Sol Neelman fotografeert de meest bizarre sporten

Sol Neelman was 35 toen hij wakker werd geschud. Als nieuwsfotograaf voor The Oregonian in Portland verdiende hij zijn brood en won hij zelfs een Pulitzer, maar echt gelukkig werd hij er niet van. Een eurekamoment en elf jaar later is Neelman dé man om te bellen als je gaat onderwaterhockeyen of brandweerslangtrekken.

Zijn website en fotoboeken zijn een beetje verwarrend. De ene fraaie plaat na de andere, maar waar we nou eigenlijk naar kijken? Geen idee. Sol heeft zijn redenen om de onderschriften achterwege te laten, maar maakt voor VICE graag een uitzondering. Ik belde hem op en kreeg een inspirerend levensverhaal voorgeschoteld.

VICE Sports: Sol, enig idee hoe ik jou op het spoor ben gekomen?
Sol Neelman: Nee, vertel.

Als je googelt op 'weird sports', komt jouw naam naar voren. Blijkbaar ben jij dé guy voor vreemde sporten.
Ah ja, ik weet het. Het is een geinige eer. Ik was liever dé grappige, aantrekkelijke, slimme fotograaf geweest, maar vreemde sporten-fotograaf, I'll take it.

Hoe ben je ooit op dit pad beland?
Mijn vader overleed toen ik twee was, dus ik moest de mannelijke kant van mijn opvoeding buiten de deur zoeken. Sport werd de link met mijn buurtgenoten. In honkballen in het park of samen naar wedstrijden gaan vond ik een soort vervanging voor mijn vader. Ik realiseerde me pas veel later dat ik mijn liefde voor sport ook in mijn werk kon gebruiken. Toen ik elf jaar geleden als nieuwsfotograaf bij The Oregonian werkte, vroeg iemand aan mij waar ik nou echt van hield. Ik antwoordde: sport, reizen, fotografie en rare shit. Ineens zag ik het licht. Als nieuwsfotograaf krijg je een opdracht en hoop je maar dat het een leuke is, maar als zelfstandige fotograaf kies je zelf je onderwerpen uit. Hoe cool is dat?

Heel cool, maar er moet ook brood op de plank. Hoe heb je er ook financieel een succes van gemaakt?
Niet, haha. Ik heb mijn levenspad gevonden en doe waar ik van hou, maar ik verdien er niet veel mee. Ik vlieg met de goedkope maatschappijen, slaap in eenvoudige hotels en heb overal vrienden waar ik terecht kan. Om rond te komen, doe ik ook meer traditioneel fotografiewerk voor opdrachtgevers als Nike en Adidas.

Hoeveel sporten heb je inmiddels op de gevoelige plaat vastgelegd?
Ik heb meer dan tweehonderd vreemde sporten gefotografeerd, en hou een masterlijst bij die richting de zeshonderd gaat. Ik had nooit gedacht dat er zo veel zouden bestaan, maar ik krijg bijna elke dag nieuwe suggesties binnen via de mail. Er is dus nog genoeg te schieten.

Welke staan er bovenaan je wishlist?
Sporten in de VS zijn natuurlijk makkelijker te doen dan dingen waarvoor ik ver moet reizen, dus dat speelt wel mee. Een sport die ik net van mijn wishlist heb gestreept is het boomstamrijden in Japan (de foto boven dit artikel, red.). Er is daar elke zes jaar een festival om te vieren dat er nieuw hout uit het bos is gewonnen, en aan het eind sleeën ze op de boomstammen van een heuvel af. De laatste die eraf valt, is de sterkste. Er is trouwens niet altijd een winnaar bij de sporten die ik fotografeer. Vaak gaat het om lokale gebruiken met een sportief element, waar mensen gewoon heel veel lol mee hebben. Dat is de energie die ik probeer vast te leggen.

Er staan een paar foto's op je website die je echt even moet uitleggen voor me. Waar kijk ik in godsnaam naar?
Ik heb bewust geen beschrijvingen op mijn website geplaatst, ik vind het juist geweldig als je het niet begrijpt en je eigen fantasie erop loslaat. Maar ik zal je met deze twee even helpen. De man met de vis staat voor een kroeg in Portland op nieuwjaarsdag. Het gaat erom wie de vis het verst kan gooien. Iedereen staat er met een enorme kater van de avond ervoor, en het is ook vooral een excuus om door te blijven drinken. De man met het stormtroopermasker en het tennisracket die een vuurbal wegmept… hebben jullie tetherball in Nederland? Een bal aan een touw die je om een paal heen slaat? Dat, maar dan met een rol wc-papier, benzine en een aansteker.

