De opleiding journalistiek op Windesheim was zo slecht dat het achteraf gezien best wel grappig was

Het nieuws dat journalistiek op Windesheim echt super slecht is, heeft nu eindelijk een commissie in Den Haag bereikt, waardoor dit nu echt nieuws is en op NU.nl staat, enzo. Oud-leerlingen wisten natuurlijk al jaren hoe erbarmelijk de opleiding was, bijvoorbeeld jullie verslaggever die hier jarenlang elke dag verplicht hersendood gemaakt werd, met het vooruitzicht op een bliksemcarrière in de spoelkeuken van een bedrijfskantine. We vroegen een aantal oud-leerlingen - wiens diploma nu onder het licht wordt gehouden – en een oud-lerares om de treurigheid van de opleiding te beschrijven.

Özcan Akyol 

Schrijver

VICE: Özcan, Noem eens iets waaruit de ongelooflijke jammerheid van Windesheim bleek.

Özcan: Normaal gesproken mag je je tentamen maar één keer herkansen. Een klasgenoot had hem vijf keer gemaakt en nog steeds niet gehaald. Bij de zesde keer had hij een andere jongen geregeld die zijn tentamen maakte. Die zat dus gewoon op zijn plek met zijn studentenpasje en haalde ook nog een voldoende.

Gevolg?

Je houdt een niveauverschil op de opleiding. Ik deed zelf de versnelde route, maar zelfs daar

zaten nog steeds mensen die dt-fouten maakten. Triest. Maar dat werd gewoon gedoogd, zoals zoveel dingen daar.

Zoals?

Dat je je propedeuse in het vierde jaar nog niet had. Of het oogluikend werd toegestaan dat de hele klas de les skipte om vrijdagmiddag bier te drinken.

Dus de leraren hebben de schuld?

Nee, ook studenten zelf. Er is over het algemeen een totaal gebrek ambitie bij die dorpelingen daar. Je had soms echt te maken met een bende randfiguren. Maar goed, die werken nu achter de kassa of doen een ander lullig administratief baantje. Eigen schuld.

Breunis Kuijsten

Chillt in Zuid-Afrika. Begint daar aan zijn eerste boek en freelancet soms voor Nederlands Dagblad.

VICE: Hoeveel moeite kostte het om het diploma binnen te slepen?

Breunis: Weinig. In die vier jaar heb ik nog nooit een lesboek gekocht.

Nooit? Hoe haal je dan een voldoende?

De samenvatting leende ik van een klasgenoot en las ik snel door in de trein van Groningen naar Zwolle.

Heb je nooit een onvoldoende gehaald, dan?

Ik heb wel eens een 1 gekregen, hoor. Maar dat was omdat ik niet meer kwam opdagen en daardoor iets vergat in te leveren. Ik moest het halfjaar overdoen, zei de leraar, maar daar had ik geen zin in. Dat hele ‘opnieuw doen’ liet ik dus maar even zitten. Via mijn stage kreeg alsnog vrijstelling voor dat vak. Heerlijk illustratief voor de opleiding!

Conclusie?

Kiezen voor journalistiek op Windesheim is één van de slechtste keuzes in mijn leven. En ik ben al 27.

Stefan Popa 

Aspirant-schrijver en freelancer voor (game)bladen

Je diploma wordt onder het licht gehouden.

Dat kan ik me voorstellen. Het is dat mijn familie aandrong om de hele ceremonie rond de diploma-uitreiking bij te wonen, anders had ik mijn papiertje opgehaald bij de conciërge. Ik ben er niet trots op en het geeft geen voldoening.

Wat was er zoal niet aan de haak?
Het niveau, te veel vrije tijd… O, nog zoiets: mijn vriendin en ik zaten bij elkaar in de klas en kregen eens een onvoldoende voor een economieverslag. Toen ik naar een klasgenoot verwees die een beduidend slechter verslag had, zei de leraar: ‘Ja, maar van jullie verwacht ik meer’. Cijfers naar niveau dus. Triest.

Hilda Helmout

oud-docent

VICE: Hoi Hilda! Jij hebt mij les gegeven!

Hilda: Ja! ik stop per 1 januari definitief.

Hoezo? 

Ik was er al een tijdje niet gelukkig.

Wat is er loos?

De klachten van de commissie worden toegespitst op het afstudeeronderzoek, maar de fout ligt al in het eerste jaar. De lesstof loopt tien jaar achter. De mensen die het lesplan maken, zijn nog van de oude merites. Ik denk niet dat zij nog weten hoe het echt werkt.

Voorbeeld?

In het eerste jaar moesten leerlingen bijvoorbeeld een website maken, maar dan kon nog niet, omdat ze nog geen programma hadden om websites mee te maken.

Haha!

Ja, leerlingen krijgen hier dinosaurusjournalistiek, al jarenlang.

Ondergetekende

De scriptie – het magnum opus van je opgedane kennis – was bij mij een broddelwerkje, met het gênante onderwerp: Het Verbeteren Van De Website Van Mijn Vorige Stageadres. In een paar dagen zocht ik hiervoor ‘handige tips en trucs’ op internetblogs en deze smeerde ik uit over veertig pagina’s. Voor mijn literatuurlijst ging ik naar de bibliotheek en noteerde ik boeken die over internet en websites gingen. Daarna plastificeerde ik al die poep, zodat het net leek alsof ik ingewikkeld onderzoek had gedaan naar websiteverbetering, of zoiets. Mijn afstudeergesprek deed ik met rode ogen en een whiskykegel. Daar kreeg ik een vragenvuur als: ‘Hoe vond je het gaan, Tom’? Daar antwoordde ik dingen op als: ‘Ja, het was best veel leeswerk, maar ik heb me er dapper doorheen geslagen’. Ik kreeg een 7.

Kortom: het was een toptijd voor journalistiekleerlingen. Maar als je met geklooi van middelbare school-niveau al de opleiding met tien vingers in de neus doorstaat, dan kunnen ze beter oprotten met die fopopleiding, of anders het koren tijdig van het kaf scheiden. Het CIOS haal je ook niet in een rolstoel.

@Tomhero86