Deze vrouw deed het jarenlang met Charles Bukowski

Linda King en Charles Bukowski

De geruchten kloppen, zegt Linda King, zij is degene die Charles Bukowski leerde hoe hij moest beffen.

Linda King herinnert zich het moment nog waarop het onderwerp ter sprake kwam: Bukowski zei dat hij nog nooit iemand had gebeft, omdat hij het verzoek simpelweg nooit had gekregen. Linda bracht daar verandering in.

"Als een man orale seks ontvangt, is een wederdienst wat mij betreft op wel zijn plaats," stelt de 73-jarige beeldhouwster. Ik bel met King, die in de jaren zeventig een knipperlichtrelatie had met de beruchte gutterpoet. Ik ben benieuwd of de man die beroemd werd met zijn minimalistische proza over drank en seks echt zo goed was in het verrichten van de handelingen waar hij over schreef.

"Zeker," zegt ze. "Hij was goed. Erg goed. Behalve wanneer hij dronk."

Maar dronk Bukowski niet de hele dag door?

"Nee, hij was niet continu dronken. Hij is ooit twee maanden gestopt met drinken. Dat was geweldig. Maar na die twee maanden begon hij weer."

Weinig mensen zouden Bukowski als een ambitieuze man omschrijven. Hij creëerde dan ook een heel literair oeuvre uit een aaneenschakeling van slechte keuzes en mislukkingen: katers, geld dat hij tijdens paardenraces verloor en de legioenen vrouwen waarmee hij onbeschermd de liefde bedreef, om maar een paar van zijn escapades te noemen. Zijn haar en baard werkte hij liever niet bij, en hij had de meest suffe baantjes.

Een bekende typering van Bukowski komt van filmcriticus Roger Ebert: "Miljoenen mannen zuipen zich klem in de hoop fantastische schrijvers te worden, en eentje maakt het vervolgens waar. Tegenwoordig zijn er nog miljoenen mannen bijgekomen die zich klemzuipen en zich afvragen hoe Bukowski dat toch deed. Hij was geen voorbeeld. Hij was een statistische anomalie."

Maar volgens Linda King was Bukowski wel ambitieus. Ze herinnert zich dat hij bijna iedere avond schreef. "Ik vraag me af of mensen zich wel beseffen hoe hard hij ervoor werkte," zegt ze. "Hij zei altijd dat hij de beste schrijver ooit was. Hij schroomde ook niet om dat aan iedereen te laten weten."

Op 9 maart 1994, twintig jaar en twee dagen geleden, overleed de rebelse man die we inmiddels als gelauwerd dichter kennen. Zijn stijl wordt gekenmerkt als "dirty realism", een term die zijn minimalistische stijl en typische stukken over het arbeidersleven samenvat. Het was een vent met een pokdalig gezicht, een bierbuik en vettig haar, die vrouwen in bed kreeg die tientallen jaren jonger dan hijzelf waren. Hij schreef in grove en gedetailleerde bewoordingen over seks: de vorm van een vagina, beschrijvingen van cunnilingus, het strelen, het neuken, het pompen. De post- of precoïtale stoelgang. Of hij wel of niet klaarkwam.

Hij werd geregeld een vrouwenhater genoemd. Er zijn fragmenten waarin Henry Chinaski, de hoofdrolspeler in een aantal van Bukowski's boeken en een soort literair alter ego van Bukowski, vrouwen verkracht zonder daarvan gevolgen te ondervinden. Zodra Bukowski's misogynie wordt genoemd in het bijzijn van zijn liefhebbers, ontstaan er vreemde situaties. King ontkent bijvoorbeeld dat Bukowski een vrouwenhater was, vlak nadat ze vertelt over dat hij haar ooit in het gezicht sloeg en haar daarbij een blauw oog bezorgde. Ze kwamen terug van een bokswedstrijd en hadden ruzie, wat indertijd niet zeldzaam was. Hij was stomdronken. Hij herinnerde zich er de dag erop niets meer van. Dat was de enige keer dat hij haar heeft geslagen, zegt ze. Wanneer ik haar vraag of Bukowski vrouwen haatte, antwoordt ze met een stellig "nee".

John Martin, die veertig jaar lang Bukowski's boeken redigeerde, geeft toe dat Bukowski's werk als misogyn kan worden geïnterpreteerd. Wel voegt hij er snel aan toe dat Bukowski zich op persoonlijk vlak altijd respectvol jegens vrouwen gedroeg. Hij onderbouwt zijn uitspraak op een manier die de Bukowskimythe volledig onderuit haalt: de man die uithaalde naar alles wat onecht was en wiens fans hem prezen om zijn botte eerlijkheid, was blijkbaar een poseur. In de jaren zeventig, toen Bukowski meer succes kreeg, werd het misogyne gedrag in zijn werk "steeds meer een pose dan een overtuiging. Als je iets op een bepaalde manier doet en iedereen heeft het er ineens over, dan blijf je hetzelfde kunstje opnieuw uithalen," stelt Martin.