Doe je weleens mee?
Soms. Maar ik heb zoveel lol met het fotograferen ervan, dat ik het meestal minder leuk vind om zelf mee te doen. Met flaming tetherball heb ik toevallig wel meegedaan, dat was erg leuk. Vaak is meedoen niet eens een optie, omdat je bijvoorbeeld je eigen toilet op ski's moet meenemen. Er komt vaak een hoop voorbereiding bij kijken.

Heb je zelf al eens een sport uitgevonden?
Ik zou liever een soort bond oprichten, voor wat broodnodige coördinatie en extra veiligheid. Maar dan komt natuurlijk ook het aansprakelijkheidsverhaal om de hoek kijken. Flaming tetherball is verrassend veilig, maar zie er maar eens een verzekering voor af te sluiten. En de financiering is lastig. Ik kom moeilijk rond als fotograaf van de sporten, maar de organisatoren zelf verdienen er meestal ook geen cent mee. Het komt vaak genoeg voor dat zo'n evenement eenmalig blijkt te zijn.

Door naar je favorieten dan. Heb je een favoriete foto?
Het zijn natuurlijk allemaal mijn kindjes, maar ik heb wel een favoriet. Op de Redneck Games, een parodie op de Olympische Spelen, werden modderduikwedstrijden georganiseerd. Ik hou zo van deze foto omdat mijn vrienden er ook op staan. We hebben bizar veel lol gehad die dag en zo hard gelachen. Als ik naar deze foto kijk, gaat mijn blik ook meteen richting mijn vrienden, niet naar de man die aan het duiken is.

En dan je favoriete vreemde sport en je favoriete normale sport, graag.
Mijn favoriete normale sport is absoluut basketbal. Ik hou van alle nuances in het spel. Ik heb het ook op school gespeeld, al werd ik daar vooral ingezet om de bank warm te houden. Qua vreemde sporten moet ik meteen aan kaiju denken. Het is eigenlijk gewoon worstelen, maar dan in een Godzilla-pak. Het is zo grappig, ik lach echt de ballen uit mijn broek. De meeste sporten fotografeer ik maar één keer, maar kaiju heb ik al drie keer gezien. Ik neem ook graag mijn vrienden mee ernaartoe, die weten niet wat ze meemaken. Het zijn die vraagtekens die het zo leuk maken. Mensen vragen me weleens om beschrijvingen toe te voegen in mijn fotoboeken, maar dat vind ik doodsaai. Mijn boeken doen het goed bij kinderen, juist omdat zij met hun jeugdige fantasie hun eigen verhalen bij de beelden bedenken.

Je hebt ook gefotografeerd tijdens de Olympische Spelen van Peking en Vancouver. Kwam je daar nog vreemde shit tegen?
Absoluut. Curling bijvoorbeeld, haha. Het lijkt me best leuk om zelf te doen, maar wie wil er nou kijken naar een stel volwassen kerels die met een bezem voor een steen uit lopen? En heb je die outfit van de Noren gezien? Verder vind ik de biatlon heel vreemd. Ik ben ooit door een Noors magazine geïnterviewd en kreeg ze maar niet uitgelegd dat het best apart is om te gaan skiën met een geweer op je rug. De Olympische Spelen zijn leuk om mee te maken, maar meestal verveelde ik me er dood. Je moet op aangewezen plekken staan en schiet dus precies dezelfde plaatjes als de gast naast je. Plus, als ik nog één keer foto's moet maken van kunstschaatsen, draai ik helemaal door.

De mensen die dit interview nog steeds aan het lezen zijn, raken sowieso geïnspireerd door jouw verhaal. Heb je nog wat advies om hen mee te geven?
Mijn leven veranderde toen iemand me vroeg wat nou echt mijn favoriete dingen in de wereld waren. Ik moest helemaal niet denken aan het nieuws en de krant, terwijl dat wel mijn werk was. Ik dacht aan sport en rare shit. Als je eenmaal ontdekt wat je zelf graag wilt doen, is dat enorm spannend en ook eng. Ik verdien hier na elf jaar nog steeds weinig aan, en in het begin al helemaal niks. Het advies: verzamel al je moed, laat de behoefte aan zekerheid even los, en ga ervoor. Als je iets doet waar je van houdt, word je er vanzelf beter in, en ga je er op een gegeven moment om bekendstaan. Daaruit zou dan ook het succes moeten volgen.

Bedankt, Sol!
Dankuwel, doei!

-

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen: