Je moet flink aan je pik sjorren om je besneden voorhuid terug te krijgen

Elke ochtend verloopt voor Ray James volgens dezelfde routine. Hij staat op voor zonsopgang, maakt ontbijt en leest zijn emails. Dan hangt hij, afhankelijk van wat voor dag het is, gedurende een periode van vijf tot vijftien minuten een gewicht aan zijn pik, om zijn voorhuid op te rekken.

De veertigjarige James, een bouwvakker uit Louisiana, volgt dit ochtendritueel al sinds 2009. Hij heeft allerlei apparaten gebruikt, sommigen van internet, anderen zelfgemaakt van onder andere tubamondstukken, oorreinigers en stalen fittingen. Zo hoopt hij "de schade die hem door een dokter aangedaan is als pasgeboren baby te herstellen," vertelde hij. "Ik ben op ongeveer tachtig procent van een degelijke voorhuid, en dat heeft me zes jaar gekost," zo schreef hij in een mailtje waar ook een hoop foto's van zijn pik bijgeleverd waren, als bewijs van zijn vooruitgang.

Een hoop mannen zien hun besneden penis als iets doodnormaals – een stokoude religieuze gewoonte en een routineuze medische praktijk. James is echter deel van de intactivists, een beweging van mannen die vinden dat het afsnijden van iemands voorhuid een wrede en doelloze gewoonte is. Hoewel niet alle medische experts het met elkaar eens zijn, wordt er vaak beweerd dat een besneden penis het plezier in seks belemmert, en tot andere langetermijnproblemen leidt.

Mannen worden al millennia lang besneden, en het lijkt erop dat ze al net zo lang proberen om hun voorhuid ook weer terug te winnen. In het rapport Uncircumcision: A Historical Review of Preputial Restoration uit 1998, schreef een groep Duitse dokters dat voorhuidrestauratie voor het eerst genoemd werd in het Oude Testament. Joodse mannen werden er van 175 tot 164 voor Christus door de Griekse koning Antiochus IV toe gedreven, om vervolging te voorkomen na een verbod op joodse gewoontes in Jeruzalem.

In deze tijd werd hier de pondus judaeus voor gebruikt, een leren tuigje met een gewicht van brons en koper. Tegenwoordig zijn er wat geavanceerdere chirurgische opties beschikbaar, maar het leeuwendeel van de mannen gebruikt een moderne variant van dit oeroude stuk gereedschap.

Het werkt als volgt. Je moet je voorhuid zo ver mogelijk naar voren trekken, en hem dan op zijn plaats houden met een apparaat zoals de Your-Skin Cone van TLC Tugger, of met wat medische tape. Voor extra sjorkracht kun je er vervolgens gewichten aan bevestigen, of kun je je voorhuid aan een tuigje aan je been binden.

De afgelopen vijftien jaar is er in Amerika een omvangrijke voorhuidrestauratiebeweging ontstaan, met daaromheen een hele industrie van rekapparaten. Dit tijdrovende ritueel zou zijn vruchten afwerpen tijdens de seks, omdat de eikel in het dagelijks leven beschermd blijft onder de voorhuid, en daardoor gevoeliger wordt.

De belofte van betere seks wordt niet echt wetenschappelijk ondersteund – een onderzoek uit 2008 vond geen enkel bewijs dat besneden mannen minder voelden dat onbesneden mannen. Andere medische experts zijn sceptisch over de restauratiepraktijken. Een uroloog die we eerder dit jaar spraken noemde het voodoo, en zei te denken dat de mannen die dit proberen "waarschijnlijk grotere achterliggende problemen hebben."

Toch zijn er veel mensen met positieve ervaringen. Donald, een 45-jarige voorhuidrestaurateur uit Californië begon drie jaar geleden met rekken. Hij had toen hij jonger was een Prins Albert-piercing laten zetten, en toen besefte hij dat hij zelf in grote mate kon bepalen hoe zijn penis eruitzag. Hij besloot zijn besneden voorhuid terug te rekken, om die macht volledig terug te winnen. "De eerste keer dat ik mijn bedekte eikel zag voelde mijn leven voor het eerst echt compleet," vertelde Donald.

Dit is natuurlijk een hele klus. Het kan jaren duren om een volledige voorhuid bij elkaar te rekken, en daarvoor moet je een raar, uiterst oncomfortabel ogend apparaat zoals deze of deze op je pik zetten. Er zijn genoeg pijnlijke blunderscenario's bij voor te stellen. Daarnaast zal je nooit je toompje, de soort van mannelijke G-spot, terug kunnen krijgen, die bij een besnijdenis vaak in z'n geheel verwijderd wordt.

Matthew Hess, een doorgewinterde anti-besnijdenisactivist die er zelfs een stripboek, Foreskin Man, over uitbracht, laat de ingewikkeldere apparaten tegenwoordig links liggen. "In het begin gebruikte ik allerlei bandjes en gewichten, maar dat ging me te ver. Het was onhandig met werk en sporten en dat soort dingen. Ik draag vaak korte broeken en dan is het niet zo handig om een heel mechanisme om je bovenbeen te hebben. Dan zag je terwijl ik aan het werk was iets uit m'n broekspijp steken; dat is geen gezicht."

Anderzijds zijn er mannen zoals James, die zich er volledig in gestort hebben. Hij werd als kind zo strak besneden dat zijn erecties altijd kromtrokken en met veel pijn gepaard gingen. Twee keer per dag rekt hij zijn voorhuid op, en zo is hij flink geklommen op de Foreskin Coverage Index – de universele maatstaf voor alle voorhuisrestaurateurs.

Zijn succes heeft ongetwijfeld veel te maken met zijn toewijding en doorzettingskracht, maar het zou ook te maken kunnen hebben met zijn verzameling aan zelfgemaakte apparaten. Een van zijn uitvindingen kan tot vijf kilo aan gewicht hebben, voor optimale rekkracht. "Ik wil weer heel zijn. Ik wil er heel uitzien en me compleet voelen. Ik wil normaal seks kunnen hebben," zei hij. "Ik ben van ver gekomen, maar het zal nooit hetzelfde zijn als hoe ik geboren werd, en die kans hadden ze me nooit af mogen nemen." Hij is nog altijd boos op zijn dokter en zijn moeder voor wat hem is aangedaan.

"Ik heb mijn moeder al een jaar niet gesproken," vertelde hij. "Mijn vader is lang geleden al overleden, maar mijn moeder wil niet erkennen dat ze een grote fout hebben gemaakt."