Bukowski en zijn buste.

Bukowski's gedrag en het werk dat daaruit voortkwam, plaveiden de weg naar rijkdom en roem. Matt Dillon en Mickey Rourke hebben beiden Chinaski, Bukowski's alter ego, op het witte doek vertolkt. Veel bands gebruiken Bukowski's naam of werk in hun nummers. Overal ter wereld zijn bars te vinden met zijn achternaam op de gevel. Twintig jaar na zijn dood is hij nog steeds een cultheld. Volgens David Calonne, een professor die aan de Eastern Michigan University literatuurwetenschap doceert en een boek over Bukowski heeft geschreven, blijven mensen zich aangetrokken voelen tot de auteur omdat hij op een zowel tragische als humoristische manier over liefde en seks schrijft.

"Hij beschreef eigenlijk geen echte personages," zegt Calonne, "Alleen kleine impressies. Fragmenten van personages die zich door het leven voortbewegen. Het zijn geen succesvolle mensen op een Jungiaanse tocht naar geestelijke en mentale totaliteit. Ze zijn beschadigd."

Women is één van die werken van Bukowski die vol staat met beschadigde figuren. Martin vertelt me dat de details in het boek een accurate weergave zijn van Bukowski's levensstijl in de tijd dat hij het boek schreef. De protagonist is Chinaski, wiens vriendin het grootste gedeelte van de tijd Lydia Vance is. Vance is een instabiel en irrationeel personage, en gebaseerd op Linda King.

King ontmoette Bukowski toen ze de gezichten van dichters beeldhouwde en haar werd verteld dat hij de beste dichter van Los Angeles was. Ze vroeg of ze een buste van hem mocht maken, een verzoek waar hij mee instemde en waaruit hun relatie ontstond. In een telefonisch gesprek met King vraag ik haar hoe accuraat bepaalde fragmenten over hun relatie in het boek waren.

Martin had me vooraf gewaarschuwd om alles wat King vertelde met een korreltje zout te nemen. King had namelijk zijn vrouw kunnen worden, maar Bukowski trouwde uiteindelijk met een andere vrouw die Linda heette.

"Ze had met een miljonair getrouwd kunnen zijn," zegt Martin. "Maar het liep toch anders. Je zult dus wel wat ergernis en jaloezie van haar te horen krijgen."

Niettemin is zij de enige die de details van hun relatie voor me uit de doeken kan doen.

Volgens King klopt het dat de buste van Bukowski over en weer werd uitgewisseld als hun relatie uit- of weer aanging, net als in het boek wordt beschreven. En ook zijn puisten drukte ze voor hem uit, zoals in Women in detail staat verwoord. "Het was iets seksueels, om met mijn handen over zijn hele lichaam te gaan en zijn puisten uit te drukken."

Ze bevestigt dat ze ooit heeft geprobeerd hem aan te rijden met haar auto. Ook heeft ze wel eens een bierflesje door zijn raam gegooid. En ja, hij vond dat ze teveel met anderen flirtte, wat aan beide kanten kwaad bloed zette. "Ik vond dat hij te weinig zelfvertrouwen had. Als hij heel knap was geweest en nog meer succes met vrouwen had gehad, was het waarschijnlijk niet zo'n probleem voor hem geweest. Ik flirtte heus wel wat, maar niet zo extreem als hij het zich voorstelde."

Ook andere zaken uit het boek waren volgens haar overdreven: "Ik hoefde echt niet per se vijf keer per week seks."

King is niet razend enthousiast over de manier waarop ze in het boek is weergegeven: volgens haar heeft Bukowski zijn gevoelens voor haar in de roman flink afgezwakt. Ze zegt dat hij nogal verbolgen was over hun relatie op het moment dat hij het schreef. "Het leek wel alsof hij me tegenover de hele wereld zwart wilde maken, en dat is ook precies wat hij gedaan heeft."

Het is inmiddels 36 jaar geleden dat haar relatie met Bukowski in Women werd blootgelegd. In de twee decennia na zijn dood is Bukowski's werk tot in den treure uitgeplozen en geanalyseerd, totdat er wellicht niets zinnigs meer over te melden valt. Daarom vraag ik King me iets te vertellen over Bukowski dat me wellicht nog zou verrassen. "Ik gaf hem een keer een complimentje over een nieuw shirt dat hij aanhad, waardoor hij moest blozen," vertelt ze. "Je zou waarschijnlijk niet verwachten dat hij van het blozende soort was."