Joanna: “Ik ben aan het staken omdat ik een vrouw ben, en zij geen enkel respect hebben voor mijn waardigheid. Ik dacht dat ik in een vrij land woonde, waar we fundamentele mensenrechten respecteren. De geplande wetswijzigingen zullen vrouwen en hun naasten veroordelen tot vernederende procedures — het kan zelfs hun leven in gevaar brengen. En dat allemaal vanwege politieke spelletjes en een hypocriete katholieke moraliteit.”
Alicja: “Ik voel me niet meer veilig in Polen. Ik heb een groot deel van mijn volwassen leven in het liberale Denemarken gewoond, en ik had niet verwacht dat terugkomen naar Polen zou betekenen dat ik mijn vrijheid verlies. Maar dat is waar we nu op afstevenen.”
Areta: “Ik laat me niet het zwijgen opleggen. Wat er nu aan de hand is zou in geen enkel beschaafd land moeten gebeuren — we kunnen niet doen alsof er geen probleem is. En we kunnen ook niet doen alsof een individuele stem niet telt — als individuen samenkomen, kunnen ze machtig zijn.”
Anna: “Ik ben aan het staken omdat deze wet nog een voorbeeld is van hoe vrouwen gestigmatiseerd worden. Het wetsvoorstel is gebaseerd op een middeleeuws idee dat vrouwen van nature kwaadaardig zijn, en alleen maar aan moord denken.”
Milena: “Zoals Kathleen Hanna zingt in dat Julie Ruin-nummer: ik beslis. Over mijn leven, mijn gezondheid, mijzelf. Ik protesteer namens alle vrouwen en mannen waarvan ik hou, mijn vrienden, mijn collega’s en mensen die ik niet ken. Ik protesteer zelfs nog harder voor de mensen die stil blijven en voor de religieuze fanatici. Ik heb het gevoel dat ik in oorlog ben met radicalisme en stupiditeit.”
Anna: “Ik ben een arts en vind het onvoorstelbaar dat vrouwen hun recht op prenatale tests zouden verliezen. Medisch gezien zou dit een terugkeer naar de middeleeuwen zijn.”
Aga: “Ik ben woedend. Jarenlang hebben politici en de kerk gemorreld aan de basale rechten van vrouwen, alsof we tweederangsburgers zijn, alsof het oké is om ons te onderdrukken en te manipuleren. Ik weiger om onze lichamen zo te laten gebruiken. Mijn hele leven heb ik gezien hoe de dingen steeds erger worden hier. In plaats van meer vrijheid, krijgen we steeds meer onderdrukking.”
Aniela: “Ik wil niet in een land leven waar de overheid zich bemoeit met mijn seksleven, me niet respecteert, en me het recht ontzegt om mijn eigen beslissingen te maken over mijn leven en mijn lichaam. De zogenaamde pro-lifemensen zijn alleen maar pro-life tot je geboren wordt — het moment dat je uit de baarmoeder komt, moet je het verder zelf uitzoeken.”
Malwina: “Iedereen zou het recht moeten hebben om te beslissen over hun eigen lichaam, dat is waarom ik aan het staken ben.”
Aga: “We moeten het heft in eigen hand nemen. Als duizenden boze vrouwen besluiten om zich te verenigen — dan heb je een tikkende tijdbom die elk moment af kan gaan. Ik vecht vandaag voor onze vrijheid en onze toekomst.”