"Misschien heb ik wel een genetische aanleg om geobsedeerd te raken door foto's. Ik weet niet hoe ik het anders uit kan leggen. Ik groeide op in de jaren vijftig, en werd altijd gefotografeerd bij belangrijke familiegebeurtenissen; op verjaardagen en tijdens vakanties enzo. Wat ik me daar vooral nog van herinner is hoe de camera de sfeer veranderde. Zodra de camera tevoorschijn kwam, hadden we vaste plekken waar we moesten staan en vaste posities die we aan moesten nemen. De persoon die de camera in zijn handen had, moest een taak volbrengen. Die machine bezat een bepaalde kracht. Wat zich van tevoren afspeelde veranderde subtiel in het bijzijn van de camera. Op de een of andere manier, ook al had ik het als kind nog niet door, hebben de transformerende krachten van de camera zich in mijn onderbewustzijn genesteld. En toen ik wat ouder was, wilde ik de taak op me nemen om mijn familie vast te leggen, zodat ook ik die kracht en verantwoordelijkheid kon voelen.
Is deze fascinatie met de camera ongebruikelijk? Waarschijnlijk wel. Maar ik vermoed dat veel andere fotografen het ook zo voelen. Het is hun levensdoel. Is een camera een steunpilaar om de wereld te kunnen ontdekken? Misschien. Ik denk liever dat mijn obsessie me de mogelijkheid biedt tot een alternatieve kijk op de wereld. In het begin van de jaren zeventig heb ik besloten om me helemaal aan mijn fascinatie over te geven en mezelf te omringen met een klein groepje mensen die hetzelfde dachten als ik. Zo leerden we over de taal van de fotografie. De beelden die we maakten en deelden werden onze eigen conversaties met fotografische tradities, onze mentoren en elkaar. Slechts de helft van de beelden in dit boek waren toentertijd ooit door iemand gezien, en tot 2009—toen ik ben begonnen met het online zetten van de beelden—was ik de enige die de rest van de beelden ooit had gezien. In zekere zin vertegenwoordigt dit boek de relatie tussen een fotograaf en een camera in zijn eigen cultuur. Voor mij zijn die foto's een gift aan de visuele vrijgevigheid van die cultuur."
Don Hudson is een amateurfotograaf uit South Lyon (Michigan). Hij fotografeert al tientallen jaren en is pas geleden begonnen met het via internet delen van zijn enorme archief. Een selectie uit zijn beelden (voornamelijk uit het Michigan van eind jaren zeventig, begin jaren tachtig) is te zien in het boek From The Archives, dat pas geleden is uitgebracht door Editions FP&CF. De bovenstaande tekst is Dons eigen inleiding van het boek. Je kunt er hier eentje kopen. Geloof ons maar, het is prachtig.
Advertentie
