Onder het communistische regime werden er overal in Roemenië huizenblokken gebouwd om industriële en agrarische arbeiders van onderdak te voorzien. Maar het kapitalisme beloofde na de revolutie een betere wereld, en deze gebouwen raakten in vergetelheid en verval. De gebouwen werden niet meer onderhouden, maar er waren nog veel mensen die in het gebied moesten werken en dus geen andere keuze hadden dan daar te blijven wonen, ondanks de barre omstandigheden.
Advertentie
Ik kwam op het idee voor deze fotoserie toen ik de stad Ploiesti de buurt Mija bezocht. Ik deed wat research en kwam erachter dat dit soort plekken nog steeds overal in dit land bestonden. Het is me niet gelukt om deze allemaal vast te leggen, maar ik wist wel die in Aninoasa (twee blokken hier heten 'de Barakken' en 'Kartonstad'), Lonea, Petrila, Găești, Anina, Horea en Altân Tepe te fotograferen.Uiteindelijk concentreerde ik me op de kinderen die in deze blokken wonen. Ik ben geen kinderfan—ik vind ze onaangenaam en ze stellen veel te veel vragen—maar ik was enorm onder de indruk van de levenskracht, gulheid en warmte van de kinderen die in deze gebouwen wonen. En laten we eerlijk zijn, er zijn waarschijnlijk maar weinig minder deprimerende plekken om te wonen dan in een afbrokkelend, Sovjet-Roemeens gemeenteblok. Maar ze boden me wat van hun weinige snoep aan, we knuffelden, hielden handen vast en plukten samen bloemen. Ze waren opgewekt, ondanks dagelijkse problemen als het gebrek aan drinkwater en verwarming, en ondanks het feit dat hun school op een enorme afstand lag, die ze altijd lopend moesten afleggen.De meeste volwassenen die hier wonen zijn werkloos, omdat de baan waarvoor ze hierheen verhuisden niet meer bestaan, en er nooit nieuwe voor in de plaats zijn gekomen. En een nieuw vak leren is niet makkelijk als je je hele professionele carrière aan één ding hebt gewijd. Ik vond het moeilijk om afscheid te nemen. Het minste wat ik kan doen is hun dagelijkse realiteit op deze manier te laten zien.
Advertentie
Volg Ionana op Facebook.
