Het begon allemaal toen ik op straat foto’s van mensen ging nemen om te kijken of ik interessante momenten kon vastleggen. Op de een of andere manier heeft die hobby zich zo ontwikkeld dat ik uiteindelijk ging kijken hoe ver ik in andermans leven kon gluren. Ik vond dat je als observeerder ongezien een veel krachtiger effect kon bereiken in de uiteindelijke foto en meer – of in ieder geval andere – vragen kon stellen. Hoe verder weg ik als fotograaf ben, hoe gekker, voyeuristischer en sinister de foto’s worden.
Advertentie
Ik begon te zoeken naar streams van onbeveiligde beveiligingscamera’s die hangen bij skicentra, autoparken en boven snelwegen. Zo nu en dan kwam er ineens iemands huis voorbij. Of een ziekenhuisbed. En regelmatig – vrij ongemakkelijk – zelfs kinderbedjes. Ik voelde me vreemd maar toch ook een beetje machtig als ik zo door de achterdeur meekeek, en dat was precies het gevoel dat ik aan anderen wilde doorgeven.Ik denk dat we het allemaal wel leuk vinden om naar foto’s te kijken waar mensen gewoon random dingen doen – of dat nou dronken mensen zijn of nakende beroemdheden. Als een normale man ontbijt of een vrouw haar hond uitlaat, is er de irritante gedachte dat je dat misschien niet hoort te zien. Ik denk dat dat deze foto’s interessant maakt. Eigenlijk zie ik dit als het moreel twijfelachtige broertje van de straatfotografie.Bekijk hier meer van Zachary's werk.
