Er zijn veel dingen die je je niet realiseert over je woonplaats tot je er weggaat – dat kan iedereen die zichzelf opnieuw heeft uitgevonden op de universiteit je wel vertellen. Voor de 23-jarige Chris Luu kwam die les toen hij van Perth naar Engeland vloog vorige zomer, nadat hij in het begin van het jaar vrienden was geworden met een Brit die door Australië aan het backpacken was. Als skater en fotograaf had hij niet echt rekening gehouden met de cultuurschok.
Advertentie
"In principe is skateboarden overal hetzelfde, maar het is de variatie in de omgeving die het interessant maakt," zegt hij. Skaten voelde anders in Londen en Bristol: "Londen is een stuk ruiger, ik reed daar heel langzaam omdat ik bang was dat ik in de slechte grond zou blijven hangen en met m'n voortanden in het asfalt zou belanden. En dan zag ik de lokale kids er vol overheen knallen."Nadat hij vorig jaar vier maanden in Engeland doorbracht, waarin hij logeerde bij twee vrienden, kwam Chris dit jaar terug. Zijn maand in het land voelde een stuk langer. "Er was een groep goede vrienden van me die op een schijnbaar eindeloze Britse zomervakantie waren. Ze waren allemaal superhyped: het deed me denken aan toen ik nog klein was, en gerust tien uur per dag een stoeprand kon skaten. Ik zag de wereld door hun ogen, reisde rond, ging een paar keer goed op m'n bek, en sliep met zes anderen op een stinkende matras."Chris hield zijn camera de hele tijd bij zich. Hij legde de nasleep vast toen zijn vriend Gabs onderuit ging in Bristol – "hij bleef hangen op een steentje, vloog door de lucht, en gleed een heel eind over de stoep; z'n handen waren compleet naar de tering" – en de nachten die eindigden in massale logeerpartijen. "Er lagen overal gasten, een kluwen van ledematen, we lagen schouder aan schouder. Sommige van m'n beste herinneringen zijn van die reis. Het kon niemand een fuck schelen – we douchten amper omdat we gewoon wilde gaan skaten."
Advertentie
Hoewel hij zegt dat, door z'n grootte, Perth "natuurlijk een stuk minder skaters heeft", zegt Chris dat hij wel merkt dat de skatecultuur langzaam vercommercialiseert. "Ik denk dat skateboards zelf een accessoire zijn geworden voor sommige mensen," zegt hij. Hij vertelt over de wisselwerking tussen gentrificatie in Londen en de manier waarop skaten gebruikt wordt om een bepaalde "look" te verkopen, die mijlenver afstaat van de dingen die hij zag en de mensen die hij ontmoette. "Dit zijn gasten met persoonlijkheden die ver afstaan van wat nu 'trending' is in de skatewereld. Het is een kijkje in wat skateboarden zou moeten zijn: beton, bier, en coole shit zien met je maten."
