Ik probeerde cafeïne te roken en dat was verschrikkelijk

Wanhopige pubers die niet aan wiet kunnen komen, wenden zich weleens tot idiote dingen om high te raken. Ze snuiven of roken nootmuskaat, jatten hortensia's uit volkstuintjes, of proberen – als je de Amerikaanse media mag geloven – koffie te roken. Dat laatste lijkt vooral een internetfabeltje te zijn, maar omdat media dol zijn op dit soort verhalen, hebben verhalen over koffierokende tieners ook al regelmatig Nederlandse kranten als De Spits gehaald.

Of tieners nou echt koffie proberen te roken of niet, wij wilden weleens weten hoe het is om cafeïne op een andere manier te consumeren. Bijwerkingen van dit grapje zijn onder andere diarree, duizeligheid, stuiptrekkingen, hallucinaties, braken en koorts. Nieuw is het idee sowieso niet: al in 2011 schetste een Reddit-gebruiker zijn ervaringen met cafeïnesticks.

Ik ging allereerst op zoek naar tutorials op YouTube, samen met mijn vriendin Elizabeth – die erbij bleef om me in de gaten te houden. Helaas kwamen we niet verder dan een paar video's van middelbare scholieren die koffiejointjes draaien met post-its en katoenballetjes (inmiddels helaas verwijderd). Als ervaren roker besloot ik dus te improviseren.

Ik haalde mijn koffiemolen, sigaretten, vloeitjes en tip tevoorschijn, en mengde een flinke portie van mijn koffiebonen (hazelnootsmaak) met het tabak. Ik slaagde erin de meest kromme joint ooit te draaien, inclusief zelfgemaakte filter. Ondanks het feit dat ik jarenlang mijn longen heb misbruikt onder het mom van 'ontspanning', was ik niet bereid om ze bloot te stellen aan iets waar ik zojuist een kind van had zien kosten.

Op het balkon stak ik hem aan en nam een eerste hijs. Ik proefde een lichte hazelnootsmaak, maar behalve deze kunstmatige smaakstof was er weinig verschil te merken met een normale sigaret. Daarom rolde ik een tweede koffiejoint met een dubbele hoeveelheid gemalen bonen. Ik nam een grote hijs in de hoop dat het meer effect zou hebben. Gek genoeg gleed de rook soepeltjes over mijn longen, en behalve een ietwat bittere nasmaak proefde ik nog steeds geen koffie. Ik voelde me dom en Elizabeth vroeg of het de bedoeling was dat ik ging hallucineren. Ik dacht van niet, maar ik hoopte wel dat het zou helpen tegen de opstopping in mijn dikke darm waar ik al twee dagen last van had. Ik voelde me een beetje licht in mijn hoofd.

Zoals elke zelfrespecterende roker was ik bereid om een stap verder te gaan, dus besloot ik mijn vaporizer in te zetten. Ik deed mijn best alle restjes eruit te poetsen voordat ik hem vulde met de fijngemalen Turkse koffie die ik ooit van mijn oma heb gekregen. Ik hoop dat ze dit stuk niet leest.

Na mijn eerste trekje wist ik dat ik eindelijk op de goede weg zat. Het smaakte naar verbrande chemicaliën en deed me denken aan een slechte ervaring met salvia. Ik voelde direct een druk in mijn voorhoofd en lichte migraine opkomen. Het was redelijk onaangenaam. Mijn tweede trekje zorgde voor een flink hoestbui en het water dat ik dronk tegen de smerige, droge smaak hielp nauwelijks. Mijn duizeligheid en hoofdpijn werden erger. Elizabeth stelde voor om een stukje te gaan lopen, en ik wilde de lat nog wat hoger leggen. Daarom liepen we naar een coffeeshop in de buurt om er een crackpijpje en een bong te halen. Onderweg zei Elizabeth dat ik wankelde, maar ik voelde me op de hoofdpijn na niet anders dan normaal.

Nadat we na een lange wandeling thuis aankwamen, realiseerden we dat de verkoper vergeten was ons de crackpijp mee te geven. Terwijl ik terugsprintte naar de shop werd mijn koppijn nog erger. Het was lastig om tempo te houden en op adem te blijven. Tot dusver zoog dit experiment.

