Waarom Los Angeles de kutste plek op aarde is

Ik ben onlangs van Londen naar Los Angeles verhuisd. Ondanks het feit dat L.A. de kutste plek op aarde is, doe ik echt ontzettend m'n best om het leuk te vinden. Voornamelijk omdat ik het leuk vind om altijd de gast te zijn die dingen leuk vindt die andere mensen haten (dus, mensen die ik in het echte leven ken: ik heb gelogen, ik vond Skrillex of Twilight nooit echt leuk).

Het kunnen waarderen van L.A. lijkt een beetje een ding te zijn geworden. Ik heb er al flink wat artikelen over gelezen, zoals dit stuk van Joseph Gordon-Levitt. Hij vertelt hierin dat L.A. beter is dan New York omdat je er kunt zingen in je auto als je vaststaat in het verkeer. Oké.

Maar goed. Hieronder de dingen waar ik me het meest aan erger sinds ik in L.A. ben gaan wonen.

Er is OVERAL gevaar

Het ergste wat je in Londen kan overkomen wanneer je buiten rondloopt is dat je in een plas stapt of door een totaal onbekende in je gezicht wordt geslagen. Maar hier moet ik oppassen voor drive-by's en bosbranden en leeuwen en ratelslangen en parasieten en fucking TSUNAMI'S! Welk genie dacht dat het een goed plan was om hier een stad te bouwen?

Normaal uitgaan is hier onmogelijk

In Londen, New York, Parijs of eigenlijk gewoon iedere andere stad ter wereld, houdt uitgaan in dat je een taxi neemt naar een bar of een club, en misschien daarna nog ergens anders heenwaggelt en dan weer een taxi naar huis neemt. Deze routine blijkt problematisch in Los Angeles. Ik ben er vrij zeker van dat ik hier nog nooit een taxi heb gezien. Dit moet betekenen dat iedereen dronken in de auto stapt. En dronken rijden is echt niet oké. En dan moet je ook nog een parkeerplek vinden of een bak geld neerleggen om hem te laten parkeren, om vervolgens in de rij te gaan staan en er later achter te komen dat je twintig euro hebt neergelegd om binnen te komen op een 'yogarave' die over tien minuten afgelopen is. Hierna ben je alweer vergeten waar je geparkeerd bent en heb je natuurlijk een parkeerbon. Lachen.

Er is echt overal hippiebullshit

Iedere keer dat ik denk een normaal persoon te hebben ontmoet, blijken ze opeens aanhanger te zijn van new-age-onzin. Wist je bijvoorbeeld dat Mercurius nu in 'retrograde' is? Ik ook. En ik zou dat echt niet mogen weten.

…

Er zijn te veel verschillende extreme sports

Overal waar ik kom nemen volwassen mensen skateboarden enorm serieus. Hoe beschamend en vreselijk dat ook is, ik heb het weten te accepteren als een deel van mijn leven. MAAR. In L.A. nemen mensen niet alleen skateboarden superserieus, er zijn namelijk ook nog zestig andere manieren van vervoer waar mensen helemaal gek van zijn. Zoals van die minuscule plastic skateboardjes, of van die fietsen waar je op moet staan en dan rent, of dat waar die mensen op bovenstaande video ook mee bezig mogen zijn.

Het is duidelijk te merken dat niemand hier z'n dromen waar kan maken

Ongeveer 90% van alle mensen die je hier tegenkomt zijn aspirerende (lees: gefaalde) acteurs.

Ik word van niks chagrijniger dan van een persoon met een onvervulde droom. Er zijn dan ook maar twee films waarbij ik heb gehuild: tijdens Jumping Jack Flash wanneer Whoopi's date niet komt opdagen, en in dat gedeelte van True Lies waar Jamie Lee Curtis in de spiegel kijkt en zich realiseert dat ze geen babe meer is. Ik kan er gewoon echt niet tegen om iemand teleurgesteld te zien.

Dicht bij mijn huis woont een gast in een berg afval. Letterlijk. Hij hangt overal in de buurt A4'tjes met zijn gezicht op (zie boven) met "Youtube.com" als zijn website. Ik zocht hem op op Google en kwam erachter dat zijn enige vrienden een paar duiven waren. Om de teleurstelling compleet te maken waren deze ook nog eens afgemaakt door de ongediertebestrijding. :( :(

De restaurants zijn zo pretentieus dat het een grap lijkt uit een suffe L.A.-persiflage

"Stedelijke Taco Fabrikant"? Sukkels.

Dit is het menu van een plek die Café Gratitude heet. Al hun maaltijden hebben 'positieve bevestigingen' in plaats van 'namen', dus wanneer je iets bestelt moet je blijkbaar "Ik ben geweldig" zeggen tegen de ober, die je dan heel oprecht aankijkt en antwoordt met: "Jij bent geweldig!" *huivert*

Toen ik vrienden van thuis vertelde over dit café vroegen ze waarom ik zo vaak tegen ze lieg. Maar hier krijg ik reacties als, "Wat is je probleem, dude. Doe nou niet zo negatief."

Oh, en aan de muur waar al die hygiënecertificaten enzo hangen, hebben ze ook dit veredelde stuk wc-papier opgehangen:

"Namens het huidige moment een bedankje voor de bewuste invulling."

:(

David Spade heeft een ster op de Hollywood Walk of Fame

Wat dus eigenlijk betekent dat David Spade een van de meest gevierde inwoners van de stad is. David Spade ja.

Mensen denken dat improv grappig is

Ik kan me niet herinneren dat iemand mij ooit heeft aanbevolen om naar een 'improv comedy show' te gaan. Waarschijnlijk omdat het natuurlijk gewoon superkak is. Maar sinds ik naar L.A. ben verhuisd, wordt het me dagelijks aangeraden. En dan vooral The Groundlings, te zien in bovenstaande video. Ik vraag me echt heel erg af of ik hier nou iets mis?

Niemand zal je ooit vertellen wat echt hun baan is

Niemand kan ooit gewoon toegeven wat voor werk ze doen. Mensen hier denken dat het een schande is als je niet megasuccesvol bent. Dan kom je bijvoorbeeld iemand tegen die zegt dat 'ie een visagist is voor True Blood. Als je ze dan voor twintig minuten ondervraagt blijven ze hangen in vaag gezwets en heb je nog steeds geen idee wat ze nou eigenlijk doen. Als je dan thuis bent en deze mensen Googlet blijkt dat 'visagist bij True Blood' eigenlijk betekent dat ze een keer catering hebben gedaan in het gebouw waar ze de protheses maken voor True Blood.

Iedereen is bang voor Scientology

Ik heb al meerdere keren meegemaakt dat als ik iets zei over Scientology, de persoon met wie ik praatte paranoïde om zich heen begon te kijken en me hardhandig begon te sussen. Hierna beginnen ze over vage dingen te praten als "voor eeuwig op de zwarte lijst" en "SUV's met geblindeerde ramen reden een keer een vriend van mij van de weg af". In het begin kon ik er nog wel om lachen. Maar nu doe ik hetzelfde. Toen ik dit aan het schrijven was vroeg ik mezelf af of het oké was om het te hebben over Scientology, en of ik misschien een pseudoniem moest gebruiken. Maar ik besloot dat ik erachter wilde komen of mensen echt een reden hadden om paranoïde te zijn of dat het gewoon idioten zijn. Dus: Scientology is kut.