​Lessen die we hebben geleerd van de rechtszaak van Yuri van Gelder

Wat een historische dag was dit. Een dag die volledig in het teken stond van 'de rechtszaak van Yuri'. Nieuwssites liveblogden de hele dag, verslaggevers deden verwoed verslag vanuit de rechtszaal, ministers probeerden de situatie te duiden, foeterende advocaten waren live te volgen en fronsende sportjuristen spraken op bloedserieuze toon over het aantal biertjes dat Yuri van Gelder op die bewuste nacht gedronken zou hebben.

De rechter gaf Yuri geen gelijk, en hij mag maandag niet in de Olympische ringen hangen. Dat is jammer, want stel, stél dat Yuri wel alsnog naar Rio mocht en vervolgens goud zou winnen, dan was dat sowieso de allervetste gouden medaille uit de geschiedenis geweest, en bovendien een overwinning voor iedereen die met een rooie pretneus van de alcohol door het leven gaat. Het mocht niet zo zijn, maar dat betekent niet dat het allemaal voor niks is geweest. Een aantal lessen hebben we overgehouden aan deze memorabele zaak.

Laten we eerlijk zijn, deze hele missie was vanaf het begin zinloos. De kans dat Yuri gelijk zou krijgen was niet per se nul, maar zelfs als de rechter had gevonden dat een klein beetje party een mensenrecht is waar niemand ooit voor gestraft zou moeten worden, waren er nog dertig beren op de weg, zoals de guy aan wie z'n plek al was vergeven, de Turnbond die opeens allemaal dingen moest gaan terugdraaien, en de zeer geringe hoeveelheid tijd die er nog was om alles voor elkaar te krijgen en Yuri maandag aan de ringen te laten bungelen. Yuri vocht tegen de ergste kater uit zijn leven, maar deze rechtszaak was niet veel meer dan het broodje kebab dat je de volgende middag eet omdat je hoopt dat vettigheid je kater gaat verminderen. Anti-katermiddelen zijn de grootste onzin die er bestaat en vaak voel je je er achteraf alleen maar beroerder door.

Hey, weet je wie er trouwens wel gewoon mee mag doen aan de Olympische Spelen? De Namibische bokser Jonas Junius! De 22-jarige Junius randde met zijn smerige grijptengels een kamermeisje aan, waarna hij haar ook nog geld bood om zich te hoereren en met hem de nacht door te brengen. Hoe dan ook, donderdag staat deze smeerpijp gewoon in de boksring om het op te nemen tegen de Fransman Hassan Amzil. Yuri van Gelder zit dan al lang thuis - omdat-ie naar huis werd gestuurd vanwege het drinken van enkele biertjes. Well done, patriarchaat!

Het hele gedoe met Yuri is natuurlijk ontstaan omdat niet duidelijk was wat er allemaal wel en niet oké was. Drank mag, maar te veel drank niet, zonder daarbij te zeggen hoeveel drank dan 'te veel' is (zie ook het volgende punt). Dat is een beetje als zeggen dat je op de snelweg wel hard mag rijden, maar niet té hard, zonder een maximumsnelheid te noemen. Een beetje duidelijkheid zou handig zijn - en de regels hoeven helemaal niet ingewikkeld te zijn. Je kunt bijvoorbeeld afspreken dat sporters die terugkomen uit de kroeg een simpele test moeten ondergaan. Zo zou de evenwichtstest (op één been staan en met je wijsvinger het puntje van je neus aanraken) soelaas kunnen bieden, al zouden turners van de evenwichtsbalk hier wel een oneerlijk voordeel bij hebben. Een andere optie is Erica Terpstra bij de poort zetten, en aan de terugkerende sporters vragen of ze haar zouden doen. Je zou trouwens ook gewoon kunnen afspreken dat volwassen mensen lekker zelf moeten weten wat ze allemaal wel en niet doen, zolang het niet om doping maar om bier gaat.

Als we Yuri moeten geloven – en laten we dat maar doen – dronk hij op de gewraakte avond een biertje of vier, misschien vijf. Als je het mij zou vragen, is dat onder veruit de meeste omstandigheid 'te weinig bier'. Maar de mensen van het IOC, en de rechter, vinden vier pilseners blijkbaar te veel. Zouden het vier fluitjes zijn geweest, of van die halveliterpullen zoals mensen met leren broeken en jachthoorns die drinken?

Vier of vijf biertjes is trouwens sowieso een rare hoeveelheid. Er zijn omstandigheden te bedenken waarin het kan voorkomen dat je één of twee biertjes drinkt – op begrafenissen, domme werkborrels waar je eigenlijk niet wil zijn, of als je nog moet rijden bijvoorbeeld. Er zijn ook gelegenheden waarop het denkbaar is dat je een half krat wegzet: op je verjaardag, op de verjaardag van iemand anders, op je vrije dinsdagochtend. Vier bier is voorbij de grens van 'even snel een drankje doen', maar van een echt goeie slemppartij kan je niet spreken. Als je vier bier drinkt blijf je achter met meer dorst dan toen je begon met drinken.

Waar zou de grens liggen tussen 'te veel bier' en 'precies genoeg bier'? Had Yuri nog in Rio gezeten als hij drie biertjes had gedronken? Of twee caipirinha's? We weten het niet, en dat brengt ons op het volgende punt.

Topsporters weten dat als je voor goud wil gaan, je alles moet geven. Zo is het ook als je besluit om tijdens de Olympische Spelen even de bloemetjes buiten te zetten. Het is natuurlijk erg voor Yuri dat hij naar huis is gestuurd, maar waar hij pas écht van moet balen, is dat hij op die warme zomeravond in Rio maar vier bier gedronken heeft. Nu hij toch naar huis is gestuurd, had hij net zo goed de hele Copacabana leeg kunnen zuipen en de vijf olympische ringen aan coke kunnen snuiven. Nu zijn lot blijkbaar toch al bezegeld was, had-ie net zo goed ergens in een favela ayahuasca kunnen drinken en naar een clandestien bordeel kunnen gaan. Dat is een hele handvol gemiste kansen. Voor niks. Twaalf jaar training opgeven voor vier biertjes is gewoon zonde. Als je gek gaat tijdens de spelen, doe het dan als Gijs van Hoecke. De Belgische wielrenner werd op de Olympische Spelen van 2012 in Londen ook naar huis gestuurd na een avondje doorhalen. Later dook onderstaande foto op. Worth it.

Een paar minuten nadat het vonnis van de rechter (via fax, lol) wereldkundig was gemaakt, zette Bas van de Goor een bericht op Twitter. Bas van de Goor was vroeger een prima volleyballer (hij won een gouden medaille op de Olympische Spelen van '96), maar dat is al lang geleden. Van volleybal word je niet zo rijk dat je na een succesvolle carrière met pensioen kan, en dat moet hij in het achterhoofd hebben gehad toen hij Yuri vlak na de rechtszaak een trap na gaf, door de uitspraak een overwinning voor de sportwereld te noemen. Alsof de sportwereld naar de klote gaat als atleten soms een glas bier drinken. Het is te hopen voor Bas dat deze tweet hem een mooie bestuursfunctie bij het NOC oplevert.

Vroeger, toen olympische marathonlopers zich nog gewoon klem zopen TIJDENS de race, en toen er nog echte sporten als touwtrekken op het programma stonden, was het allemaal een stuk interessanter. Tegenwoordig mag je niet eens meer een paar pinten drinken op je vrije avond, en bestaat het programma uit hobby's als golf en kanovaren. Zo kunnen de oude Grieken het nooit bedoeld hebben.

Er is niemand die ik meer haat dan mezelf één keer per week. Dat is altijd op zaterdag, de dag waar ik vijf slopende kantoordagen zo intens naar heb uitgekeken, en die ik me de hele week lang heb voorgesteld als een 24-uur durende hemel, aangezien ik op deze dag ALLES kan doen wat ik wil, wat NIET werken is. Helaas komt deze zaterdag altijd na de vrijdag, waarop ik 's avonds zonder al te veel uitzonderingen mijn lever richting het kerkhof drink. Zo komt het dat een zaterdag vooral bestaat uit met een gruwelkater in bed liggen en mezelf een lul vinden omdat ik het weer heb verpest.

Ook morgen zal ik mezelf weer een lul vinden, want er staat vanavond een hoop feestgedruis op de planning en ik zit al aan biertje drie, maar toch zal de kater iets zachter zijn als ik besef dat vijf dagen toewerken naar de zaterdag om het op het laatst verpesten, niet in de buurt komt van je vier jaar lang dag in dag uit het schompes trainen en vervolgens het belangrijkste toernooi van je leven weggooien omdat je zo nodig even lekker naar de tering moest gaan. Bedankt, Yuri!

Ik dacht altijd dat Yuri van Gelder gewoon een vierkante, Brabantse beroepsmilitair met een cokeprobleem was – ik haalde hem en Marco Kroon altijd door elkaar. Ik mocht Yuri nooit echt, omdat hij klein is en omdat hij bovenmatig goed is in iets waar ik geen reet van kan. Maar wat blijkt nou: Yuri van Gelder houdt van bier en komt soms met een kater op zijn werk. Hij en ik hebben iets gemeen, we zijn broeders. Drinkebroeders. Sterker nog: sinds deze week is Yuri van Gelder de nieuwe patroonheilige van alle mensen die van een borreltje houden. Yuri van Gelder is de nieuwe Bacchus. Proost!

Lees ook: Hoe je drinkt als Nederlander