Eenmaal thuis aangekomen zette ik wat Turkse koffie op het vuur en besloot dat het tijd was voor de crackpijp. Ik moet toegeven dat ik nog nooit eerder een crackpijp had gebruikt, maar ik heb wel veel The Wire gekeken. Ik liet een snufje koffie in het gat dwarrelen en hield een vlam onder het glas. Binnen een paar seconden zag ik rook uit de bovenkant komen, dus ik zoog snel mijn longen ermee vol. Het was verschrikkelijk – het ergst tot dusver.

Mijn tong voelde dik en droog aan, en mijn keel smeekte of ik met deze onzin kon stoppen. De hoofdpijn doorboorde mijn rillende lichaam. Ik dwong mezelf om in naam van de wetenschap een tweede hap rook te nemen en voelde mijn ogen moe worden. De borrelende koffie in de keuken begon over de rand van de pan heen te schuimen en ik sprong op om hem van het vuur te halen. Dit zou mijn bongwater worden.

Terwijl ik wachtte tot de koffie was afgekoeld, leunde ik kreunend achterover in mijn stoel. De smaak van brandende troep bleef in mijn mond en neus hangen en ik sloeg een fles water achterover. Het hielp een beetje. Ik voelde me slaperig en angstig: echt een vervelende combinatie. Terwijl ik wegkwijnde, bereidde Elizabeth mijn bong voor en vulde het glas met lauwe koffie. Voordat ik deze laatste marteling onderging, liep ik naar de badkamer om wat water in mijn gezicht te gooien. Daar zag ik in de spiegel hoe mijn pupillen veel te groot waren en ik voelde mijn hart bonken in mijn borst. Ik probeerde tevergeefs te poepen.

Toen ik terugkwam uit de badkamer was het buiten begonnen met regenen. Een penetrante koffiegeur vulde mijn huis. Ik nam met tegenzin een kleine hijs van de bong, en tot mijn verrassing voelde het zijdezacht op mijn longen. Misschien had mijn lichaam zich aangepast aan deze belachelijke actie, misschien was ik wel verslaafd. Ik nam er nog één, een grotere hijs, en hoestte onmiddellijk een dikke wolk rook op. Midden in deze schorre hoestbui besloot ik op te geven.

De daarop volgende uren voelde ik me klote. Mijn gevoel kwam het dichtst in de buurt bij wat ik voelde toen ik zeventien was en te veel ritalin had geslikt. Ik had dezelfde angstige, misselijke, slaperige, geforceerde ongefocuste concentratie die ik toen tijdens mijn slechtste trip had. Uiteindelijk lag ik toen urenlang op de koude tegelvloer van de badkamer te wachten tot het voorbij was. Helaas ging die oplossing dit keer niet op, want de badkamer in dit appartement heeft rare plakkerige zeil op de grond liggen. De hoofdpijn kwam in spanningsaanvallen en ik was kotsmisselijk. Ik wilde dat kind op YouTube slaan.

Na een tijdje besloot ik dat ik mijn zenuwen kon bestrijden met wat wiet, dus rolde ik een jointje. De druk op mijn hoofd verdween langzaam, maar de koude rillingen en spanning hielden aan. Ik ging in foetushouding in bed liggen en viel snel in slaap.

Een paar uur later werd ik wakker. Mijn shirt en kussen waren doorweekt maar ik voelde me een stuk beter en was nog een beetje stoned. Na ongeveer twee gram koffie over mijn longen geïnhaleerd te hebben, kan ik iedereen garanderen dat er weinig dommere manieren zijn om cafeïne in je lichaam te krijgen. Als je toch op zoek bent naar een alternatieve methode, raad ik aan een cafeïnepil, cafeïnezeep, -inhalator, -pepermuntjes of zelfs cafeïnehoudende spek tot je te nemen.

Deze hype bestaat niet, dat kan gewoon niet. Maar stel dat er wel jongeren zijn die dit proberen: stop er alsjeblieft mee. Het is helemaal niet leuk.

Lees ook:

Alcohol roken is saaier dan je denkt

Wiet is nu legaler in Amerika dan in Nederland

Interviews met mensen die net DMT hebben gerookt