ze het waarschijnlijk alleen doen om eindelijk gebruik te kunnen maken van de renschoenen waar ze tweehonderd euro voor moesten aftikken omdat ze bij de Runnersworld een voetscan hebben laten maken. Tot het moment dat ik gesponsord wordt om dingen te doen die ik leuk vind – zitten, truien dragen, langzaam een nieuwe iPhone uit de verpakking halen – sponsor ik geen marathonlopers.

En voorbeeld van een doodgewoon gesprek op Tinder

ZAL IK OP ZOEK GAAN NAAR ECHTE LIEFDE OP TINDER?
Als je me dit een jaar geleden had gevraagd, had ik gezegd, “Natuurlijk, loser.” Maar anno 2014 is Tinder een podium geworden voor mensen die grappen maken, screenshots maken van die grap en hopen dat hun tindergrap ergens op het internet een hoop aandacht en likes krijgt.

Denk je dat je ooit echt verliefd kan worden op iemand die zoiets doet? Exact.

MOET IK IETS KOPEN VAN DE ETSYSHOP VAN EEN VRIEND?
A) Is die vriend iets aan het maken dat van veel slechtere kwaliteit is dan de goedkopere, massaal geproduceerde variant die je in een echte winkel kunt kopen – zoals bijvoorbeeld een kussen, of een iPadhoes? In dat geval: nee, niet iets kopen van de etsyshop van een vriend.

B) Is die vriend iets beters aan het maken dan wat je in de winkel kunt kopen? Dan: misschien. Het hangt ervanaf of je echt die zelfgemaakte kralenketting of suède dobbelsteenzak nodig hebt.

C) Maar wacht: maakt je vriend tiedyesjaals, lampenkappen van hergebruikte blikjes Minute Maid, of iets anders compleet nutteloos? Dan ook niet doen. Gewoon altijd even goed nadenken voor jezelf.

Een foto die je soms ziet verschijnen op je tijdlijn wanneer je op Facebook een vriendschapsverzoek accepteert van een willekeurige idioot.

ACCEPTEER IK VRIENDSCHAPSVERZOEKEN OP FACEBOOK VAN MENSEN DIE IK NIET KEN?
Ik zou bijna altijd ja zeggen. Het ergste dat mij ooit is overkomen is dat ik eerst een paar wazige kutfoto’s moest zien voordat ik besloot om diegene te ontvolgen. Leef je leven volop en maak er iets avontuurlijks van. En zeg vooral ‘ja’ tegen die rare gast die je vriend wil worden op Facebook. Wie weet blijkt het gewoon een collega te zijn die je nog niet was opgevallen.

MOET IK DE PROFESSIONELE FACEBOOKPAGINA LIKEN VAN MENSEN WAARMEE IK AL FACEBOOKVRIENDEN BEN, ZODAT IK DUBBEL ZIE WANNEER ZE EEN OPENMICNIGHT HEBBEN OF EEN BLOG HEBBEN GESCHREVEN?
Nee.

WAT MOET IK DOEN ALS IEMAND ME VIA TWITTER EEN GRAPJE STUURT EN IK DE GRAP LEUK VIND, MAAR IK ER GEEN FATSOENLIJKE REACTIE OP KAN BEDENKEN?
Dan favorite je de grappige tweet en ga je verder met je leven.

HOEVEEL MOET IK BIJDRAGEN AAN DE KICKSTARTER OF VOORDEKUNST VAN EEN VRIEND?
Kickstarter en Voordekunst zijn de plekken waar mooie gepolijste blokken hout worden omgebouwd tot iPhonekastjes, en waar je vrienden je dagelijks blijven lastigvallen om dertig euro bij te dragen aan hun nieuwe album Reggae – VOOR KINDEREN!, met tegenprestaties voor je donatie als “onze eeuwige dank!” en een badge. Er zijn drie bedragen die je in de praktijk kunt doneren:

1) Twintig euro, als je zeker weet dat het project nooit het doel gaat bereiken, waardoor je uiteindelijk niets hoeft over te maken of gewoon je geld terugkrijgt. Zo lijk je heel gul en oprecht geïnteresseerd in het project van je makker, terwijl je niets hoeft uit te geven.

2) Twintig euro, omdat je om welke reden dan ook niet van echte, bij een uitgever gepubliceerde boeken houdt en je oprecht geïnteresseerd bent in die door jouw goede vriend geschreven achthonderd pagina’s tellende ongeredigeerde memoires gedrukt op extra dun papier.

3) Geen cent. Het is compleet acceptabel om geen geloof of vertrouwen te hebben in de plannen van je vrienden.

VOEG IK MIJN VRIENDEN TOE OP LINKEDIN?
Nee. Voeg niemand toe op LinkedIn. LinkedIn is voor mensen die verschillende outfits hebben die ze naar sollicitatiegesprekken aan zouden kunnen trekken. Mensen die hun hart niet in hun keel voelen kloppen als ze hun banksaldo checken. Niks voor jou.

(Foto van Anthony Topper via)

MOET IK OP EEN UITNODIGING VOOR EEN EVENT OP FACEBOOK REAGEREN?
Ik klikte een keer op ‘aanwezig’ voor een event op Facebook. Dat zorgde voor een handige notitie in de agenda op mijn iPhone. Toen ging ik naar het feest en dat was prima. Er was drank en eten. Het was leuk.

Maar ik kreeg honderd miljoen excuusjes door van mensen die heel theatraal wilden aangeven dat ze het niet zouden redden:

“Ben die week in Bali, en zes weken daarvoor ook al! Drink er eentje op mij!” Nee.

“We wilden helemaal vanuit de Achterhoek komen rijden voor het feest, maar onze oma is ziek, dus we blijven nog even hier. Het loopt haar alle openingen uit, arm mens.” Nee.

Het is simpel: reageer überhaupt niet op facebookevents. Zo blijven de meldingen op je mobiel binnen de perken. Toegegeven, ik vergeet om naar zestig procent van de events te gaan, maar dat vind ik een prima compromis voor het feit dat mijn telefoon niet om de drie seconden begint te trillen.

MOET IK OP INSTAGRAM EEN FOTO LIKEN VAN EEN OVERLEDEN FAMILIELID VAN EEN VRIEND?
Lastig, omdat je niet iets wil zeggen als “Hé, leuk dat die dood is!” Maar je wil natuurlijk ook niet het overlijden van iemand negeren, of het feit dat iemand verdrietig is op Instagram. Het is dus zaak om zelf goed aan te voelen wat een geschikte reactie is. Eén ding is zeker – blijf weg van teksten als: “Woah, wat was jouw opa een lekkertje.” Mensen vinden dat over het algemeen helemaal niet leuk.