Mark McCloud heeft 30.000 LSD-zegels in huis

Mark McCloud heeft ongeveer 30.000 LSD-zegels in huis. Hij verzamelt ze, lijst ze in en catalogiseert ze in zijn huis in San Francisco. Daarom wordt Mark regelmatig gearresteerd door de politie. De meeste zegels zijn te oud om iemand een goede trip te bezorgen, maar ze zien er sowieso fraai uit in zijn victoriaanse rijtjeshuis. Ik zocht hem op en we hadden het over hobby's, de geschiedenis van hallucinogenen, en psychedelische wedergeboortes. Ik was voornamelijk bezig met knikken terwijl Mark een joint rookte en steeds mysterieuzer werd. Aan het einde van het gesprek wist ik niet zeker meer waar het nou allemaal over ging, maar het leek heel erg belangrijk.

VICE: Dus Mark, jij verzamelt papertrips als een vorm van kunst. Waarom?
Mark McCloud: Ik doe dat omdat ik al vanaf mijn jeugd geïnteresseerd ben in kleine, goed gemaakte dingen. Toen ik klein was en in Argentinië woonde werden er kleine boekjes uitgebracht – ik kan me er één nog heel goed herinneren. De titel was Weaponry of the Second World War. Je kocht een kauwgompje en binnenin zaten dan kleine plaatjes die je kon verzamelen. We probeerden de boeken te vullen met deze plaatjes, gewoon omdat het leuk was.

Hoe oud was je toen je in Californië kwam wonen?
Nou, ik woonde tot mijn twaalfde in Buenos Aires, daarna ben ik naar een kostschool in Claremont gestuurd. Twee weken later was kwam Frank Zappa's album Freak Out uit, zo weet je een beetje wanneer dat was [1966, dus]. Ik werd dus een Amerikaanse tweedeklasser, las The Doors of Perception en zat aan de wiet en later nog aan de mescaline toen dat er kwam.

Hoe oud was je toen je LSD ontdekte?
Dertien. Dat was in Santa Barbara in een erg mooi hotel aan het strand. Een vriend en ik hadden onze eigen kamer en bestelden vanuit daar wat enorm goede LSD. Het was een heftige ervaring, hoewel ik toch erg nerveus was en LSD eigenlijk alleen interessant vond vanwege de nederigheid die je krijgt, en hoeveel je ervan leert. Daarvoor was ik blind, maar de LSD heeft mijn ogen geopend.

En wanneer ben je begonnen met het verzamelen?
Oh, dat was toen de eerste geïllustreerde papertrip uit kwam. In het begin, toen LSD net bestond, waren het gewoon druppels op papier. Dat was in 1968, de eerste commercieel verkrijgbare LSD. Het kwam uit New York City en het werd gemaakte door een geweldige underground scheikundige genaamd Ghost. Ze heetten 'Five by Twenties' – er zaten vijf bij twintig druppels op een klein kaartje.

Wanneer kwamen de eerste geïllustreerde papertrips?
In de jaren zeventig. Door de jaren heen heeft er een heel scala aan afbeeldingen opgestaan. Meestal stonden de zegels op papier ter grootte van een LP, zo konden ze vervoerd worden vermomd als een album. De eerste papieren hadden een grote afbeelding die later opgedeeld werd in verschillende papertrips. Die hadden meestal ook maar één kleur. Al snel werden het kleinere individuele afbeeldingen per papertrip, met ontzettend veel details.

Waarom besloot je ze in te lijsten?
Nou, dat is nog een vraag over mijn wedergeboorte. Kijk, ik was een erg lastige zeventienjarige. Toen Jimi Hendrix net was overleden, besloot ik driehonderd microgram Orange Sunshine LSD te nemen, wat mijn bestandsdelen als het ware veranderde. Ik verplaatste mijzelf uit deze wereld in een ander iets. Toen ben ik echt begonnen met verzamelen. In het begin bewaarde ik ze in mijn vriezer, maar ik bleef ze maar opeten, dus dat werkte niet. Maar toen kwam de Albert Hofmann-LSD uit en dacht ik bij mezelf: shit, deze lijst ik in! Toen besefte ik ook dat als ik ze zou proberen in te slikken, ik in de lijst zou stikken.

Hoe verandert een gast met een vriezer vol LSD in een LSD-historicus?
Nou, ik zat in het bestuur van het San Francisco Art Institute, en om het twintigjarig jubileum van de Summer of Love te vieren stelde ik voor om een voorstelling te doen over de jongens in de LSD-wereld van San Francisco. Op de grote kunstshow die we toen organiseerden stelde ik mijn hele collectie tentoon. In 1987 was alles nog vrij genoeg om achteraf een enorm LSD-feest te kunnen geven.

Hoe zorg je ervoor dat je niet gearresteerd wordt, gezien de grote van je voorraad?
Dat doe ik niet. Ik ben een paar keer gearresteerd en iedere keer voor hetzelfde – poging tot het maken en verspreiden van drugs. In 2000 heeft de politie een groep jongeren gearresteerd op een school in Kansas City, Missouri, dat leidde naar een groep leveranciers in New Orleans en op de een of andere manier kwam ze via alle verklikkers bij mij terecht. Ze wilden me voor de rest van mijn leven opsluiten, maar omdat de papertrips oud en niet te gebruiken waren konden ze dat niet. Uiteindelijk kwam ik vrij en moesten zij al hun verzamelde bewijs weer inleveren. Ze moeten opflikkeren.

Ik denk dat jij wel weet wie de makers van de LSD zijn, toch?
Dat is een erg lastige vraag, als ik dat zou bevestigen zou dat een erg groot risico zijn. Laten we maar zeggen dat ik soms kan proeven wie ze gemaakt heeft. Sommige van mijn favoriete makers zijn Nederlands. Ze maken goede LSD in Nederland.

Hoeveel trips heb je gehad in je leven?
Ik heb altijd maar een halve trip gehad. De hele trip is als je gelukkig harp zit te spelen in de hemel en je taak er hier op zit. Dat is de hele trip.

Zou iedereen ooit eens LSD moeten nemen?
Nee, want je moet de juiste vraag stellen om het te nemen. Wil je een één-op-éénontmoeting met je schepper?

En wat als je antwoord ja is, maar je een geestesziekte hebt?
Nou, er is samenhang tussen LSD en het genezen van een geestesziekte. Ik realiseerde mij na mijn wedergeboorte dat wat wij psychologie noemen eigenlijk gewoon kunst is.

Je gebruikt veel ingewikkelde metaforen.
Nee, ik gebruik gewoon de waarheid.

Okay, wat zou je zeggen tegen iemand die twijfelt om LSD te nemen?
Ik zou zeggen dat hij het niet moet doen en het pas moet nemen als hij het wil en er klaar voor is. De wil om het te nemen is erg belangrijk. Als je het wil nemen, doe dat dan verstandig. Omring jezelf met je favoriete dingen, en als er mensen bij zijn, zorg dan dat dat ook je favoriete mensen zijn. Verwacht gewoon een wonder.