Verhalen van traumatiserende Airbnb-ervaringen

De deeleconomie is een prachtige uitvinding, maar kan ook een oneindige hoeveelheid horror met zich meebrengen. Of je nou huurt of verhuurt, Airbnb kan tot mooie vriendschappen en geweldige ervaringen leiden. Ook kan het leiden tot een situatie waarbij je gevangen zit in een klein rotkamertje, samen met mensen met wie je nul interesses deelt en wiens voeten kwaadaardig ruiken.

Aangezien er in steeds meer steden strengere regels worden opgesteld over het mogen verhuren van je huis, en het in Berlijn inmiddels al verboden is om je hele appartement te verhuren, zullen we binnen afzienbare tijd terugkijken op de periode dat alles nog geoorloofd was op Airbnb-gebied, inclusief de gekste verhalen die daarmee gepaard gingen. Hier is een aantal van dat soort verhalen – die we verzameld hebben door aan al onze vrienden naar hun meest verschrikkelijke Airbnb-ervaringen te vragen.

Omdat ik wat geld wilde besparen, boekte ik een goedkope vlucht naar Reykjavik, waar ik om 11 uur 's avonds aan zou komen en waar ik dan tot 7 uur 's ochtends zou moeten wachten op de volgende vlucht. Ik moest dus de nacht doorbrengen in Reykjavik, en aangezien ik niet heel veel zin had in de afdruk van vliegveldbankje in mijn wang, besloot ik iets via Airbnb te boeken. Ik selecteerde op internet alleen de allergoedkoopste opties, waardoor de enige keuze die overbleef een slaapzak in de woonkamer van een of andere IJslandse guy was. Hij had één huisregel: "Ik ben een roker. Als dat een probleem is kun je beter iets anders zoeken. 420," schreef hij.

Het ergste dat kon gebeuren, zo dacht ik, was dat ik misschien een paar joints zou roken met een gast die een slaapzak verhuurt op Airbnb. Dit bleek niet helemaal een accurate voorspelling van wat ik zou aantreffen. Deze man bleek zo ontzettend gepassioneerd over wiet te zijn, dat hij er zijn beroep van had gemaakt. Ik lag dus de volledige nacht in de woonkamer van een dealer, terwijl er onophoudelijk klanten langskwamen om al zijn verschillende soorten wiet te roken. Toen ik eenmaal om vijf uur 's ochtends de slaapzak verliet om naar het vliegveld af te reizen was ik zo stoned als een bassin vol garnalen. Nooit heb ik alle douane- en vliegtuigprocedures zo strikt opgevolgd als deze keer.

– Mattia, 23

Ik was aan het rondreizen in Nieuw Zeeland en had een plek in Auckland nodig om de laatste paar nachten van mijn reis door te brengen, voor ik weer terug zou vliegen naar Denemarken. Ik had niet veel geld over, dus boekte ik de goedkoopste plek die ik kon vinden – een kamer in een enorm huis van een stel. Het bleek een slechte beslissing. Toen ik aankwam bleek er geen stel te zijn. Wel waren er zo'n tien tot vijftien mensen die daar een paar kamers en één badkamer deelden. Overal rook het naar vieze natte handdoeken.

Toen ik de volgende dag wakker werd regende het, dus bleef ik een tijdje in bed liggen, overpeinzend of ik mijn tijd beter in dit stinkende hol, of buiten in de regen kon doorbrengen. Het hoofdeinde van m'n bed stond tegen het voeteneind van een ander bed aan, waar een gast in lag die ik nog niet had ontmoet. Blijkbaar dacht hij dat ik aan het slapen was, want op een gegeven moment begon hij duidelijk masturbeergeluiden te maken. Kreunen, het geluid van een pik die door een hand gerost wordt – er was geen twijfel dat hij aan het rukken was. Ik heb nog nooit zoveel heimwee naar huis gehad als toen.

- Sandra, 28

Een paar jaar geleden besloten mijn ex en ik een reis door Sicilië te maken. Alles was fantastisch, behalve het gedeelte waarin we in Agrigento verbleven. De eigenaar van het appartementje waarin we verbleven was zelf niet aanwezig, en had een vriend gevraagd om ons de sleutels te overhandigen. Die vriend was zo aardig om ons op te halen bij de bushalte, een paar kilometer van de flat vandaan. Het bleek een schattig studio-appartementje met een klein terras dat uitkeek over de zee. We zagen er enorm naar uit om op dit fijne plekje een romantische tijd met z'n tweeën te hebben. Tijdens de rit bleek die vriend van de eigenaar nogal praatgraag, maar op zich ook wel vriendelijk, en hij zei dat hij een koude fles prosecco in de koelkast had gezet voor als we aan zouden komen. Niks om over te klagen dus. Nadat hij in onze studio een half uur met ons had gepraat – of nou ja, tegen ons had gepraat – bood hij aan om samen met ons een huurauto uit te kiezen. Hoe konden we dat weigeren? Zodra we de sleutels hadden bedankten we hem hartelijk en zeiden we heb gedag, maar hij bood ons vervolgens aan om met hem naar zijn zeilboot te gaan, voor een drankje. Dat vonden we vreemd, maar het voelde ook gek om een drankje op een zeilboot af te wijzen.

Na een korte stop bij de supermarkt, waar hij ons geen euro liet betalen, kwamen we aan bij zijn boot – een heel klein en schattig scheepje. Er kwam nog een meisje bij zitten, en we dronken samen en aten wat snacks. Enigszins aangeschoten begon ik over de gastvrijheid van de mensen in Sicilië, ook al vond ik ze wel een beetje opdringerig. Toen hij op een gegeven moment eindelijk accepteerde dat we weg wilden, vroegen we of hij nog wat van ons kreeg van de boodschappen. Hij antwoordde: alles bij elkaar, dus alle activiteiten en het aperitief, is het 35 euro per persoon, maar we kunnen er wel 60 totaal van maken." Hij was bloedserieus.

– Gabrielle, 28

De afgelopen twee jaar heb ik zo'n vijftien mensen in mijn flat gehad, maar een man, Jacob, was sowieso de beste gast die ik ooit heb gehad. Hij was een beetje verlegen, maar wel heel aardig en stil. De hele periode dat hij in mijn huis verbleef, kwam hij nooit dronken thuis of wat dan ook – hij stond vroeg op om de musea in Athene te bezoeken, liep wat door de stad, at wat en ging weer naar bed.

Op zijn laatste ochtend pakte hij z'n spullen, keek hij onder het bed om te kijken of hij niks was vergeten, en vervolgens zei hij me vriendelijk gedag, waarna hij de deur achter zich dichtdeed. Toen ik zijn kamer binnen kwam om schoon te maken, zag ik een groot object tussen het hoeslaken en het matras zitten. Toen ik de deken optilde, rolde de grootste dildo die ik ooit heb gezien mijn richting op. Ik ging de kamer uit, deed handschoentjes aan, deed de dildo in een plastic tas en gooide het in de prullenbak. Echt een onwaarschijnlijke teringjoekel van een dildo, was het.

-Philip, 38

Op papier zag alles er goed uit. Ik zou logeren bij Jason en Ann, een koppel van ergens in de dertig dat een slaapkamer in hun huis verhuurde omdat het "zonde is om niets met al die ruimte te doen". Het appartement was op een steenworp afstand van het kantoor in Londen waar ik de volgende dag een sollicitatiegesprek had. Toen ik aankwam ontdekte ik dat "zonde om niets met al die ruimte te doen" meer "we hebben elke vierkante meter van deze tent opgedeeld en verhuurd als aparte kamers" betekende.

De verschillende ruimtes waren allemaal verbouwd tot een soort hotelkamers, met nummers op de deuren en de huisregels op een gelamineerd vel aan de muur. Jason sliep zelf niet in het huis en van Ann was geen spoor te bekennen.

Het bleef redelijk stil in de andere kamers, tot iemand rond een uur of 11 's avonds in een vreemde taal begon te schelden (ik kwam er later achter dat het Pools was). Een van de gasten had geprobeerd om naar de wc te gaan, maar was erachter gekomen dat die niet doortrok. Met hulp van zijn kamergenoot had hij een soort brouwsel gemaakt waarmee hij de afvoer probeerde te ontstoppen. Hij probeerde Jason te bellen, maar die nam zijn telefoon niet op. Ik besloot een handje te helpen, net als de meeste andere gasten.

