Hallo? Zijn er nog mensen op Ello?

Afgelopen september werd de website Ello gelanceerd en iedereen was er al snel razend enthousiast over. Ello was een advertentievrij social mediaplatform dat beloofde geen gebruikersgegevens te verkopen en dat in een Scandinavisch ogend jasje was gegoten. Iedereen die op zoek was naar een alternatief voor Facebook en niet in de lege kerkers van Google+ wilde ronddolen, zou eindelijk een nieuwe plek hebben om z'n hart te luchten. " Ello: de anti-Facebook moest privé en gelikt zijn, maar niet al te populair," kopte The Guardian. Het Dow Jones-blog Marketwatch schreef: " Facebook-vernietiger Ello komt op het juiste moment". Meteen nadat het nieuws zich verspreidde vroeg de wereld zich af: gaat Ello de nieuwe Facebook worden?

Honderdduizenden gebruikers meldden zich aan voor de invite-onlydienst. De nieuwe site, opgericht door ondernemer Paul Budnitz, kwam met een manifest dat een schaduw wierp over andere sociale netwerken: "Iedere post die je deelt, iedere vriendschap die je sluit en elke link waar je op klikt wordt gevolgd, opgeslagen en tot data verwerkt. Adverteerders kopen jouw data, zodat ze je meer reclame kunnen laten zien. Jij bent het product dat gekocht en verkocht wordt."

Ook kon je op Ello naar 18+materiaal kijken, terwijl je op Facebook al wordt geband voor een flapje onderbil of een stukje tepelhof.

Het klonk geweldig, maar zodra je eenmaal Ello binnen was kwam je erachter dat de nieuwste, vetste nachtclub in de stad een toffe plek met redelijke muziek was, maar zonder dranklicentie en toiletten. Mensen registreerden zich op de site maar vroegen zich vaak hardop af wat ze er moesten doen. Vreemd genoeg was het ook nog eens vrij moeilijk om je vrienden te vinden.

Er waren meer fouten: bij het posten van een URL verscheen geen voorbeeld en omschrijving van de site, maar alleen de URL. Om iets te posten moest je op een "→" klikken in plaats van dat je op enter kon drukken. Ook kon je op geen enkele manier een privébericht versturen.

Ik deed erg mijn best om Ello leuk te vinden, ook al postten mijn vrienden nooit iets en lukte het me niet om me bij een groep mensen aan te sluiten. Mensen waarmee ik vrienden wilde worden – bloggers, schrijvers, en iemand met de naam @nudes (deze link is NSFW) – reageerden nergens op en wilden geen vrienden worden. Mijn posts werden steeds minder populair en de lol begon er al gauw vanaf te gaan.

Dat gold niet alleen voor mij. Het internet had al snel weinig aandacht meer voor Ello en ging al snel door naar de volgende domme hype.

Vorige week was ik opeens benieuwd hoe het voormalig hippe sociale netwerk er nu voor stond. Na lang nadenken herinnerde ik mijn wachtwoord en logde in. Het eerste dat me opviel was dat niemand van mijn vrienden Ello nog gebruikte. De laatste post van mijn vrienden was in november geplaatst. Zelfs @nudes had al maanden niks meer gepost. Ik gebruikte de 'ontdekfunctie' om een paar Ello'ers te vinden die veel postten en begon op hun posts te reageren.

Eén van de nieuwe personen die ik volgde, Kevin Brisseaux, zei dat de site nog steeds niet helemaal goed werkte. Het toevoegen van nieuwe informatie aan je profiel ging bijvoorbeeld nog erg moeizaam. "Het veranderen van mijn bio lukt niet altijd," zei hij. "Wanneer ik een nieuwe website wil toevoegen, werkt dat meestal niet." Toch blijft Brisseaux fan van Ello en storen de fouten hem nauwelijks, omdat het "nog een nieuwe site is."

Nieuw of niet, het is vooral ook een erg eenzame site. Ik ben wellicht gewend aan het gigantische publiek van Twitter en Facebook, maar het was vrijwel onmogelijk om positieve reacties in de vorm van likes en favorieten te krijgen. Mijn vragen werden genegeerd. Niemand lachte om mijn grappen. Niemand deelde eens een duimpje uit.

