Tot de dood ons scheidt

FYI.

This story is over 5 years old.

reizen

Tot de dood ons scheidt

Stella Peters maakte een fotoserie over verbannen weduwen in India. Alles aan deze vrouwen zou ongeluk brengen.

Het is niet best gesteld met vrouwenrechten in India. Verkrachtingen en gedwongen huwelijken zijn aan de orde van de dag, en wie daaraan weet te ontkomen, heeft bij huiselijk geweld geen voordelige rechtspositie. Je zou dus denken dat een ongelukkige vrouw bij het overlijden van haar man wat welverdiende rust zou kunnen vinden, maar binnen streng hindoeïstische kringen houdt het leven van een weduwe dan ook meteen op. Wie weduwe is geworden, wordt vooral binnen de lagere kasten sociaal doodverklaard. Hoewel sati–het verbranden van de weduwe tijdens de crematie van haar man–lang geleden is afgeschaft, is het lot van veel weduwen nog steeds schrijnend.

Advertentie

Wanneer in een streng hindoeïstische familie de man sterft wordt zijn weduwe gezien als een bron van onheil. Zelfs haar schaduw brengt ongeluk. Ze wordt verstoten door haar familie en vrienden, en is ineens niet meer welkom in huizen waar ze de deur platliep toen ze nog getrouwd was. Haar aanwezigheid tijdens rituelen en familiebijeenkomsten is strikt verboden. Ook worden weduwen in dit soort kringen vaak door hun eigen kinderen uit huis gezet. Zoals de kaalgeschoren Govindo Dasi, die al bijna twintig jaar rondzwerft: “Als mijn familie van me had gehouden was ik gebleven. Ik had apart gegeten en geleefd, maar ik was gebleven.”

Net als veel andere weduwen eindigde Govindo in Radha Kund, een heilige stad ruim honderd kilometer ten zuiden van New Delhi. De stad werd vernoemd naar Radha, de metgezel van oppergod Krishna. Sommige weduwen gaan naar ashrams waar ze iedere dag uren zingen en bidden in ruil voor een beetje eten. Anderen bedelen op straat. Jonge weduwen zie je niet in Radha Kund. Ze verstoppen zich in de ashrams, uit angst om verkracht te worden op straat. Andere jonge weduwen verdwijnen in de seksindustrie. In tegenstelling tot weduwnaars mogen vrouwen in deze kasten niet hertrouwen.

De vrouwen hebben na hun verbanning geen recht meer op wereldse zaken. Als geen van de familieleden meer met de weduwe wil praten, is ze verplicht om haar gekleurde sari’s uit te trekken en haar sieraden af te doen. In veel gevallen wordt ook haar hoofd kaalgeschoren. De weduwe wordt namelijk niet meer als een vrouw, maar als een onzijdig wezen beschouwd. Hoewel ze zichzelf zo ver mogelijk van enige seksualiteit moeten houden, worden ook in Radha Kund veel weduwen alsnog lastiggevallen.

Advertentie

Weduwen uit hogere kasten of minder traditionele kringen hebben dankzij hun netwerk en achtergrond meer opties. Maar de tienduizenden weduwen in en rondom Radha Kund kunnen weinig anders doen dan bidden, bedelen en wachten op de dood.

Beluister ook de audio-opname van weduwe Govindo Dasi, die Stella Peters samen met Merel Hendrickx maakte tijdens haar bezoek aan Radha Kund: