Er zijn veel meer Hitlers dan je zou denken

Een verjaardagscake voor Adolf Hitler Campbell

Namen zijn belangrijk. Zonder een naam kun je nooit zo'n mooie naamketting laten maken of jezelf voorstellen aan mensen. Namen kunnen echter ook tegen je werken. Zo is er een meneer die Dick Assman heet, en zijn er mensen die een naam delen met Roy Donders.

In zijn documentaire Meet the Hitlers zoekt regisseur Matt Ogens - de man achter Confession of a Superhero - uit wat voor invloed een naam op je identiteit kan hebben. Hij ontmoet een hele groep mensen die Hitler (of Hittler) heten - een naam die natuurlijk meer baggage met zich meebrengt dan welke andere naam ook. In de film onderzoekt hij hoe het hun levens heeft beïnvloed, zowel in positieve als negatieve zin.

Ik belde Matt even op om hem te spreken over zijn film.

VICE: Hoi Matt. Wanneer besloot je een hele hoop Hitlers op te sporen?
Matt Ogens: Een vriendin die ik nog uit mijn studententijd kende, trouwde met een gast die Hitler heette. Ik weet nog dat ik bij ze langsging en de naam zag staan bij de deurbel. Ik kreeg kerstkaarten met de tekst "De Hitlers wensen je een fijn kerstfeest!", dat zag er nogal vreemd uit. Het zette me aan het denken over hoe het moet zijn om met die naam geboren te worden. Hoe dat je leven kan beïnvloeden.

We hebben allemaal een naam, maar als je geen rare naam hebt, sta je er waarschijnlijk nooit bij stil. Maar als je een rare naam zou hebben, hoe beinvloedt dat jou? Hoe vormt dat je leven? Daarom pakte ik één van de beruchtste namen uit de geschiedenis en baseerde daar mijn onderzoek op.

Was het moeilijk om mensen te laten meewerken? Ik kan me wel voorstellen dat een paar Hitlers hun naam wilden behouden, maar er niet per se mee te koop willen lopen.
Om te beginnen zijn de mensen heel moeilijk te vinden omdat ze bang zijn voor neptelefoontjes. En ja, het was ook moeilijk om ze mee te laten werken. Ze gaan ervan uit dat ze worden veroordeeld, maar dat is juist een van de punten die ik wil maken met deze film - je moet niet te snel oordelen. Je moet mensen niet beoordelen om hun naam, maar om hun daden. Er zijn goede mensen met die naam in de film en ook minder goede mensen.

De trailer van Meet the Hitlers

Heb je iemand ontmoet die echt moeite had met de naam?
Ik kan wel een paar scenario's vertellen. Jean Hitler bijvoorbeeld, een oude man die nu iets van 83 is, heeft vier dochters, een vrouw en een leuk leven. Hij zei dat hij de naam wilde houden, omdat het een familienaam was die al voor Adolf Hitler bestond. Waarom zou hij het moeten veranderen? Hij vertelde dat het geen invloed op hem had, maar dat zijn vier dochters het op school wel merkten. Een van zijn dochters wilde volgens mij klassenvertegenwoordiger worden, maar ze werd op het podium uitgejouwd en verloor uiteindelijk. Dus het heeft wel invloed op mensen - bij sommigen erger dan anderen.

Waren er mensen die er totaal geen probleem mee hadden? Iemand die verrassend genoeg totale vrede had met de naam?
Je hebt bijvoorbeeld Emily Hittler, een meisje dat tijdens het filmen nog zestien was. Ze woont in een klein dorpje net buiten St Louis, waardoor ze zich in een redelijk gesloten kring van vrienden en familie begeeft. Maar je weet niet hoe het voor haar gaat zijn als ze gaat studeren, werken of ergens anders gaat wonen. Ik denk tegelijkertijd dat haar generatie zo ver verwijderd is van de Tweede Wereldoorlog, de Holocaust en Adolf Hitler. Daarom heeft een zestienjarige misschien niet zo'n uitgesproken mening over Hitler als mijn generatie. Met een naam als Bin Laden zou ze misschien slechter af zijn.

Heath Campbell, de man die zijn zoon de naam Adolf Hitler Campbell gaf

Wat vind je eigenlijk van die familie in de film die hun kind naar Adolf Hitler heeft vernoemd?
Ik ben een documentairemaker, dus ik moet objectief proberen te blijven. Maar ik ben ook maar een mens. Sommige mensen appelleren dan aan de vrijheid van meningsuiting - dat je je kind mag noemen wat je wil. Maar ik ben van mening dat als je kind zoiets aandoet, dan achtervolgt dat ze hun hele leven. Maar het is allemaal te danken aan de vader, Heath Campell, die een neonazi is. Dat is zijn overtuiging. Hij heeft tatoeages van hakenkruizen. Hij wilde een statement maken. Het ging niet om het kind, het ging om hem.

Had je verwacht om in contact te komen met neonazi's toen je aan de film begon?
Het enge aan een documentaire maken is dat je niet weet hoe het gaat eindigen wanneer je eraan begint: dingen veranderen naarmate je dieper graaft. Eerst dacht ik: hey, ik ga even een bizarre film maken over mensen die Hitler heten. Een soort zwarte komedie. Maar het ging dieper dan dat. De karakters dragen deze film - het gaat niet over het redden van walvissen of iets dergelijks. Het zijn mensen. De rode draad is deze connectie tussen naam en identiteit.

Hoe is die connectie dan?
Ik denk dat je naam kan beïnvloeden hoe mensen al vanaf jonge leeftijd op je reageren, wanneer je brein en je identiteit zich nog vormen.

Als jij Hitler had geheten, zou je dan die naam gewoon houden?
Als je die naam hebt, dan is dat je naam. Maar ik zelf - ik ben Joods - zou die naam nooit houden. En ik zou mijn kinderen niet die naam geven. Ik snap de redenatie dat het een familienaam kan zijn, maar voor mij is het de moeite niet waard om zo door het leven te gaan. Het is het niet waard om mijn kinderen dat aan te doen. Maar dat ben ik.

Ik respecteer wel het besluit van iemand als Jean Hitler - het is al sinds de achttiende eeuw de naam van zijn familie. Ik respecteer dat en ik kan het ook waarderen dat hij besloot om het te houden. Ik probeer mensen niet te veroordelen daarover. Maar bij iemand als Heath Campbell - die niet met de naam is geboren maar zijn kind om specifieke redenen Adolf Hitler noemde - is het een heel ander verhaal. Dat gaat er bij mij niet in.