Laten we eerlijk zijn, de zomer is best kut

Na lang wikken en wegen, ben ik tot de conclusie gekomen dat zomer bullshit is. Het is jammer, maar dit is de waarheid die we onder ogen moeten zien. Diep in de witte vorst van de winter, gedurende lange herfstnachten, tijdens frisse lenteregens, is de zomer het enige waar we naar verlangen. En dan slaat de zomer in als een bom en hebben we allemaal zoiets van: nou, de tering, zeg. Deze zomeronzin is totale bullshit. Ik moet een ventilator kopen. Mijn lichaam heeft een constante en prangende behoefte aan Solero's. Ik zou een moord plegen voor een Solero. Ik haat dit vanuit de grond van mijn hart. Ik haat deze hitte en alle verschrikkingen die erbij horen.

Hoe dan ook, hele hordes zomerfanaten – mensen die ervan houden om buiten op een bankje hun lunch te eten in het zonnetje, bijvoorbeeld, mensen die een gelijkmatige diepbruine teint krijgen in plaats van te veranderen in een lappendeken van sproeten en brandblaren, mensen die graag een ijskoude cocktail drinken aan de rand van een zwembad – veel van deze zomerfanaten proberen me over te halen, proberen me ervan te overtuigen dat ik het mis heb, dat er helemaal niets mis is met de zomer, maar wel met mij, dat er op een fundamenteel niveau iets mis is met mij, dat alles wat ik denk te weten een leugen is. En tegen die mensen zeg ik:

Of je ligt langzaam te garen in een au bain-marie van je eigen zweet, of je wordt om vier uur 's nachts wakker van een onverklaarbare zonsopgang, of van het voltallige dierenrijk dat bevangen door de hitte besloten heeft om te gaan zitten grommen en fluiten en kwetteren recht onder jouw slaapkamerraam; de slaapkamer waarin jij, plakkend van je eigen stinkzweet, ligt te woelen bovenop een dekbed en onder een hoeslaken omdat de wereld op zijn kop staat in de zomer, en boven opeens onder is en vice versa, en dit de ergste tijd van het jaar is.

Ik weet eigenlijk niet of ik überhaupt ooit een korte broek zou moeten dragen, want 1) ik ben een Engelsman en zou nooit zoiets doen, en 2) mijn benen zijn belachelijk wit, grotesk wit, mijn benen zijn een barbecue bij Taylor Swift op de 4th of July en 3) is het ooit echt acceptabel om je benen en/of voeten te tonen aan de mensen waarmee je werkt, de mensen waarmee je een professionele relatie gebaseerd op wederzijds respect probeert te hebben? en 4) de enige korte broek die ik heb is eigenlijk een zwembroek, dus zit ik nu achter mijn bureau in een broek waardoor ik eruitzie alsof ik elk moment kan opspringen om een bommetje te doen, en 5) het is een kleine stap van een korte broek naar zonder shirt over straat gaan; dit is hoe het begint, dit is exact het moment waarop het allemaal mis begon te gaan, dit is het moment dat onvermijdelijk leidt tot mijn uiteindelijke arrestatie voor onzedelijk gedrag en verstoring van de openbare orde; mijn topless uitbarsting voor de lokale McDonald's, waar ik wit en blubberig en halfnaakt zal staan schreeuwen: "DIT IS EEN VRIJ LAND, IK WILDE ALLEEN MAAR WAT MCNUGGETS, ER IS GEEN BORD WAAROP STAAT DAT IK EEN SHIRT MOET DRAGEN, DIT IS BETUTTELING VAN HET HOOGSTE KALIBER!" Dat gezegd hebbende, als ik nu een spijkerbroek aan zou hebben zouden mijn ballen zo warm worden dat ze ontploffen en ik sterf, dus.

Van juni tot begin september zal ik en ieder ander mens op aarde rond een uur of vier enorm zin krijgen in een Magnum, en aangezien ik nu een BMI heb dat dokters zouden classificeren als "extreem riskant" ben ik, helaas, niet in staat om die verleiding te weerstaan. Dat veroorzaakt twee problemen, misschien drie, hooguit vijf:

1) Als je naar de winkel gaat voor een Magnum gelden dezelfde regels als voor koffie halen; dat wil zeggen, je moet iedereen die bij je in de buurt zit op kantoor vragen of zij misschien ook een Magnum willen, en voor je het weet heb je een berg plakkerig kleingeld in je hand, en belooft iemand die alleen maar een twintigje heeft dat je een Magnum van 'm "te goed houdt" – en jullie weten allebei dat dit een belofte is die nooit ingelost zal worden – en ga je op pad met een verfrommeld briefje waarop "1 x Classic, 2 x Wit, 1 x Caramel (of Classic)" staat, en sta je in de rij voor de kassa terwijl alle Magnums ter wereld langzaam in je armen smelten en over je vingers druipen.

2) Als je terug op kantoor komt, en een hap neemt van de voorgenoemde Magnum, ga je dit gesprek moeten voeren, woord voor woord:

"Ooh, wat heb je daar?"
[Jij, terwijl je overduidelijk een Magnum eet] "Een Magnum"
"Welke?"
[Jij, terwijl je duidelijk een witte Magnum eet] "Een Witte"
"Oh, je had die nieuwe moeten nemen, met karamel."
"ALS IK GEÏNTERESSEERD WAS GEWEEST IN JE MENING HAD IK ER WEL OM GEVRAAGD, MARLOES"

En dat brengt me bij punt drie:

3) Het derde punt is dat je dus niet die nieuwe Magnum met karamelsmaak moet proberen. Ze blijven maar nieuwe smaken verzinnen, maar de rangschikking van Magnumsmaken zal altijd als volgt blijven: 1. De witte Magnum. 2. Magnum Almond. 3. Magnum Classic. 4 - 100. Elke andere klotesmaak, geen discussie. Ik vertel je dit om je de teleurstelling te besparen die ik een paar weken geleden voelde toen ik een dubbelgelaagd choco-caramelgeval kocht. Waarom zouden ze überhaupt zulke smerige Magnums maken?

4) Magnums zijn heerlijk, maar je krijgt er wel plakkerige handjes van, smeerpoets.

5) Het enige dat je nog kan doen als je achter je bureau zit nadat je een Magnum hebt gegeten, is oprotten naar huis, omdat je de rest van de dag toch niets meer gedaan krijgt. De Magnum heeft je hersenen in vakantiemodus gezet, en daar is niets aan te doen behalve een Coronaatje pakken, er een partje limoen in duwen en die achter je bureau achterover klokken. Dat Excelbestand komt later wel.

"Biertje? Biertje?" Dat is het enige dat iedereen die je kent nog kan zeggen. "Proseccootje anders?" Het is zo warm dat het zelfs oké is om rum te drinken. Je zit op een klein grasveldje ergens in de buurt van je werk te lunchen en je denkt: zou het nou écht zo'n probleem zijn als ik één blikje bier bij de lunch drink? Dat is het wel, maar je doet het toch. En in het weekend willen mensen de hele tijd dat je naar het park komt om met ze op een kleedje te liggen en te kijken hoe een van je vrienden een bal hooghoudt terwijl jullie met z'n allen wijn drinken. Gisteravond toen ik van werk naar huis liep, heb ik in m'n eentje twee blikjes bier gedronken. Ik kan me niet eens meer herinneren hoe het voelt om nuchter te zijn. Ik kan me niet meer herinneren hoe het is om helder te denken, of hoe het voelt om een gehydrateerd leven te leiden. Ik ken alleen nog maar de halfdronken waas in mijn hoofd, die niet weg zal gaan tot op z'n vroegst eind september en op z'n laatst de dag dat ik sterf. God bewaar me. Ik heb zin in een gin-tonic.

Sinds mei kan je alleen nog maar geflipte, onsamenhangende dingen denken. Wees maar eerlijk. Je hebt sowieso de afgelopen tijd iets totaal gestoords gedaan, alleen maar omdat het een graad of vijf warmer is dan normaal.

Dit geldt niet voor iedereen, maar als voorzitter van de Club voor Lijkbleke Jongens (niet te verwarren met de Ku Klux Klan, ik kan dit niet genoeg benadrukken) kan ik je vertellen dat verbranden een serieus probleem is, en dat het verschil tussen een 'gezond kleurtje' en een neus die zo rood is dat HR je apart neemt om te vragen of je soms een drankprobleem hebt, bestaat uit ongeveer 45 seconden in direct zonlicht. Eén onbewaakt moment en je bent voor het leven getekend door het zonnetje. Je wordt bedankt, zon.

