“Mijn vagina wil wat mijn vagina wil”: een gesprek met een van de grootste seksbloggers

Als je op internet weleens iets over seks leest, dan is de kans groot dat je Girl on the Net bent tegengekomen. Elke maand bezoeken zo'n honderdduizend mensen haar blog om te lezen over onderwerpen als dubbele penetratie met een voorbinddildo; waarom lange vrouwen niet met kleine mannen willen daten; het verschijnsel "pornoverslaving"; de eerste keer anale seks; en "knife play", een vorm van bdsm.

GOTN heeft er haar werk van gemaakt om verhalen te publiceren over de uiteenlopende manieren waarop de mens kan neuken. Terwijl haar online bekendheid groeide, veranderde haar leven achter de schermen drastisch. Ze werd verliefd, stortte mentaal in en moest opnieuw uitvinden wie ze echt was, achter het masker van haar online alias.

Ik sprak haar over haar nieuwe boek How a Bad Girl Fell in Love, dat over deze nieuwe fase in haar leven gaat.

VICE: Een sterk thema in je boek is de rol die gender speelt in de manier waarop de samenleving naar seksualiteit kijkt. Mannen houden van neuken en vrouwen van knuffelen, als je als vrouw te veel van seks houdt ben je een slet – dat soort dingen. Veel van dit vooroordelen worden door ons ook geïnternaliseerd. Hoeveel van onze seksuele voorkeuren zijn aangeleerd denk je?
GOTN: Ik denk dat het interessante hieraan is dat we het op dit moment gewoon niet weten. Zoveel van de dingen die we aangeleerd hebben werken door in de dingen die we willen onderzoeken. Zo wordt er misschien onderzoek gedaan naar visies op de ideale partner, maar heel veel van dat onderzoek – en hoe we de resultaten interpreteren – is gebaseerd op wat we al weten. Mensen die het vanuit een evolutionaire invalshoek benaderen zullen zeggen: "Onderzoek wijst uit dat mannen dit willen, en vrouwen dat." Maar we weten helemaal niet in hoeverre die voorkeuren nature of nurture zijn. Als we aannemen dat op z'n minst een deel van onze seksuele voorkeuren aangeleerd zijn, betekent dat dan dat we onze voorkeuren ook bewust kunnen veranderen?
Dat is een moeilijke vraag. Ik wil me niet vastpinnen op een uitspraak dat je bewust je seksuele verlangens kan vormen, want als je dat uit z'n verband trekt kunnen mensen ook beargumenteren dat conversietherapie, waarbij homo's bekeerd worden tot hetero's, ook gerechtvaardigd is. Maar ik denk wel dat we niet alleen kunnen ontdekken waarom we een bepaalde fetisj hebben, maar dat we ook de verantwoordelijkheid hebben om dat te onderzoeken.

Ik hou heel erg van bdsm en onderdanig zijn, en voordat ik het blog was begonnen, zou ik waarschijnlijk hebben gezegd: "Nou, mijn kut wil wat mijn kut wil." Maar nu ben ik eerder geneigd om te zeggen: "Ja, dit is iets waar ik me seksueel aangetrokken tot voel en daar hoef ik me niet voor te schamen, maar ik kan me wel afvragen waarom." Er zijn waarschijnlijk heel veel sociale en culturele factoren die een rol spelen in waarom ik specifiek deze dingen geil vind – vroegere invloeden, dingen die ik zag toen ik jong was en deze gedachten triggerden. Ik wil niet zeggen dat iedereen al zijn seksuele verlangens zelf kan en moet vormen, maar we kunnen wel allemaal onze verlangens verkennen, en dat maakt dingen een stuk interessanter. Je schrijft openlijk over hoe je goede seks kunt hebben met iemand die je niet aantrekkelijk vindt. Het is niet waar dat als je maar verliefd genoeg bent op iemand, de seks vanzelf goed is. Maar toch vinden mensen dit een vervelend idee. We zien seks ergens nog steeds als iets heiligs, toch?
Ja, er heerst nog steeds het idee dat seks of de bezegeling, of de vonk van liefde is. Allemaal onder het mom dat liefde het ultieme doel is, dat monogame heteroliefde het ideaalbeeld is waar we allemaal naar zouden moeten streven.

Je lijkt je weinig aan te trekken van de eindeloze stroom van dickpics die je ontvangt, maar als ik je boek zo las krijg je ook onbedoeld verontrustende berichtjes. Zoals die jongen die jou een bericht stuurde met "LOL, ik ben geen verkrachter" en daarna "Laat me je geen bloemen sturen." Denk je dat je een verontrustende kant van de mannelijke psyche hebt gezien?
Ik zou het niet gelijk verontrustend noemen, maar voordat ik mijn blog begon dacht ik wel dat er veel jongens zijn die het feminisme niet snappen, maar het wel begrijpen als het aan ze uitgelegd wordt. Maar eigenlijk zijn er best veel mannen die op zich de goeieriken zijn – ze staan aan onze kant en geven wel iets om de vrouwenzaak – maar die er zo op tegen zijn om zichzelf te zien als mogelijk "slecht". Het valt me op dat niemand denkt dat hij de slechterik is.

Ik bedoel, ik denk ook niet dat ik de slechterik ben. Ik heb dingen gedaan en dingen gezegd op mijn blog waarvan ik achteraf ook denk: dat was lelijk van me. Maar ik was me er toen niet van bewust dat ik de slechterik was. Maar ik krijg ook extremere berichten toegestuurd, echt agressieve dingen, en dat valt niet goed te praten. Ik probeer er niet te veel aandacht aan te besteden. Ik heb het gevoel dat hoe meer aandacht ik eraan besteed, hoe meer haatmail ik krijg.

Je blog is intiem, maar je boek is onthullend op een andere manier. Welke gedeeltes vond je het moeilijkst om te schrijven?
De stukken waarin ik het heb over mijn psychische problemen vond ik lastig, omdat ik de gruwelijkheid ervan wil overbrengen – ik heb echt momenten gehad waarop ik niet meer wilde leven – maar tegelijkertijd wil ik mensen daar niet mee achterlaten. Ik wil dat niet zomaar in mensen hun schoot werpen; ik wil kunnen zeggen: "Dit is kut, maar dit is wat ik ervan heb geleerd". En dat is erg moeilijk om te doen, vooral als ik zelf een slechte dag heb.

Denk je dat er steeds meer goede seksexperts zijn, of wordt er nog een hele hoop onzin verkondigd?
Ik zou hier graag heel positief over zijn, want in mijn omgeving zijn er heel veel briljante seksexperts. Maar af en toe stuit ik nog op een artikel in een krant of een tijdschrift en dan denk ik: shit, ik zit echt in een bubbel van seksuele positiviteit en goede adviezen. Je leest nog steeds dingen als "Vijf dingen die je niet moet doen tijdens een trio," of van die prescriptieve dingen in de media, maar ik denk dat het de goede kant opgaat omdat onze eigen ervaringen steeds breder worden, en we in deze globaliserende wereld steeds meer goede informatie hebben en door dit soort onzin heen kunnen prikken.

Girl on the Net: How A Bad Girl Fell in Love is nu verkrijgbaar bij Blink Publishing.