‘s Werelds eerste seksfeest voor invaliden was een daverend succes

Voordat Deliciously Disabled haar eerste officiële editie afgelopen weekend aftrapte in Toronto, werd me het een en ander duidelijk gemaakt: dit werd geen 'orgie', zoals de media het graag maar al te graag noemden, er zouden 125 mensen komen (het was uitverkocht) en er zouden allerlei vormen van entertainment zijn, inclusief een 'pikschilder' (iemand die schildert met zijn pik – niet iemand die pikken (be)schildert). Het evenement was gericht op mensen met een fysieke beperking, zodat ze hun seksualiteit konden verkennen en zover konden gaan als ze zelf wilden – dronken worden en toekijken was ook geen probleem.

Zoals we eerder schreven in een interview met de organisatie, was het evenement volledig rolstoeltoegankelijk, met hydraulische liften en harnassen zodat de deelnemers elkaar seksueel konden verkennen, en natuurlijk ook een potje konden neuken als ze dat wilden. Er was heel veel drank, en er was allerlei vermaak – van dj's tot aan burleskdanseressen – en dat alles voor maar achttien euro.

Het evenement pakte afgelopen vrijdagavond nog beter uit dan verwacht, vertelde organisator Andrew Morrison-Gurza, een van de oprichters van Deliciously Disabled. Voor hem betekende het evenement veel meer dan alleen seks.

"Seksualiteit is natuurlijk een belangrijk deel, maar veel mensen hebben uiteindelijk niet eens echt seks gehad," vertelde hij. "Er werd veel geflirt en geouwehoerd, maar lang niet iedereen heeft het speelkamertje gebruikt. Een van de spannendste dingen van het hele evenement was de gedachte dat je seks kon hebben als je dat wilde. Dat gevoel van potentie is eigenlijk het leukste deel."

Morrison-Gurza vertelde ook over het grotere plaatje: het maatschappelijke gesprek dat dergelijke activiteiten opwekken. Volgens hem een gesprek dat nog lang niet vaak genoeg gevoerd wordt.

"Voor mij ging het echt om de deelnemers. Je ziet allerlei soorten mensen samenkomen om te feesten, en het is heel mooi dat iedereen er een keer bij kan zijn, besef je dan. Mensen noemen het een orgie, maar het ging veel verder dan seksuele verkenning. Dit gaat over de menselijkheid en perceptie van invaliden, en de invloed die dit op ons heeft. Oh, en die lapdance die ik op het podium kreeg was trouwens ook geen vervelend onderdeel van de avond."

Gezien ik a) een journalist ben, en b) geen fysieke beperkingen heb, waren ik en de organisatie het met elkaar eens dat het beter zou zijn als ik me afzijdig hield. Een vriend van me, Chandler Borland, werkte er echter als vrijwilliger. Via hem probeerde ik een beeld te krijgen van wat er die avond gebeurd was, en of de pikschilder nog de kwast ter hand…– ter pik had genomen.

VICE: Zo, hoe was het gisteren?
Chandler Borland: Ja, fantastisch. Ik heb zelf ook een handicap [een hersenverlamming], en het was geweldig om te zien hoe een groep invalide, sekspositieve mensen zo samenkwam. Het was helemaal uitverkocht, en volgens mij heeft echt iedereen het naar z'n zin gehad.

Je was er als vrijwilliger toch? Hoe was het vanuit een observerende rol?
Het was mijn verantwoordelijkheid om te zorgen dat iedereen het met elkaar kon vinden: dat de regels werden opgevolgd en dat de voorzieningen in orde waren voor alle soorten handicaps. Concreet komt het erop neer dat ik overzicht hield zodat niemand iets tegen zijn zin deed, en dat alle harnassen en liften goed werkten.

Met alcohol in het spel kan ik me voorstellen dat die instemming nogal belangrijk was inderdaad. Hoe zijn jullie daarmee omgegaan?
We hadden een 'één keer vragen'-beleid, wat inhoudt dat je niet mocht aandringen. We hielden iedereen in de gaten, en hadden een beveiliger die klaarstond. Maar alles ging van een leien dakje, gelukkig, en we hebben niet in hoeven grijpen.

Was de randprogrammering ook een succes? Hoe ging het met de pikschilder?
Ja, er waren allerlei acts, en onder andere dus een mannelijke kunstenaar die schildert met zijn pik. Hij dipt hem in de verf en schildert er patronen mee. De eindresultaten deelde hij uit, en die vielen goed in de smaak.

Dat klinkt echt vet.
Absoluut. Hij gaf ook een striptease in een Wolverinepak, dat was ook niet mis. Daarnaast waren er wat workshops en een paar dj's, waarvan er één de hele avond naakt was. De artiesten en randprogrammering mengden ook heel natuurlijk met het publiek.

Wat waren de grote trekpleisters?
Een positieve houding ten opzichte van seksualiteit speelde de hoofdrol – we hadden een speelkamer waar mensen met allerlei handicaps hun seksualiteit konden verkennen. Ik ben er zelf niet geweest omdat ik de hele avond rondjes liep, maar er werd goed gebruik van gemaakt, merkte ik. Het toffe was dat veel deelnemers nog nooit eerder een seksuele ervaring hebben gehad met een andere invalide persoon. Mensen met blindegeleidehonden, volledig blinde mensen en mensen in rolstoelen konden allemaal met elkaar in aanraking komen en elkaar verkennen; zowel sociaal als seksueel.

Toen ik vorige keer de organisatie sprak wilden ze het woord 'orgie' vermijden, en benadrukten ze dat het vooral ook om de open sfeer draaide, waarin iedereen zich vrijelijk kon uiten. Hoe was de sfeer uiteindelijk – vonden mensen het niet heel spannend?
De sfeer was echt veel beter dan in de gemiddelde club – voor mij althans. Veel normale clubs doen helemaal niets aan hun toegankelijkheid of discrimineren simpelweg keihard. Gisteren voelde iedereen zich op zijn gemak. Of je nou aan het drinken, praten of flirten was, en of je nou in de speelkamer was of niet, je kon je eigen ding doen zonder je te hoeven schamen, of het gevoel te hebben dat je op je tenen moet lopen. Ga je de volgende keer weer vrijwilligen?
Absoluut, ik vind dit hele waardevolle ervaringen.