Ugh, de activiteit 'leven' is met heet weer zo'n dom iets. Ik heb vandaag al een keer of duizend gepist. Een keer of miljoen. Ik heb al een oceaan aan Spa Blauw achter de kiezen. Ik besta uit water en pis. Verder niks. Hydrateren is iets wat nooit stopt. Je moet jezelf onophoudelijk volgieten met water om niet dood te gaan. Dit is precies waarom zomers zo klote zijn: als je niet twee liter van het saaiste drankje op aarde drinkt, stopt je hart ermee. En dan zit je pas echt met de gebakken peren.

Na water is 'de zomerhit' de grootste benodigdheid van de zomer, want zonder zomerhit is de zomer nauwelijks een zomer te noemen. Het kan nog beter een zomer lang regenen dan dat er een zomer lang geen zomerhit is. Elke zomer heeft z'n eigen unieke zomergevoel en dat culmineert allemaal in die ene unieke zomerhit, die we grijs draaien en die we zo rond september helemaal kotsbeu zijn. Dat gezegd hebbende, op dit moment is er niet echt een??!?! Ik bedoel, je hebt One Dance, en dat andere Drake-nummer, die ene met DJ Khaled, maar toch voelt het gewoon niet echt als een hardcore zomerhit. Iemand moet echt heel snel in deze leegte stappen met een keiharde knalpomper van een zomerhit want hoe de fuck gaan we deze zomer ooit overleven zonder zomerhit? Wie zijn we überhaupt, zonder zomerhit?

Het enige waar ik aan kan denken op de momenten dat ik niet aan mijn zwetende balzak denk, is of ik wel of niet mijn hoofd moet kaalscheren, en ik weet dat ik het absoluut niet moet doen, aangezien ik totaal niet het hoofd dan wel het charisma ervoor heb. Mijn haar is mijn allesie, en als ik het afscheer zie ik er precies zo uit als die kinderen die bij je in de klas zaten op de basisschool, en hun haar nooit langer dan een paar centimeter mochten hebben omdat ze altijd luizen hadden - van die kinderen die altijd morsige vlekken op hun net iets te krappe of veel te grote kleren hadden, van die kinderen die al veel te vroeg een bepaalde wereldwijze treurigheid uitstraalden. En net als je je dit allemaal bedenkt, plakt er een natte lok haar tegen je klamme voorhoofd en denk je: misschien moet ik het toch gewoon een keer doen? Zou ik er niet gewoon toch mee wegkomen? En het antwoord daarop is altijd: nee, daar kom je niet mee weg, doe het niet.

De meeste mensen in het openbaar vervoer hebben het fatsoen om gedoucht en fris te ruiken, maar er is altijd één guy die als een zwetend stuk bacon staat te meuren tussen alle dicht op elkaar gepakte mensen. De guy die voordat hij de deur uitging even aan zichzelf rook en dacht: hm, ik ruik wel een beetje als een oude zweetband, maar ik denk dat het wel los loopt. Waarna hij vervolgens op weg naar de bus of tram weer begon te zweten, waardoor alle geuren weer een fikse, gore slinger kregen en het allemaal tamelijk ziekelijk werd, geur-wise. Deze persoon is in essentie een terrorist, een meurterrorist, zaaier van geurangst.

En toch weet ik niet of deze persoon zo kut is als de mensen voor wie het zweterige stinken geen weloverwogen keuze was, maar iets dat ze overviel, omdat ze totaal waren vergeten dat je van warm weer gaat stinken, waardoor ze een nood-deodorantbus van Axe Africa van de Etos moesten kopen, en waardoor nu de hele tram/bus naar die gore, zoete, plakkerige geur ruikt. De hele stad ruikt naar de gore, plakkerige geur van Axe Africa van mannetjes die halsoverkop een bus deo moesten halen om niet ruikend als een oude kaas op werk aan te komen. Op hete zomerdagen ruikt de hele stad alsof er honderd brugklassen vol puberjongetjes allemaal heel hard hebben getrefbald en nu hun ziekelijke puberzweet proberen te verbloemen met kwaadaardige deodorantgeuren. Dit is vele malen erger dan de geur die het zwetende stuk bacon verspreidt.

Ik wil zeer graag een beetje poedelen in een of ander meer, en veertig Raketjes eten, maar helaas moet ik content creëren voor jullie content consumerende kuikens, jullie hongerige lezers, die geen moment zonder content kunnen, en die onstilbare honger verruïneert iedere seconde van mijn leven.