Ik bezocht een Roemeense markt waar paarden er flink van langs krijgen

Heb je ooit wel eens door Roemeense stockfoto's geprobeerd te scrollen? Oké, waarschijnlijk niet, maar als je dat wel had gedaan was je waarschijnlijk een heleboel foto's tegengekomen van mannen die op paarden door drukke winkelstraten lopen. Paarden zijn in Roemenië namelijk niet alleen iets voor mensen met een boerderij of blonde meisjes die van paardrijden houden, maar worden ook gewoon in Roemeense steden gebruikt door de mensen, om bijvoorbeeld even boodschappen mee te doen.

Als je wil weten hoe ver de Roemeense liefde voor paarden gaat, kun je het best naar de markt in Titu. Ook al is het maar veertig kilometer verwijderd van de moderne hoofdstad Boekarest – het er net alsof je door een Oost-Europeaanse cowboyfilm loopt.

De paardenmarkt is eigenlijk meer een kermis dan een markt. Niemand (ver)koopt er eigenlijk iets, waarschijnlijk omdat vrijwel niemand geld heeft. De markt vindt elke dinsdag plaats en wordt gezien als een evenement dat niemand wil missen. Bewoners uit de buurt komen er per paard naartoe, kijken wat rond, ruilen van paard met iemand anders als ze daar zin in hebben, en gaan dan weer naar huis.

Het evenement trapt iedere week af met kareigenaren die een testrit maken met hun paarden. Dat houdt vooral in dat ze het dier vastketenen aan hun kar, zoveel mogelijk mensen uitnodigen om op de kar te klimmen, en dan net zo lang schreeuwen en slaan tot het arme dier de kar met moeite vooruit trekt.

Deze manier van racen is iets waar mensen van de dierenbescherming waarschijnlijk 's nachts behoorlijk wakker van liggen. De arme wezens storten meestal na het lopen van enkele meters in van vermoeidheid.

Wonderbaarlijk genoeg raakte er op de dag dat ik in Titu was maar één paard gewond. Dat was nog best vreemd, omdat ze karren vol mannen rondtrokken, die de vreselijkste dingen naar ze schreeuwden. Dingen als: "Laten we dit paard doodmaken!" Ze zeiden dat het alleen maar bedoeld was om het paard een beetje aan te moedigen, maar om eerlijk te zijn werd ik er nogal naar van.

Als buitenstaander vond ik het nogal schokkend allemaal, maar aan de andere kant: wie ben ik om te oordelen? Aan de gezichten van alle toeschouwers en deelnemers was duidelijk te zien dat dit evenement veel voor de mensen betekent. Iedereen zag er echt heel gelukkig uit. Niet zo blij dat ze het konden laten om naar me te schreeuwen dat ik geen foto's moest maken, maar toch wel blij.

Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het niet tof was om het sterke gemeenschapsgevoel van de markt te zien. Wel vroeg ik me de hele tijd af: moet dat gemeenschapsgevoel nou echt per se voortkomen uit het aan gort slaan van paarden?