Het is hartstikke chill dat België en Nederland sinds de Belgische revolutie zulke dikke vrienden gebleven zijn. Anders zouden de Belgen nu niet weten hoe een kapsalon smaakt, Nederlanders zouden het met een stuk minder speciaalbier moeten doen, en we zouden niet met z'n allen met zo ontzettend veel gemak de grens kunnen oversteken om elkaars festivals van een goeie dosis burenliefde en bierkots te voorzien.

Met oog op de toekomst is het nogal belangrijk dat we de relatie die we in de laatste twee eeuwen hebben opgebouwd niet om zeep helpen door op de festivalweide een ongelofelijke schurfthekel aan elkaar te krijgen. Hoe héérlijk het ook is om je opvouwtent op de camping van je buurland neer te pleuren en daar vier dagen lang lekker je vertrouwde nationalistische festivalgewoontes verder te zetten, je kunt zoveel meer uit je festival halen als je een beetje weet hoe die buren van je in elkaar steken. Hier zijn een aantal tips die ervoor gaan zorgen dat je meer seks, meer bier en meer algehele fun zult hebben, zonder dat je als marginaal festivalfenomeen je buurland uitgezet wordt.

Op elk festival is het van vitaal belang om op de camping een tactische plek te zoeken waar je je tent kunt opzetten. Het liefst is dat een mooie lap grond ver genoeg van de wc's om te vermijden dat je in een constante wolk van festivalpoep komt te slapen, en niet al te dicht bij het wandelpad, zodat je 's ochtends niet wakker wordt omdat de voet van iemand die tegen je tent staat te pissen per ongeluk op je hoofd staat. In België komt er een extra spelregel bij kijken: zet je tent in de buurt van WestVlamingen, de subgroep Belgen die het meest op Nederlanders lijkt.

Veel Belgen zijn namelijk behoorlijk bang als een 'gezellig' groepje Nederlanders komt aanzetten om het nabijgelegen stuk camping met hun lange lijven en brullende stemmen over te nemen. West-Vlamingen niet. Zij staan erom bekend zelf onbeschaafd, luidruchtig en ongelofelijk plat van humor te zijn, waardoor je je volksaard niet al te veel hoeft in te tomen. Je kunt hen herkennen aan het neanderthalistische taaltje dat uit hun mond komt (stopwoorden zoals "ma'how" en "mo vent'toh," en onlogische zinsconstructies zoals "'t is van ik"), en aan het feit dat ze waarschijnlijk onder luid gejoel iemand een wedgie aan het geven zijn.

Er is één gigantisch voordeel aan het feit dat Belgen een aanzienlijke hoeveelheid zachter spreken dan Nederlanders. Ze hebben een superfunctioneel systeem ontwikkeld waarmee ze heel snel, zonder woorden en dus ook zonder schor geschreeuwde stembanden, bier in hun handen krijgen. Ga aan de bar staan, maak oogcontact met de barman- of vrouw, geef met je linkerhand aan hoeveel biertjes je wil en steek vervolgens je rechterpink in de lucht. Niemand zal denken dat je iemand non-verbaal uitmaakt voor het hebben van een kleine pik – pink is gebarentaal voor pint, de alcohol die je plots een half uur eerder dan verwacht richting je vrienden draagt dankzij deze tip.

Het is nogal moeilijk om het in je broek te houden als het overal om je heen amaaai's en allééé's regent. Wat schattig is het toch, dat Belgen 'het' uitspreken als 'hut' en hoe on-men-se-lijk sexy is het als ze je 'u' noemen. "Allez èh, zout ge geen goesting emme om direct met nen Vloaming in uw tent te goan foefele?" Waarschijnlijk wel, maar je kunt nu al een dikke streep door dat vooruitzicht trekken als je van plan bent om (1) de prachtige Vlaamse taal op misdadige wijze te gaan imiteren, en (2) meermaals te benadrukken hoe schattig Belgen wel niet klinken.

