Het begon eigenlijk half uit frustratie. Je hebt allemaal van die domme jongens die dealen en heel snel geld maken, en het uitschot van die dealers verkoopt hun spullen op de Wallen. Ze maken van niks eigenlijk best wel wat geld. Toen dachten wij, half voor de grap: als een domme aap dat kan, dan moeten wij dat ook kunnen. Dus gingen we het uitproberen. Het was jullie debuut?
Ja. Het was wel spannend. Ik hoef geen dealer te worden, maar dit is wel een makkelijke manier om het een keer te doen. Iets wat je moet doen voor je doodgaat. Het ging niet om het geld.
Nee, nee, nee, het kwam natuurlijk wel goed uit ofzo, we hebben onze avond ervan betaald. Was het niet ook een beetje toeristen uitlachen?
Ja zeker wel, sowieso is het leuk om toeristen een oor aan te naaien. Ik ben er zelf ook ingetrapt. Meerdere keren eigenlijk. Ik ook. Twee keer.
Dan is het gewoon leuk om een keertje zelf te doen. Dat geloof ik graag. Hoe ging je te werk?
Je kent die louche types die op de Wallen lopen wel, toch? Ze zien er niet uit. Wij dachten: als toeristen al bij een louche type kopen, waarom zouden wij er dan niet gewoon netjes uitzien? Dan kopen ze vast sneller bij ons. Die anderen doen “Psst, psst,” of fluisteren “Coke, coke,” maar wij deden het anders. Wij liepen gewoon naar een groepje toe. Je herkent ze vanzelf, die drugstoeristen. En dan recht op de man af vragen of ze iets nodig hadden. Waar herken je die dan aan?
Bij bijna elke groep Engelsen kun je terecht, voornamelijk jonge jongens met ordinaire chicks. Korte rokjes, plamuurlaag, te dik, in een klein kort rokje—zulke chicks. Die komen hier allemaal om kapot te gaan. Dat herkennen is het makkelijkst, eigenlijk. Je hebt ook van die Italiaanse mannetjes die in het donker nog steeds met zo’n zonnebrilletje rondlopen. En van die fluorescerende piercings. Natuurlijk. Toen liep je op een groepje vadsige Engelsmannen af?
Ja, we gingen eerst gewoon een praatje maken. “Hebben jullie iets nodig?” Sommige mensen zeggen eerst “Ja, een biertje.” Maar daar konden we ze dan niet aan helpen en dan gingen we weer door. Eén groep ging er op in, dus toen was het een kwestie van snel geld over en weer geven en dan gaan. Wat had je ze verkocht?
Een beetje restafval speed van lang geleden gemengd met paracetamol. We hadden het zelf ook geprobeerd en het was nog best chill. Als je wel eens coke hebt gedaan dan weet je dat het geen coke is, maar in knetterlamme toestand zou ik zelfs ook wel een lijntje speedparacetamol lusten. En ze hapten meteen toe?
Ja, tuurlijk! Iedereen wil toch drugs in Amsterdam. Het is gewoon een gegeven: als je op de Wallen rondloopt, dan loop je er om een stukje echt Amsterdam mee te maken. Dat is hun beeld van Amsterdam, in elk geval. Was je niet bang dat ze er direct achter zouden komen dat het nepspul was en je in elkaar zouden meppen, zoals het echte Engelsmannen betaamt?
Jawel. Maar het draait om je verkooppraatje toch? Je doet gewoon net of het wel goed is, het zit in een sealtje. “Ik ben hier de hele avond in de buurt, je kan me later nog een keer opzoeken,” zeg je. Het gaat gewoon om snel handelen. Toeristen zijn toch naïef, en altijd een beetje wanhopig. En toen?
Nou het gebied op de Wallen is niet heel groot, je hebt de steegjes en de hoofdstraat. Daar gingen we toen naartoe, maar daar loopt ook meer politie rond, dus daar moesten we iets voorzichtiger doen. Daar is het een kwestie van “Loop even mee naar de gracht.” En dan verkoop je het daar. Dat hebben we nog twee keer gedaan, die avond. Toen zagen we weer die eerste groep en waren we wel bang dat ze erachter waren gekomen dat het nep was. Toen kozen we eieren voor ons geld. Ja, die Engelse gasten waren best wel groot en ik wil geen ruzie. Als iemand je nepcoke verkoopt dan word je toch best boos. Denk je dat er überhaupt goed spul is op de Wallen?
Ik geloof niet dat er goeie drugs op de Wallen zijn. Er is ook een Wallenverbod voor nepdealers die gepakt zijn. Maar kijk naar ons, in een uur hadden we honderdvijftig euro verdiend. Als je er de hele dag staat pak je wel een paar honderd euro, en dat is pure winst. Alleen een beetje bakpoeder en je zusje wat ponypacks laten vouwen. Dus een advies aan de kinders: koop nooit drugs op de Wallen, want het zijn geen drugs.
Exact.Illustratie Door Gees Voorhees