Advertentie
Advertentie
- Antwoord: Seizoen 1, aflevering 3: Rest in Pain, geregisseerd door Tina Rathborne
Als de scène waarbij de immer chagrijnige forensisch patholoog Albert Rosenfield Sheriff Truman "een gigantische tiet" noemt en vervolgens in zijn gezicht wordt gemept Lynchy op jou overkomt, dan heb je het mis. Dit iconische moment is zelfs niet door hem, maar door Harley Peyton geschreven. - Antwoord: Seizoen 1, aflevering 2: Zen, or the Skill to Catch a Killer, geregisseerd door David Lynch.
Als het over eten gaat kun je ervan uitgaan dat Lynch het waarschijnlijk heeft geregisseerd/geschreven. Cooper die roept dat "Dit de plek moet zijn waar taarten heengaan om te sterven" komt ook van hem. Het is trouwens af te raden om de taart te eten in de echte Double-R Diner, omdat hij vreselijk schijnt te smaken. Dat was misschien ook wel te verwachten, aangezien de tent is verkocht, overvallen en in de fik is gezet, sinds de show niet meer wordt uitgezonden. - Antwoord: Seizoen 2, aflevering 13: Demons, geregisseerd door Lesli Linka Glatter
Mike zegt poëtisch dat "hij BOB is, hier voor plezier / Hij heeft een glimlach – ren weg, iedereen," en bespreekt dan de aard van parasieten. Het past bij de stijl van de serie maar is niet geschreven door Lynch. Bonuspunten als je het goed had. - Antwoord: Seizoen 2, aflevering 9: Coma, geregisseerd door David Lynch
Klassieke Lynch-vaagheid en humor. ("Je draagt glimmende voorwerpen op je borst. Ben je trots?" en "Ik stel de boomstam nooit voor.") Dit is geregisseerd door Lynch, maar geschreven door Harley Peyton. - Antwoord: Seizoen 2, aflevering 15: Drive with a Dead Girl, geregisseerd door Caleb Deschanel
De scène waarin de broeders broodjes eten is totaal Lynch, maar deze scène, van twee grijnzende jongetjes die toekijken hoe Louis Dubrowski haar geile zaklampendans doet, is gemaakt door Caleb Deschanel en Scott Frost. - Antwood: Seizoen 1, aflevering 5: Cooper's Dreams, geregisseerd door Lesi Linka Glatter
Deze had je kunnen weten, als je de aantiteling (of hoe de fuck heet de aftiteling aan het begin van een film/serie?) las. - Antwoord: Seizoen 1, aflevering 2: Zen or the Skill to Catch a Killer, geregisseerd door David Lynch
Oké, deze was ook makkelijk – de surrealistische droomscène is natuurlijk geschreven en geregisseerd door Lynch. Eigenlijk zitten de meeste iconische momenten van de serie in deze aflevering (spoilerwaarschuwing – hoewel je 25 jaar de tijd hebt gehad om het te kijken, kom op): de introductie van de Giant, de onthulling van Leland als BOB, de climax in de Black Lodge en Major Briggs die de belangrijke uitspraak doet: "The owls are not what they seem").
- Ray Wise. Leland is dood, maar Ray Wise is vet. Kijk alleen al naar de manier waarop Mairzy Doats zingt. Misschien kan hij een keer in de Black Lodge verschijnen of zo.
- Geen enkele vermelding van aartsvijand Windom Earle. Hij praat tegen zichzelf en lacht als een gestoorde terwijl hij aan het schaken is. Kunnen we het slechteriken niet gewoon verbieden om te schaken? Fuck Windom Earle.
- Geen stereotype weergaven van minderheden. Hoe heet ik David Duchovny als travestiet ook vind en hoe graag hij in de nieuwe afleveringen wil spelen, DEA-agent Denise was er vooral om om te lachen. Maar transseksueel zijn is geen grap. Dat Hawk uitlegt dat de White en Black Lodge voortkomen uit een inheemse Amerikaanse mythe om de concepten een neppe spirituele legitimiteit te geven, en Coop die daarop inhaakt om het mysterie uit te vogelen, is nogal ongemakkelijk.
- Geen Ben Horne die flipt en confederale gevechten namaakt met Warhammer-figuren.
- Cooper die veel eet en er iets over zegt
- Alles. Al het andere dat de show zo vet maakte.