Het fijnste van festivals is toch uiteindelijk brak in het gras liggen en zo veel mogelijk billen en tieten uitchecken. Het punt is alleen dat na één dag iedere vierkante meter gras is veranderd in een plasbiersoepmoeras waar een aan heroïne verslaafde duif zijn pussnavel nog voor ophaalt. Breng kunstgras!
De geur van festivalpik laat doorgaans ook de douchehokjes niet onberoerd, en na anderhalf uur in de rij staan kriebelt het tapijtje van nagels en haren ook niet zo lekker aan je voeten. Ik neem daarom zelf altijd mijn eigen 'solar camp shower' mee naar festivals. Héérlijk.
Advertentie
Ik had ooit een vriend die Arie heette. Hij was een grootgebruiker van MDMA, dus we noemden hem MDMArie. Op een keer, tijdens de eerste avond van een festival, was Arie zo gulzig dat hij zijn hele zak MDMA voor de komende vijf dagen al helemaal op had gelikt. urenlang was hij onvindbaar, maar aan het eind van de avond vonden we hem terug. Hij zat in een slootje te kaarten, samen met Ron Boszhard, die een Wu Tang-trui droeg.
Ik kwam er ooit achter dat er bij de Amsterdamse brandweer een man werkt met de naam Rick Scheurkogel. Alle keren dat ik sindsdien op een avond was beland waar smooth jazz werd gedraaid en rosé werd gedronken, deed ik mijn ogen dicht en fantaseerde ik dat ik samen met Rick Scheurkogel op een Noors zelfmoordfestival was, waar we samen bier dronken uit een stalen emmer, tot die helemaal leeg was en we bloed boerden.
Dit tafereel zag ik vorig jaar op het pad langs de festivalcamping: een spiegel op een koelbox met een fles wodka en berg coke. Een groep potige jongens stond te gieren van het lachen toen ik proefde dat het fijngehakte Wilhelmina-pepermuntjes waren, maar ik vond dit echt triest. Ik bedoel: of ze hadden deze lauwe hoer van een grap helemaal van tevoren voorbereid, of een van de jongens had Wilhelmina-pepermuntjes mee naar een festival.
Hé kijk: een soort poncho, alleen dan eentje waarmee je er niet uitziet als een ondergeplaste boterhamzak, maar eerder als een krijger van de planeet Kankerswag.
Advertentie
Dit draagbare miniperiscoopje is misschien wel de oplossing voor alle minder lange festivalgangers die zich elke keer weer door bezwete buiken en ruggen moeten persen om iets van hun favoriete band te zien. Zou sowieso ook wel leuk zijn om weer eens wat meer Zuidoost-Aziaten, Pygmeeën, etcetera op festivals te zien want ik heb het gevoel dat die steeds vaker thuis blijven. :( :(
Al drink je straks op de festivalcamping een mix van wodka en het bloed van Tupac, ik zal miljard keer harder het heertje zijn met deze goudblinkende Saoedi-Arabische superheupfles die ik in een kringloopwinkel kocht. Ik doe er karnemelk in, boer op je tent en prik in de dikke buik van je vriendin.
Het enige nadeel van kakken in de bosjes is dat je het gevoel hebt dat iedereen je ziet, dus dit camouflagepak is ideaal. Let wel op dat je er in gehurkte vorm uitziet als een hoopje mos, waardoor er een aanzienlijke kans is dat er een dronken Brabander over je struikelt en paniekerig begint te schreeuwhuilen.
"Jongens, als jullie vast naar Franz Ferdinand lopen, dan loop ik even naar onze tent naast het meer om mijn Schwimmreifen fur Bierkasten binnen te hengelen voor een koude pils. Ik heb ook vakantie."
Door je in te schrijven voor de VICE nieuwsbrief ga je ermee akkoord dat je elektronische communicatie van VICE ontvangt die soms advertenties of gesponsorde content kan bevatten.