De reden is nog niet eens dat de gemiddelde Vlaamssprekende Nederlander ongeveer even aantrekkelijk klinkt als Louis van Gaal die Engels spreekt, en dat het woord 'schattig' een stijve piemels grootste vijand is, maar dat je zeer waarschijnlijk de persoon waarmee je spreekt beledigt. Dat komt niet omdat Belgen onnatuurlijk snel op hun teentjes getrapt zijn, maar omdat het accent dat Hollanders nadoen uit Antwerpen komt. Stiekem zijn alle Belgen regioracisten: elke provincie heeft haar eigen accent, en elke provincie buiten Antwerpen haat Antwerpen. Dat accent maakt geen indruk, maar de Hollandse directheid wel. Om een Belg van de sokken te blazen hoef je eigenlijk niet veel meer te doen dan een spontaan gesprek aan te knopen. Zonder moppen te maken over Dutroux. Moppen over Dutroux zijn nog steeds niet grappig.

Bereid je alvast voor: Belgen die je accent detecteren, gaan je gegarandeerd om drugs vragen. Vooral zeventienjarige grutten. Vat dit niet op als een belediging: het is niet per se je verragde drugshoofd waardoor Belgen denken dat er bij jou wel wat te halen valt, maar het feit dat je uit Nederland komt, waar alle harddrugs natuurlijk legaal zijn. Dit is trouwens hét moment om die VOC-mentaliteit te doen gelden en de prijs van je festivalkaartje in tienvoud terug te verdienen.

Laat in Nederland nooit zomaar merken dat je in je jonge jaren bij de scouting hebt gezeten. Het is in België misschien niet uitzonderlijk om met een groep adolecenten in korte broek en met een das om je nek door het land te trekken, Nederlanders kijken daar toch iets anders tegenaan. De laatste keer dat de scouting in Nederland populair was, heette het nog de Nationale Jeugdstorm. Hoewel je als voormalig scout waarschijnlijk best een tent kunt opzetten binnen tien minuten, doe je er verstandig aan om te doen alsof je geen idee hebt waar je mee bezig bent. Laat om geen argwaan te wekken nooit merken dat je het verschil kent tussen een dubbele hielingsteek en een middenmansknoop, en laat het aansteken van een kampvuur over aan een dronken vent met een fles brandspiritus. Dat is in Nederland nou eenmaal traditie.

Veel Nederlanders vinden het Vlaamse accent schattig aandoen. Iemand die met een Vlaamse tongval spreekt, kan niet anders dan een zachtaardige lobbes zijn. Dat komt waarschijnlijk omdat in het collectieve geheugen van de Nederlander Samson nog altijd de bekendste spreker van het Vlaams is. Het voordeel van deze positie voor de Vlaming, is dat niemand hem zal verdenken van enig misdrijf. Mocht je van plan zijn om iets te doen dat eigenlijk niet mag, zoals drugs meenemen of de tourbus van een rockband stelen, doe dat dan gerust op een Nederlands festival. Niemand zal de Belg verdenken, want die spreekt immers met een zachte g. Dat in jouw plaats een vluchteling de schuld krijgt is niet fraai, maar daar kun jij verder niet veel aan doen. Je kunt je veronderstelde schattigheid trouwens ook inzetten voor minder criminele doeleinden zoals het aangeboden krijgen van drankjes of seksuele handelingen.

Om de één of andere reden heerst er op Nederlandse festivals altijd een groot gebrek aan andalousesaus. Dat wil zeggen: in negen van de tien gevallen is de saus geheel afwezig, terwijl festivals met hun eindeloze reeks aan naar saus snakkende snacks bij uitstek een gelegenheid zijn om de sauslepel eens goed te laten wapperen. Omdat andalousesaus in Nederland een schaars product is, kun je als Belg veel vrienden maken door een grote hoeveelheid van het spul mee te nemen.

Hoewel een voordeelverpakking andalousesaus een goede conversatiestarter en het begin van vele vriendschappen is, valt het wel aan te raden uit te kijken met andere inheemse eetgewoontes. Zo valt de mitraillette, de Belgische evenknie van de kapsalon, onder de strenge Nederlandse wapenwet.

Dit artikel verscheen eerder in onze Festival Guide. Check ook festivals.vice.com voor al je ronkende festivalverhalen, winacties voor tickets, fotoreportages en meer.