De nieuwe fotoserie van Osvaldo Sanviti, Le Soleil Moribond, bestaat eigenlijk helemaal niet uit foto’s,
maar uit screenshots van peinzende webcamseksshowactrices. Dit is een doorlopende serie die
Osvaldo regelmatig update via zijn Tumblr. “Met dit project wil ik portretten van vrouwen maken die
niet hun lichaam aan het verkopen zijn, maar hun intimiteit en eenzaamheid op video laten zien. Bijna
alsof ze vergeten dat ze bekeken worden. Ik wil deze vrouwen graag documenteren als individuen,
en juist niet op een voyeuristische manier. Het lijkt voor mij alsof deze beelden gemaakt zijn in een
andere wereld, waar de zon nooit schijnt, er geen ramen bestaan en er geen sprake is van menselijk
contact of liefde. Er is alleen eenzaamheid en kunstmatig licht.” De suggestieve beelden ontluiken een gevoel van verdriet, isolatie en onvervulde verwachtingen, en
zijn allesbehalve sexy. Ik sprak met Osvaldo over fotografie en hoeveel porno hij kijkt. VICE: Hoeveel webcamporno heb je moeten kijken?
Osvaldo Sanviti: Het is geen porno, maar sexychat. Dat is heel verschillend. Ik neem bovendien de
screenshots als ze in een publieke cyberruimte te zien zijn, voor iedereen. Ik ben een gast, geen lid.
De privéscènes interesseren me niet, in dit geval. Ik ben niet geïnteresseerd in de voyeuristische en
seksuele kant. Dit zijn dus beelden van de plek waar de vrouwen de kijker een privéruimte in probeert te
lokken, waar hij voor moet betalen? Sexychat verandert in pornochat?
Misschien. Ik ben nog nooit in de privéruimtes geweest. Maar je kunt het zelf proberen, als je wilt. Zal ik doen. Wat maakt deze meisjes zo speciaal? Waarom wilde je ze portretteren?
Het eerste wat ik bijzonder vond, vanuit een formeel en visueel perspectief, waren de zachte kleuren
van de video—ook al ging dat ten koste van de kwaliteit—die ik denk ik niet zou kunnen nabootsen
met fotografie. Ik was ook geïntrigeerd door de eenzaamheid van de subjecten, alleen in hun kamers,
omgeven door neonlichten en gesloten ramen. Ik vind ook het live-aspect speciaal: het spontane,
het onvoorbereide potentieel. Soms voelt het alsof er weinig verschil is tussen het maken van het
screenshot en het fotograferen van vreemden op straat. Bij allebei is het een kwestie van wachten op
het juiste subject, in de juiste situatie met het juiste licht. Maar in dit scenario hoef je niet vaag en sluw te doen om vreemden te fotograferen, of nerveus
te zijn gesnapt te worden als ze je het zien doen. De subjecten staan direct voor je, en ze weten
dat mensen kijken. Verandert dat iets?
Ja, natuurlijk verandert dat iets. Maar als je vanuit een visueel perspectief kijkt is het belangrijkste
altijd hetzelfde. Het hangt allemaal af van de gevoeligheid van de fotograaf, zijn perceptie van de
werkelijkheid, de keuze van het subject, de keuze van het shot en de bewegingskeuze van het
subject. Je kunt in principe honderd mensen screenshots laten maken van duizend verschillende
livechatmeisjes, en dan heb je honderd verschillende werken. Het maakt niet uit welke methode je
gebruikt, wat telt is het eindresultaat. Even serieus, hoeveel ‘sexychat’ kijk je om aan deze beelden te komen?
Dat hangt er vanaf. Soms duurt het tien minuten voor een goed shot, soms kan ik wel twee uur kijken
en nog steeds niets vinden. Het kan heel saai zijn, en dan luister ik maar heel veel jazz.
maar uit screenshots van peinzende webcamseksshowactrices. Dit is een doorlopende serie die
Osvaldo regelmatig update via zijn Tumblr. “Met dit project wil ik portretten van vrouwen maken die
niet hun lichaam aan het verkopen zijn, maar hun intimiteit en eenzaamheid op video laten zien. Bijna
alsof ze vergeten dat ze bekeken worden. Ik wil deze vrouwen graag documenteren als individuen,
en juist niet op een voyeuristische manier. Het lijkt voor mij alsof deze beelden gemaakt zijn in een
andere wereld, waar de zon nooit schijnt, er geen ramen bestaan en er geen sprake is van menselijk
contact of liefde. Er is alleen eenzaamheid en kunstmatig licht.” De suggestieve beelden ontluiken een gevoel van verdriet, isolatie en onvervulde verwachtingen, en
zijn allesbehalve sexy. Ik sprak met Osvaldo over fotografie en hoeveel porno hij kijkt. VICE: Hoeveel webcamporno heb je moeten kijken?
Osvaldo Sanviti: Het is geen porno, maar sexychat. Dat is heel verschillend. Ik neem bovendien de
screenshots als ze in een publieke cyberruimte te zien zijn, voor iedereen. Ik ben een gast, geen lid.
De privéscènes interesseren me niet, in dit geval. Ik ben niet geïnteresseerd in de voyeuristische en
seksuele kant. Dit zijn dus beelden van de plek waar de vrouwen de kijker een privéruimte in probeert te
lokken, waar hij voor moet betalen? Sexychat verandert in pornochat?
Misschien. Ik ben nog nooit in de privéruimtes geweest. Maar je kunt het zelf proberen, als je wilt. Zal ik doen. Wat maakt deze meisjes zo speciaal? Waarom wilde je ze portretteren?
Het eerste wat ik bijzonder vond, vanuit een formeel en visueel perspectief, waren de zachte kleuren
van de video—ook al ging dat ten koste van de kwaliteit—die ik denk ik niet zou kunnen nabootsen
met fotografie. Ik was ook geïntrigeerd door de eenzaamheid van de subjecten, alleen in hun kamers,
omgeven door neonlichten en gesloten ramen. Ik vind ook het live-aspect speciaal: het spontane,
het onvoorbereide potentieel. Soms voelt het alsof er weinig verschil is tussen het maken van het
screenshot en het fotograferen van vreemden op straat. Bij allebei is het een kwestie van wachten op
het juiste subject, in de juiste situatie met het juiste licht. Maar in dit scenario hoef je niet vaag en sluw te doen om vreemden te fotograferen, of nerveus
te zijn gesnapt te worden als ze je het zien doen. De subjecten staan direct voor je, en ze weten
dat mensen kijken. Verandert dat iets?
Ja, natuurlijk verandert dat iets. Maar als je vanuit een visueel perspectief kijkt is het belangrijkste
altijd hetzelfde. Het hangt allemaal af van de gevoeligheid van de fotograaf, zijn perceptie van de
werkelijkheid, de keuze van het subject, de keuze van het shot en de bewegingskeuze van het
subject. Je kunt in principe honderd mensen screenshots laten maken van duizend verschillende
livechatmeisjes, en dan heb je honderd verschillende werken. Het maakt niet uit welke methode je
gebruikt, wat telt is het eindresultaat. Even serieus, hoeveel ‘sexychat’ kijk je om aan deze beelden te komen?
Dat hangt er vanaf. Soms duurt het tien minuten voor een goed shot, soms kan ik wel twee uur kijken
en nog steeds niets vinden. Het kan heel saai zijn, en dan luister ik maar heel veel jazz.
Advertentie