Uiteindelijk was ik zo wanhopig dat ik een bewegend plaatje van een jonge vrouw die haar tieten laat zien postte. Tot mijn ongenoegen kreeg zelfs dat weinig aandacht – alleen Todd Berger, de grafisch vormgever van Ello, reageerde met een vriendelijk bericht en een link naar recente updates van de site. Hij is niet de enige Ello-medewerker die dit doet. Webdesigner Justin Gitlin struint de site af en plaatst relevante emoji's onder posts en op de pagina van @Budnitz , het account van medeoprichter Paul Budnitz. Hij is tevens een van de actiefste en populairste leden op de site.

Hoe populair is Ello bij mensen die er niet werken? Budnitz wilde geen informatie loslaten over statistieken. "We publiceren geen officiële data over het aantal mensen op Ello. We hebben al vroeg besloten dat we niet meedoen aan die race," zei Budnitz toen ik hem vroeg naar de groei van de site. Hij zei wel dat de site in de afgelopen week 250.000 nieuwe gebruikers had gekregen, maar dat betekent niet dat al die mensen actieve deelnemers van de site worden. Ook neemt het niet weg dat de meeste profielen op de site min of meer verlaten zijn.

Budnitz is tevreden dat de zaken iets rustiger zijn geworden na de piek van afgelopen jaar. "Het was gestoord," zei hij. "We begonnen met negentig mensen in september. Tot we ineens ontzettend heel veel media-aandacht kregen. Toen Ello net uitkwam kon de site zo veel bezoekers niet aan."

Kort na de snelle toename van gebruikers werd Ello een non-profitorganisatie, wat inhoudt dat ze verplicht zijn zich aan een bepaalde visie te houden. Volgens het team van Ello betekent dit dat de site nooit gegevens zal verkopen of betaalde advertenties zal vertonen, zelfs als de site wordt verkocht.

Budnitz had nooit als doel om van Ello de 'Facebook-vernietiger' te maken zoals de media het noemde. In maart, toen de site nog in de kinderschoenen stond, zei Budnitz tegen Motherboard : "Het netwerk is speciaal bedoeld voor creatieve mensen, mensen die content waarderen en daarover willen praten en discussiëren."

Kevin Brisseaux , de gebruiker waarmee ik sprak, is één van die creatieve mensen. Hij gebruikt Ello als medium om zijn kunst mee te verspreiden. De vormgeving van de site stelt je in staat om grote afbeeldingen te plaatsen. Bovendien hoef je je niet druk te maken of je kunst je tante choqueert, of dat het wordt verwijderd omdat het te naakt is, zoals op Facebook meestal gebeurt. Brisseaux heeft duizenden volgers en krijgt veel positieve reacties. Ello heeft zijn carrière behoorlijk geholpen. "Zeker één opdracht is binnengekomen dankzij mijn kunst op Ello," zei hij. "Ik heb ook samengewerkt met andere kunstenaars die ik anders niet had ontmoet."

Als je genoeg kunstenaars volgt op Ello dan staat je feed vol foto's, bewegende plaatjes en video's die je doen denken aan wat Tumblr en Pinterest ooit waren. Memes en selfies komen ook voorbij, maar die zijn meestal wat kunstiger. Het lijkt er wel op dat Ello-gebruikers er samen wat van maken. Als je maar genoeg rondhangt op Ello zul je een hoop liefde ontdekken, met name tussen kunstenaars.

"Het valt me vooral op hoe positief alles is," zei Budnitz.

Hier is een voorbeeld van een gesprek dat ontstond bij een post over een modeshow:

Zoals het er nu uitziet is Ello het gezellige, kleine dorp van het internet. Het is er vriendelijk en warm als je iedereen kent, maar voor een buitenstaander is het er een saai en verwarrend zooitje. Voor Budnitz en het bedrijf is het vooral belangrijk om de fouten uit de site te halen en de dingen die mensen er zo leuk aan vinden juist te behouden.

De vaste kern leden van het netwerk speelt een grote rol in de richting die de site op gaat. "We testen nieuwe functies eerst op kleine groepen uit, om er zeker van te zijn dat het de site niet verkloot. Pas daarna worden ze voor het grote publiek beschikbaar," zei Budnitz. Dit voorjaar wordt de app van Ello gelanceerd en is de site niet langer alleen beschikbaar voor mensen die actief zijn uitgenodigd.

Ondertussen groeit Ello langzaam, zonder al te veel aandacht van de rest van het internet. Het is een klein toevluchtsoord voor iedereen die de grotere websites zat is.