Vrouwen vertelden ons wat ze niet tegen hun moeder durven te zeggen

De Franse schrijfster Marguerite Duras zei ooit: "Onze moeders zijn de vreemdste en gekste personen in ons leven." Ik denk dat dat voor veel mensen klopt. Sommige mensen zien hun moeder als een heilige, iemand bij wie ze altijd terechtkunnen – een veilige plek in een wrede wereld; voor anderen is hun moeder vooral een bron van pijn en ellende. Em voor de meeste mensen is moeders een combinatie van die twee.

Hoe goed de band met je moeder ook is, het is moeilijk om tegen elkaar te zeggen wat je écht denkt. Dat kan immers enorm ongemakkelijk zijn, of je bent simpelweg te bang dat je je moeders hart breekt. Ik vroeg een paar vrouwen daarom of ze hun gedachten voor ons wilden opschrijven.

Ik zou willen dat je me had vertrouwd. Als je dat had gedaan, had je gezien dat ik je alleen maar wilde helpen. De term 'functionerende alcoholist' is waarschijnlijk niet verzonnen door iemand met verslaafde ouders. Iemand kan een baan hebben en zich zo gedragen dat het voor de buitenwereld lijkt alsof ze alles goed voor elkaar heeft. Maar de mensen die het dichtst bij je staan, zien dat je constant op het randje van de afgrond loopt. Je kunt de waarheid niet verbergen van de mensen met wie je samenwoont.

Ik wilde je dat je wist dat ik het nooit aan iemand zou vertellen. Nu is het te laat. Elke herinnering aan jou is verdronken in alcohol. Momenten die mooie herinneringen zouden moeten zijn, hebben een bittere nasmaak. Op mijn zestiende verjaardag kwam ik erachter dat je graag wat wodka in je wijn deed, om het net dat beetje extra te geven. Ik besefte me laatst pas dat ik daardoor niet meer tegen de geur van rode wijn kan. Ik krijg kotsneigingen van die geur. Ik wou dat je me had vertrouwd en wist dat ik ondanks alles van je hou.

Ik zou willen dat je me zou laten antwoorden als je een vraag stelt. Ik zou willen dat je niet altijd door me heen praat. Daardoor geef je me het gevoel dat het je toch niet kan schelen wat ik zeg. Ik voel me daardoor nooit een volledig, compleet persoon in jouw aanwezigheid. Het voelt alsof je altijd maar om een deel van mij gaf, het deel dat jij graag wilde zien.

Ik vond het maar raar dat je me vroeg of ik een foto van je kon maken voor een datingwebsite, kort nadat papa was overleden. Zo, dat is eruit. Je zag er trouwens wel geweldig uit op die foto. Communicatie is nooit ons sterkste punt geweest, hè? Ik vind het moeilijk om met je te praten omdat ik altijd het gevoel heb dat je dat als een verplichting ziet.

Sinds je hertrouwde, heb ik het gevoel dat je kinderen er minder toe doen. Ik vind dat moeilijk, omdat ik wil dat je gelukkig bent. Als feminist geloof ik niet dat je hele leven om je kinderen moet draaien. Maar als ik zie hoe beschermend de ouders van mijn vriendinnen zijn, ben ik daar jaloers op.

Je hebt me eens verteld dat je het niet zou willen weten als ik een abortus zou plegen. Daar denk ik best vaak aan. Ik zou zelfs een wildvreemde nog een lift geven naar een abortuskliniek. Verder ben je een fantastisch persoon hoor. Je bent sterk. Zoals een geweldige man (Darren Hayes van Savage Garden) ooit zong: 'I believe that parents do the best job they can.'

Het maakt mij niet uit dat je schizofreen bent, daar ben ik aan gewend. Maar vanwege je narcisme moet ik je altijd maar vermaken. Je doet niks om jezelf te helpen of om beter te worden. Je wacht gewoon totdat ik je weer kom redden, maar dat kan ik niet altijd. Ik moet ook gewoon voor mezelf zorgen. Je zegt afspraken met anderen af en zit dan de hele dag op mij te wachten, omdat je weet dat ik me schuldig voel en bij je langskom. Dat is ziek. Maar ja, je bent ook ziek, dus dan kan ik niet boos op je zijn, toch?

Ik schrik soms van hoe erg je bent veranderd. Je gelooft niet in een vrouwenquotum en vrouwen zouden niet moeten werken, want "het zijn vrouwen". Dat is nogal verwarrend, want toen ik klein was vertelde je me altijd dat vrouwen alles kunnen. Je vertelt me dat je blij bent dat ik nu iemand heb, die voor me "kan zorgen". Natuurlijk, mijn vriend is een fantastische vent, maar ik was ook gelukkig in mijn eentje. En ik zorg net zo goed voor hem als hij voor mij.

Je herinnert me altijd aan de momenten dat ik faalde. Bedankt daarvoor, ik herinner het me nog prima. Maar ik zal blijven falen, want ik zal ook altijd dingen blijven proberen. Je wil dat ik ga settelen – huisje, boompje, beestje. Ik ben blij dat ik dat niet heb gedaan toen ik 20 was. Ook nu ik 33 ben, ben ik dat nog niet van plan. Ik ben dankbaar voor wat ik heb, maar ik ben nog niet klaar met experimenteren.

Ik snap niet veel van jou en jij waarschijnlijk ook niet van mij. Maar jij hebt wel dingen opgeofferd zodat ik mijn leven nu kan leiden zoals ik dat wil. En ik denk dat dat een heel leuk leven is geworden.

Ik hou van je, maar ik vind je geen leuk persoon. Je pest me al mijn hele leven. Als kind jutte je me op als we een meningsverschil hadden en gebruikte je mijn gevoelens tegen me. Je intimideerde me, waardoor ik nu nog steeds niet tegen je in durf te gaan. Je kijkt altijd op me neer. Toen ik mijn eerste boekcontract tekende, was ik zo blij. Ik vertelde je dat als ik duizend boeken verkocht, ik een royaltybonus zou krijgen. Jouw antwoord was: "Zoveel boeken ga je nooit verkopen." Je werd zelfs boos omdat ik toen wegliep. "Ik ben gewoon realistisch," zei je. Waarom was je niet blij dat ik blij was? Misschien hou ik toch niet van je.

Als puber beschuldigde ik je ervan dat je teveel werkte en dat je niet 'moederlijk' was. Ik had toen niet door hoe verzorgend je eigenlijk was. Nu ik volwassen ben, kijk ik vol bewondering naar wat je hebt bereikt, naar je kracht en je doorzettingsvermogen. Je hebt je eigen bedrijf, er werken mensen onder je, jij en papa zijn nog steeds verliefd en je kinderen zijn aardig normale volwassenen geworden.

Ik weet niet of ik deze woorden ooit naar je op zal sturen. We schamen ons allebei een beetje voor onze gevoelens en ik weet niet of we ooit over die ongemakkelijkheid heen kunnen stappen. Misschien dat ik het je ooit zal laten lezen, als ik zelf moeder ben. Voorlopig laat ik het lekker op papier staan. Mam, ik weet wat je voor me hebt gedaan. Ik ben dankbaar en ik hoop dat jij ook tevreden bent met het resultaat.

-

Vrouwen praten misschien veel, maar we horen ze te weinig. Daarom is Broadly Nederland er. Like onze pagina.