Moorddadig mooie foto’s van Franse bikers in de jaren zeventig

In de jaren zeventig bracht fotograaf Yan Morvan bijna drie jaar door met een stel Parijse bikers. Nu, bijna vier decennia en talloze projecten in conflictgebieden later, worden de foto's die hij in die tijd maakte gepubliceerd als een boek.

"Het begon allemaal in 1975," vertelt Morvan, die destijds gefascineerd was door Hunter S. Thompsons verhalen over de Hell's Angels en de serie Bike Riders van de Amerikaanse fotograaf Danny Lyon. "Ik was 21 jaar oud en studeerde aan de universiteit in Vincennes. Ondertussen maakte ik ook nieuwsfoto's voor het agentschap Norma. Op een dag liep ik over het Place du Tertre, en zag ik mijn eerste 'blouson noir'. Die subcultuur liep toen eigenlijk al op z'n einde, maar ik vond hem er interessant uitzien in zijn zwarte leren jas en broek met wijde pijpen."

Een paar weken later zag Yan de jongen weer bij de vlooienmarkt van Clignancourt, samen met een groepje vrienden die net zo gekleed waren als hij. Yan sprak met ze af dat hij ze een tijdje zou volgen en hun dagelijks leven zou vastleggen, en zo begon het avontuur dat het begin zou zijn van Morvans carrière als professionele fotograaf.

In de jaren zeventig barstte Parijs van de verschillende subculturen – de rockers, de hippies, de Hell's Angels – maar Yan was de enige journalist die ook maar een greintje interesse in ze toonde. "Ze hadden allemaal hun eigen codes en rituelen," vertelt hij. "Het deed me denken aan de Native-Americans – het waren een soort stedelijke stammen."

De meeste blousons noirs waren kinderen van Italiaanse, Spaanse, Portugese, Poolse, Noord-Afrikaanse en Carribische ouders, die in de jaren dertig naar Frankrijk waren gekomen op zoek naar een beter leven. "Deze jonge mensen woonden in de buitenwijken van Parijs, meestal nog bij hun ouders. Ze kwamen bij elkaar op zaterdagavonden en reden dan met z'n allen over de Champs Elysée of in de buurt van Bastille. Hun weekenden bestonden vooral uit het drinken van liters bier, een beetje gitaarspelen, en de 'chevalus' – de hipsters van die tijd – achterna zitten, die ze beroofden van hun laarzen en jassen en in elkaar timmerden met fietskettingen. Dat was een soort inwijdingsritueel voor nieuwe leden."

In de tijd dat hij met de blousons noirs rondhing, reed Yan met ze mee op een oude brommer die hij van een familielid had gekregen. Nadat hij een nieuwe motor van zijn vriendin kreeg – een Norton 850 Commando – begon de fotograaf meer op te trekken met de Hell's Angels van République. "Je had twee soorten mensen bij de Hell's Angels," zegt Yan. "Degenen die hard werkten om hun motor te betalen, en echt geloofden in de kracht van de Hell's Angels en hun rebellie, en de randfiguren die bij ze rondhingen en nog veel schimmiger waren, en veel drugs dealden en gebruikten. Hun slogan was: 'Live fast, die young, and leave a beautiful corpse.' Ik denk dat de meesten ook niet erg oud zijn geworden."

De foto's die Yan Morvan maakte van de blousons noirs en bikers van Parijs werden destijds niet goed ontvangen. De kranten wilden zijn foto's niet hebben, en het hoofd van zijn agentschap vond de beelden te "agressief, angstaanjagend en karikaturaal." Toch lukte het Morvan uiteindelijk om zijn foto's in het tijdschrift Paris Match gepubliceerd te krijgen.

"Ik ging door met het project omdat ik voelde dat het meer was dan een momentopname. Ik had het idee dat deze jongens de avant-garde representeerden van een bepaalde stedelijke chaos en disintegratie van de maatschappij die later zou komen. Dit waren de eerste jonge mensen die uit hun eigen cultuur waren getrokken, en zich meer identificeerden met de popcultuur die uit Amerika kwam overwaaien. Ze waren de voorlopers van de gapende sociale kloof die later in Frankrijk ontstond; de eerste generatie van verveelde en vervreemde jongeren uit de banlieues."

Yan Morvan is samen met La Manufacture de Livres een crowdfundingcampagne begonnen om zijn project over de blousons noirs af te ronden. Ga naar de website KissKissBankBank om zijn project te steunen.