Ik weet niet precies wat er gebeurde, maar ik denk dat de combinatie van slechte leidingen, het grote aantal mensen dat de wc gebruikte en het brouwsel ervoor zorgden dat de wc ontplofte. Wij amateurloodgieters werden overspoeld door een golf van kak. De rest van de nacht kwamen er borrelende geluiden uit de wc. Nadat ik urenlang probeerde om de kak van me af te wassen, stuurde ik Jason een hele rits boze berichtjes, en probeerde ik te slapen. De sollicitatie ging voor geen meter en ik heb de stage waarvoor ik solliciteerde niet gekregen. Ik wil niet beweren dat dat helemaal komt doordat mijn haar en kleren naar poep roken, maar het zal niet geholpen hebben.

– Francesca, 24

Mijn ouders hebben een huis in het centrum van Milaan. Het is een klassiek appartement, dat 'licht en ruimtelijk' is, in een 'statig gebouw' waaraan mijn moeder veel zorg heeft besteed, en waarvan ik vrij zeker weet dat ze er meer van houdt dan van mij. Een paar jaar geleden gingen mijn ouders buiten de stad wonen, dus overtuigden mijn broer en ik hen om het appartement te verhuren via Airbnb. Wij zouden alles regelen in ruil voor een klein deel van de winst. Het was een perfecte deal.

Alles verliep vlekkeloos, tot ongeveer een jaar geleden, toen twee vrouwen van een jaar of dertig aan kwamen zetten. Ze hadden het huis voor tien dagen gehuurd aan het eind van april, en ze leken erg aardig toen ik ze de sleutel overhandigde. Een paar dagen later werd mijn moeder gebeld door de conciërge van het gebouw, die haar beschaamd vertelde dat hij geen "overhaaste conclusies" wilde trekken, maar dat er al een paar dagen een constante stroom mannen naar hem toe kwam, die niet precies wisten waar ze moesten zijn, maar het nummer van haar appartement noemden. Ze gingen naar binnen, bleven daar even, en gingen vervolgens weer weg.

Mijn moeder was verbijsterd en belde een van de vrouwen op. Die kalmeerde haar en vertelde dat er maar één man was langsgekomen, haar neef uit Bergamo. Óf mijn lieve moeder geloofde dat, of ze vroeg uit schaamte niet verder. Maar ze wist precies wat er aan de hand was toen ze een paar dagen later het huis binnenkwam om schoon te maken, en ontdekte dat elke prullenbak in het huis gevuld was met gebruikte condooms. Ze heeft het hele appartement gedesinfecteerd, en ik mocht haar niet helpen.

- Silvia, 27

Mijn moeder verhuurt een verdieping van haar huis in Amsterdam soms via Airbnb. Een paar maanden geleden huurde een groep achttienjarige meiden uit Ierland het appartement voor een paar dagen. Het is een oud huis met veel hout, en het staat in het centrum van Amsterdam, dus er is best een beetje brandgevaar – mijn moeder waarschuwt gasten altijd voorzichtig te zijn met vuur. Een paar dagen nadat de meisjes waren aangekomen hoorde mijn moeder – die twee verdiepingen hoger woont – tijdens het achtuurjournaal opeens gegil van beneden. Ze rende de trap af en zag overal rook – het huis stond in brand. De brandweer was er gelukkig binnen een paar minuten.

Achteraf zeiden de meisjes dat ze in slaap waren gevallen en dat het huis "opeens in brand stond" toen ze wakker werden, maar een brandweerman ontdekte dat iemand een brandende kaars vlak onder een gordijn had gezet. De meiden moeten hem zijn vergeten uit te blazen voor ze gingen slapen. Het kwam niet in ze op dat de brand hun schuld was – ze vonden zelfs dat wij, de eigenaren, geen kaarsen in het appartement hadden moeten achterlaten. Ze hebben nooit hun excuses aangeboden, dat vond ik echt harteloos van ze. De herstelwerkzaamheden kostten enorm veel geld, maar gelukkig heeft Airbnb een deel betaald.

- Charlotte, 26

*Sommige namen in dit verhaal zijn aangepast