Een gesprek met de Nederlandse vrouw achter Metal Gear Solid-icoon Quiet

De tijd dat personages in videogames hoekige pixelfiguren waren ligt achter ons. In de nieuwe generatie games spelen echte acteurs van vlees en bloed, die worden gescand om hun bewegingen tot in de kleinste details over te brengen naar de gamewereld. Eén van die game-acteurs is Stefanie Joosten, die onder gamers grote bekendheid kreeg door haar vertolking van de rol van Quiet in de Japanse gamereeks Metal Gear Solid. In de nieuwste game uit de serie, Metal Gear Solid V: The Phantom Pain, is ze gehuld in een bikini, kapotgescheurde panty en legerboots, en altijd bewapend met een flinke sniper rifle. Quiet – die al even knap is als Stefanie – laat de harten en andere lichaamsdelen van jongens op zolderkamers over de hele wereld sneller kloppen; een van de meest gezochte mods sinds september vorig jaar is er eentje die er voor zorgt dat het karakter geheel naakt door de virtuele wereld wandelt.

De 27-jarige Stefanie komt uit Roermond en hield zich van kleins af aan al bezig met anime, manga en gamen. Final Fantasy en Pokémon waren haar favorieten. Ze was zo gefascineerd door Japan dat ze de studie Japanse Cultuur en Taal ging volgen in Leiden. Voor haar studie woonde ze een jaar in Kyoto, waar ze ook aan het werk ging als model. Op die manier wist ze uiteindelijk de rol van de schaars geklede, rondborstige en – zoals de naam al doet vermoeden – weinigzeggende Quiet te bemachtigen.

We spraken af met Stefanie en vroegen haar hoe een Limburgse gamer het nieuwe gezicht werd van Metal Gear Solid . Ook praatten we over seksisme in games, SWAT-trainingen en mannelijke Quiet-cosplayers.

VICE: Wij bestaan 10 jaar, en vieren dat deze week. Wat vier jij op dit moment het meest?
Stefanie Joosten: Ik vier mijn succes en de kansen die ik in een jaar tijd heb gekregen – dat ik dankzij Metal Gear Solid opeens heel veel aandacht heb gekregen en van verschillende kanten word benaderd als model. En dan nog de fans! Het is ongelooflijk hoeveel mensen mij nu kennen.

Je woont nu in Japan. Merk je daar veel van je bekendheid?
Ja. Het ligt er wel aan in welke buurt ik rondloop, hoor. Als ik bijvoorbeeld in Shibuya rondloop – een wijk waar veel jonge mensen komen – word ik wel vaak aangesproken. Maar sowieso val ik met mijn westerse uitstraling al wat meer op, vandaar dat mijn carrière als model en actrice daar ook zo goed verloopt.

Wat is er dan zo bijzonder aan een westerse in Japan?
Nou, in Japan wonen vrijwel alleen Japanners. In de commerciële wereld is er veel vraag naar westerse modellen, zeker als bedrijven een internationaal imago aan hun bedrijf of product willen koppelen. Via die weg stapte ik eigenlijk vrij makkelijk in het modellenwerk daar. Ik heb nu commercials voor Panasonic en de Japanse McDonald's gedaan.

Hoe wordt een Japanse taal- en cultuurstudent uit Leiden een bekend model in Japan?
Het is wel een beetje apart, hè? Japan was gewoon altijd al een fascinatie voor mij en ik wilde er echt graag wonen. Ik heb vooral een klik met de mensen daar. Ik ben zelf altijd wat introverter geweest en Japanners hebben dat ook. Daarnaast is de cultuur heel bijzonder, het is zo'n andere wereld. Op iedere hoek van de straat vind je de gekste winkels, de mooiste mensen en de tofste gamearcades.

Wat mis je het meest aan Nederland?
Pindakaas.

Alleen de simpele dingen?
Nee, ik ben hier natuurlijk wel opgegroeid en moet bekennen dat ik de Nederlandse gezelligheid soms wel mis. Japanners zijn over het algemeen wat afstandelijker en hier heb je toch wel die boerengezelligheidscultuur.

Nu even over jouw carrière, die is ontploft sinds Metal Gear Solid. Hoe ben je aan een auditie gekomen?
Mijn modellenbureau kreeg een aanvraag binnen voor actrices in een nieuwe game. Over welke game het ging moest nog geheim blijven. Ik ben altijd al een gamer geweest, dus ik was meteen enthousiast.

En hoe ziet zo'n game-auditie eruit?
Nou, tijdens de eerste auditie wist ik nog steeds niet om welke game het ging. Je wordt heel erg afgeschermd, dus ik had ook geen idee hoeveel auditanten er waren. Er werd een replica van een wapen in mijn handen gedrukt: een dikke sniper rifle, die uiteindelijk ook in de game te zien is. Ik moest voordoen hoe ik zou richten op mijn vijand, ze wilden kijken of ik natuurlijke en vloeiende bewegingen kon maken.

Ik mocht zelfs de replica van de sniper mee naar huis nemen, zodat ik voor de spiegel kon oefenen.

Ik neem aan dat je niet dagelijks met een M-24 rifle rondloopt. Lukte het een beetje?
Jawel, maar niet helemaal op de correcte manier. Omdat ik zelf veel game had ik een idee hoe het eruit moest komen te zien. Het gaat ook echt om de kleine dingen, zoals 'trigger discipline'. Amerikanen weten daar meer vanaf omdat het beter in hun cultuur past, maar als je weinig van wapens afweet, pak je dat geweer vast en leg je je vinger meteen op de trekker – wat later echt een no go bleek te zijn.

Konami [een Japanse computerspellenfabrikant] heeft een militair adviseur met wie ze al jaren samenwerken, om zo de gameserie echt realistisch te maken. Hij was volgens mij een voormalig SWAT-instructeur en gaf een aantal trainingen in groepsverband. We begonnen met een SWAT-training waarin we leerden hoe je met een groep samen moet werken. Het Konami-team verstopte poppen op de set, die terroristen en gijzelaars moesten voorstellen. We leerden hoe je een kamer binnen moest vallen, en bij één verkeerd schot lag je eruit.

Ik heb hier gewoon een halve soldaat tegenover me zitten, maar dan in een mooi leren jurkje. Ondertussen wist je nog steeds niet dat je auditie deed voor Metal Gear Solid, toch?
Nee, maar ik had wel een vermoeden. Tijdens de auditie keek Hideo Kojima [de maker van het spel] mee en ik herkende hem ergens van. Eenmaal thuis dacht ik langer na over Konami en het hele legerthema, en toen viel het kwartje pas. Ik ben als een gek Metal Gear Solid gaan spelen.

En toen werd je gekozen. Wat dacht je toen je de schetsen van Quiet te zien kreeg?
Ik schrok wel even, hoor. Het waren mooie tekeningen, maar de hoeveelheid naakt viel natuurlijk meteen op. Ach ja, ze is een echte badass, dus who cares. Er is ook maar weinig veranderd in haar definitieve look. Ze hadden de tekeningen gemaakt aan de hand van mijn scan, dus het was echt geïnspireerd op mijn uiterlijk.

Wel grappig trouwens: de ontwerpers hadden nog alleen maar foto's en scans van mij gezien, dus toen ik voor het eerst de studio inliep werd ik opeens heel werkelijk voor ze. Er kwam iemand naar me toe en zei: "Hallo, ik ben de facial designer en ik heb maandenlang iedere dag naar je gezicht gekeken." In totaal zijn ze drie jaar bezig geweest, dus je kunt je voorstellen hoe gek het is dat een vreemde precies weet hoe jouw gezicht en lichaam in elkaar zitten.

Er is veel kritiek geweest op het uiterlijk van Quiet, mensen vinden het seksistisch. Wat vind jij daarvan?
Mensen kijken niet verder dan hun neus lang is. Als ze de game eenmaal spelen komen ze erachter waarom ze zo bloot gekleed is – ze is een karakter met inhoud. Ik zal er niet te veel over verklappen, maar ze laat niet zomaar zoveel huid zien.

Is er überhaupt nog veel sprake van seksisme in games? In de Dead Or Alive-serie worden vrouwen nog steeds afgebeeld als gebruind object met dikke tieten.
Ik vind het zelf niet zo'n probleem. Ja, vrouwen worden nog wel eens als eye-candy neergezet naast de mannelijke hoofdpersoon. Om nu ook games genderneutraal te maken vind ik een beetje overdreven. Weet je, ik heb vroeger veel Tomb Raider gespeeld en mensen klaagden daar ook dat Lara Croft onrealistisch werd afgebeeld met haar grote borsten, maar ik vond het juist mega tof dat een sexy vrouw de hoofdpersonage was in een game. Ik heb er meer tegenop gekeken dan dat ik het denigrerend vond. We kunnen het beter als een power zien.

Eind maart stond je op de Dutch Comic Con. Hebben mensen het aangedurfd om Quiet te cosplayen?
Nee, ik zat er echt op te wachten! Ik heb een behoorlijk aantal Snakes [hoofdpersoon in MGSV] gezien, maar geen Quiet. Ik denk dat het toch iets te gewaagd is. Ik heb op de Tokyo Gameshow wel veel cosplayers gezien en die zijn echt tot in detail uitgewerkt, ontzettend vet. Ik krijg via Twitter ook vaak foto's toegestuurd van cosplayers, er zijn zelfs mannen die zich eraan wagen – het leidt echt tot hilarische resultaten.

Wat gaat er nu allemaal gebeuren?
Ik wil sowieso in de gamewereld bezig blijven, het was zo fantastisch om deel uit te maken van zo'n game. Maar ook omdat ik eigenlijk zie dat games en film steeds meer aan het overlappen zijn. Tegenwoordig wordt er in games steeds meer gebruik gemaakt van performance capture, waarbij je een nog realistischere motion capture krijgt omdat je werkelijk alles – stem, gezicht, gedetailleerde bewegingen – kunt opvangen. Daarmee is het acteren vrijwel hetzelfde als in een film, maar dat neemt niet weg dat ik graag een keer in een film zou willen spelen.

Thanks, Stefanie!

Mocht je benieuwd zijn hoe je van mens van vlees en bloed tot gamepersonage wordt getransformeerd: hier beeldt Stefanie het haarfijn voor je uit.