10 hoeraatjes op de 10e editie van Solar

Niet alleen Facebook en

vieren dit jaar hun tinnen jubileum, ook het Limburgse Solar Festival bestaat tien jaar en dat was te merken als je dit weekend in de buurt van de Roermondse Maasplassen bent geweest. VICE begaf zich ook zuidwaarts om te ontdekken of er genoeg te vieren viel in het zonnige zuiden des lands. (Voor de oogstrelende fotoserie van Solar, zonder tekst dus, klik je hier) Hieperdepiep hoezee! Er staan leuke namen op de flyer voor Solar, maar volgens mij komt de gemiddelde bezoeker niet hoofdzakelijk om één van de specifieke acts te bekijken. Dat is eigenlijk maar goed ook. Jezelf aan een tijdschema houden zou dom zijn, want je bent op Solar dus waarom ga je niet in godsnaam op een chillbed in de chilltipi op de chillarea van de chillstage chillen? Hoera! Hoera! Is de koffie nog niet klaar? Nee nee, nee nee, geef me dan een kopje MEELWORMEN- EN KNAKWORSTENIJS! Op het theatergedeelte van het festivalterrein kon je even dekking zoeken voor al het patat en nasigeweld van het reguliere festivalterrein en jezelf tegoed doen aan dit soort culinaire hoogstandjes. Maar meelwormenijs was na Limburgse vlaai de meest exotische versnapering op het terrein, want… Hoeraaaaaaa! Mijn mondhoeken krulden ook driftig omhoog bij het zien van eetstands met het woord ‘eten’ erboven. Geen macrobiotische chiazaadburgers op een speltbroodje, maar gewoon ‘eten’. Het bullshitniveau is lekker laag in Limburg, zo is er bijvoorbeeld een techno-area met de naam TECHNO. Op dat soort momenten vraag je je af waarom Solar eigenlijk Solar heet, en niet gewoon ‘Festival’. JEEEEEEEEJ! Toen de buienradars vuurrode onweerswolken in de vorm van de provincie Limburg richting de provincie Limburg zagen gaan, zat de schrik er aardig in bij zowel de organisatie als de bezoekers. Op de zaterdag hoosde het een kwartier lang hagelstenen zo groot als middelgrote hagelstenen, en op zondag was er onweer dat akelig dichtbij insloeg. Er scheurde een tentzeil, de grasmat ging naar de gallemiezen, maar net zo snel als ze kwamen waaiden de buien weer over, en ging Solar net ietsje modderiger dan daarvoor verder. HOERAATJES! Mijn lichaam is niet gemaakt van suiker, en zonder die regenval des doods hadden we ook mooi dit schoolvoorbeeld van een dubbele regenboog gemist. Dat is, volgens de wetten van het internet, altijd een reden om uitbundig te juichen. Oléééé! Omdat Solar niet kiest voor mega-publiekstrekkers kun je je rust pakken en alles ontdekken wat het idyllische terrein te bieden heeft. Je hoeft immers niet in de rij te staan voor douches omdat je op ongeveer elke vierkante meter van het festival kunt zwemmen. Je hoeft je ook niet te haasten om op tijd te zijn bij die ene stage voor die ene artiest, dus je kunt in de tussentijd misschien even zwemmen. Zeeën van tijd over dus, en ook daar kun je in zwemmen. Al zwemmen kun je zeldzame Limburgse geleedpotigen ontdekken als deze bovenstaande (en reeds overleden) kreeft, die een zeemansgraf kreeg. Hij is voor altijd in onze harten maar gelukkig niet in onze neuzen, want hij stóóóónk!!!!!!! Joepieeeee!
Ondanks dat het festivalshirt publiekelijk aan de schandpaal werd genageld, riskeerde een aantal rebellen het alsnog om het ding om hun bovenlichaam te draperen. Dat waren meteen ook de enige jongemannen op het terrein die wél een shirt droegen, want de hitte liet toe dat de mannelijke bezoekers konden laten zien dat al die wurgcontracten bij de sportschool niet voor niets waren, en dat ze goed zijn in het optillen van dingen.

Met het wanstaltige shirt trots om het torso verzamelde deze groep zich ergens backstage alwaar wereldheerschappij bekokstoofd werd. Deze lokale politieagent (compleet met replica van hét festivalshirt en iets dat lijkt op een fopsnor) probeerde te infiltreren maar de poging liep op niets uit:

Hieperdepiep! 
Het roken van sigaretten brengt naast boze blikken bij bushaltes met zich mee dat je op festivals wel eens een ommetje moet maken op zoek naar rookwaar. Nu is dat op Solar zeker geen straf, maar het is toch best zuur om na lang zoeken te ontdekken dat er in 2014 nog festivalskraampjes zijn waar je niet kunt pinnen. Maar ook dit had een voordeel: ik rookte wat minder dan de gebruikelijke 174 festivalsigaretten per dag, waardoor ik op de laatste dag niet klonk als de bastaardzoon van Tom Waits en Marge Simpson. (Lees dit verslag daarom ook met de stem van een jonge Ruth Jacott in je hoofd, zo klinkt die van mij nu.) Yathzee! Er waren artiesten geboekt waarvan ik dacht dat ze hordes hossende feestmenigtes zouden trekken, maar dat viel best mee. Deze DJ die geheel tegen het protocol in nog een uurtje doordraaide na het reguliere campingprogramma trok bijvoorbeeld een even groot publiek als Araabmuzik op de mainstage op zondag. Dat publiek dat even groot was ging ongeveer 10x harder los dan bij Araabmuzik die waarschijnlijk voor een bom duiten geboekt is. Solar heeft de hele grote namen eigenlijk helemaal niet nodig. En dan kom je het festival op, toch weer die grote namen… HOERAAAAAAAAA!!!!!!!!!!! De momenten uit het bovenstaande drieluik speelden zich kort na elkaar af zonder dat er blijvende emotionele schade werd berokkend op bezoekers van de theater-area. Zo is Solar dan ook wel weer. We hebben ook een heleboel foto's van iemand die de ambacht van de fotografie heel goed in de vingers heeft. KLIK HIER!!!!