Maartje is al drie jaar op vakantie

In januari 2013 raakte ik in een hostel in Bogota in gesprek met Maartje Smit, die toen 28 was. Ik hing een paar avonden met haar en haar Australische reisgenote Choppy, en we werden facebookvrienden. Terwijl de seizoenen terug in Nederland zich aaneenregen, scheen op Maartjes wall altijd de zon. De stroom foto's van stranden, palmbomen en groepen schaars geklede backpackers hield aan. Hoe lang houd je zo'n vakantie vol? In Maartjes geval al drie jaar. Ik skypete met haar om te horen hoe dat is.

VICE: Hoi Maartje. Waar zit je nu?
Maartje Smit: Ik ben nu in Israël. Ik logeer bij een vriendin die ik in Honduras heb ontmoet. Toen ik laatst plannen maakte om naar Israël te gaan, bleek dat ik 32 Israelische facebookvrienden had. Dus een hostel zoeken was niet echt nodig.

Je maakt wel makkelijk vrienden: toen ik je ontmoette gingen we ook meteen naar een terrasje, terwijl je moe was van een lange busreis.
Klopt. Als je zo lang reist, gaat het om vrienden, vind ik. Reizigers met minder tijd gaan vaak van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid. Ik bezoek ook wel dingen, maar daar gaat het me niet alléén om. En met souvenirs kopen ben ik al lang geleden gestopt, want dat levert te veel prullaria in je koffer op.

Zit er eigenlijk nog wel iets in je koffer dat er 3 jaar geleden ook in zat?
Ja, mijn grijze vest. Oh, wacht, nee, dat heb ik gekocht tijdens mijn eerste tussenstop in Nederland. Nee, niks dus.

Wat vinden mensen ervan dat je zo onophoudelijk op plezierreis bent?
Sommige mensen vragen zich af of er in Nederland iets vervelends is gebeurd waardoor ik niet terugkom. Maar nee: ik had een leuk leven en werkte als projectmanager bij AFAS. Mensen vragen zich ook af wat ik eigenlijk met mijn leven doe, en waar ik het van doe.

Waar doe je het van?
Ik had heel veel gespaard, meer dan een paar duizend euro, wel. Ik reis zuinig, en ik werk ook soms. Op het eiland Utila heb ik vijf maanden gewerkt als divemaster en later een half jaar als instructeur. Op de Galapagoseilanden werkte ik bij een tourorganisatie, op commissiebasis. Meestal dekt dat werk alleen de kosten en soms kan ik sparen. En ik kan dus steeds vaker bij vrienden logeren.

Het hoofdthema in je facebookfoto's is 'strand en cocktails'. Wanneer gaat dat vervelen?
Dat zijn vooral foto's waarin ik getagd word. Ik leid geen oppervlakkig leven. De vriendschappen die ik maak zijn hecht, ik reis soms maandenlang met reisgenoten. Daarmee zit je uren in de bus, deel je een kamer, en eigenlijk je hele leven. Soms vertel je ook mensen die je maar kort ziet meer dan goede vrienden in Nederland. Dat is dat biechtverschijnsel, taxichauffeurs kennen het ook.

Mis je familie en vrienden niet?
Ik hou van mijn familie maar mis ze niet als ze niet steeds in mijn leven zijn. Ik Skype vaak met ze, en mijn ouders denken: geen nieuws is goed nieuws.

Ben je vaak ziek geweest?
Eigenlijk niet. In drie jaar heb ik twee keer een vervelende infectie gehad. De eerste keer, in Guatemala, had ik het gevoel dat ik van mijn stokje ging. Ik ging naar het ziekenhuis en kreeg uit het keukentje een mok in mijn handen gedrukt. Door de taalbarrière twijfelde ik of ik goed begreep dat ik in die mok moest poepen. Dat ga ik niet doen, dacht ik. Maar toen ze met een slang aankwamen en ik op mijn zij moest gaan liggen, heb ik toch maar de mok gebruikt. Na een sterke antibioticakuur was alles prima.

En gevaarlijke situaties?
Ik ben nooit beroofd, maar heb wel wat ongemakkelijke situaties meegemaakt. Laatst in Jordanië werd ik door de bus afgezet op een plek in de woestijn waar drie auto's stonden, en geen taxi's. Ik had geen andere keus dan instappen in één van die auto's, bij mannen wiens taal ik niet sprak, om bij de grens met Israël te komen. Dat was geen fijne rit, zeker toen de chauffeur een afslag nam op het moment dat ik zag dat we een andere kant op moesten. Maar het is uiteindelijk goedgekomen.

Hoe regel je eigenlijk je liefdesleven als je non-stop op vakantie bent?
Liefde gaat minder dan in Nederland om de investering en meer om een leuke tijd met elkaar hebben. Je zegt tegen elkaar: als we elkaar erg missen, komen we elkaar wel weer tegen. Of we zoeken elkaar op. Maar ik ga mijn planning er niet voor overhoop gooien.

Ben je nog niet de liefde van je leven tegengekomen?
Ik heb wel eens getwijfeld of ik met een Australiër mee naar Australië zou gaan. Maar het kwam slecht uit, want ik had net mijn duikinstructeursdiploma gehaald. Ik heb hem een paar weken flink gemist, maar daarna sleet het weer.

Ga je ooit nog terug naar Nederland?
Toen ik drie jaar geleden een enkele reis boekte, had ik niet gedacht dat het zo lang zou duren. Maar nu is dit mijn leven. Als ik wil werken kom ik altijd wel aan een baantje, en ik zorg voor een bodembedrag aan spaargeld. Ik denk niet dat het een probleem wordt om de draad weer op te pakken, als ik terug zou komen naar Nederland. Ik ken veel mensen, en ik vond vroeger werk ook altijd via-via, in plaats van via een formele sollicitatieprocedure. Of ik zet zelf een bedrijfje op.

Het klinkt allemaal best vanzelfsprekend.
Ik vraag me wel eens af: waarom doen niet meer mensen dit? Misschien zijn mensen onzeker over hoe het zit met praktische zaken als verzekeringen en hun pensioen. Maar bijna iedereen die op kantoor zuur naar mijn facebookfoto's heeft zitten kijken, zou nu hetzelfde leven kunnen hebben.

Like VICE Nederland voor je dagelijkse partij prachtverhalen, want anders mis je dingen: