Waarom sommige vrouwen blowen tijdens hun zwangerschap

Toen Sandra* voor het eerst zwanger was, had ze extreem last van ochtendmisselijkheid. Om er vanaf te komen ging ze langs verschillende artsen, maar die konden haar niet helpen. "Hyperemesis [hevige ochtendmisselijkheid red.] is niet iets om grappen over te maken," vertelde ze. Hyperemesis gravidarum is zeldzame en heftige vorm van ochtendmisselijkheid. In de Verenigde Staten wordt het jaarlijks bij zo'n 60.000 vrouwen vastgesteld. In Nederland hebben elk jaar zo'n 13.000 vrouwen last van deze bijzondere vorm van ochtendmisselijkheid. Hyperemesis is heftiger dan normale ochtendmisselijkheid en kan leiden tot uitdroging, gewichtsverlies, hoofdpijnen, flauwvallen en extreme vermoeidheid. Als het niet wordt behandeld, kan de misselijkheid zelfs een gevaar vormen voor de gezondheid van baby en de moeder.

"We hadden zo'n beetje alles geprobeerd", vertelt Sandra, "en nog steeds dacht ik: nou ja, abortus is ook nog steeds een optie. Toen ging ik blowen."

Sandra woonde in Texas, waar wiet verboden is, zelfs op doktersvoorschrift. Ze moest haar wietgebruik geheim houden van haar verloskundige, op illegale wijze aan wiet komen en was constant bang dat ze zou worden aangegeven bij de politie.

Op facebookpagina's zoals NORML Women's Alliance en Moms for Marijuana International vind je verhalen van vrouwen die wiet gebruiken om hun ochtendmisselijkheid tegen te gaan. Toch wordt wietgebruik tijdens de zwangerschap afgeraden. In Verenigde Staten wordt al een tijdje geprobeerd om wiet als gevaarlijke substantie te classificeren, waarmee wiet als even gevaarlijk zou worden gezien tijdens de zwangerschap als alcohol en tabak.

Uit onderzoek blijkt dat er misschien een verband is tussen wietgebruik tijdens de zwangerschap en baby's die een te laag gewicht hebben na de geboorte of die moeten worden opgenomen in een couveuse. Het onderzoek raadt zwangere vrouwen aan geen wiet te roken tijdens de zwangerschap. Toch geeft dat onderzoek ook toe dat de resultaten misschien niet uitsluitend door wiet werden veroorzaakt. De meeste vrouwen in het onderzoek dronken of rookten namelijk ook.

In tegenstelling tot sigaretten en alcohol zijn er voor wiet wel medische toepassingen. En normale medicijnen tegen ochtendmisselijkheid, zoals Zofran bijvoorbeeld, zijn vaak niet goed onderzocht of kunnen bijvoorbeeld ook zorgen voor hartafwijkingen bij de foetus. Zofran is oorspronkelijk ontwikkeld om de misselijkheid van kankerpatiënten tijdens hun chemotherapie tegen te gaan en is nu in Amerika een populair middel om ochtendmisselijkheid te bestrijden, ondanks dat het niet medisch is goedgekeurd daarvoor. Daarom kiezen sommigen vrouwen toch liever voor wiet.

Kelly is op dit moment zeven maanden zwanger en woont in Kansas, waar wietgebruik en -bezit verboden is. Haar dokter heeft haar gewaarschuwd dat de kinderbescherming misschien een drugstest bij haar kan doen na de bevalling en haar kindje bij haar weg kan halen. Kelly is eerlijk over haar wietgebruik. Ze gebruikt geen andere drugs maar ze is bang dat haar eerlijkheid haar de voogdij van haar kind gaat kosten. Net als Sandra had Kelly het gevoel dat ze geen andere keuze had. Voordat ze wiet begon te roken, kon ze niks eten of drinken vanwege de heftige misselijkheid.

"Ik wilde het eigenlijk helemaal niet proberen," vertelde Kelly, "maar op een dag was ik onderweg naar de Eerste Hulp toen een vriend zei: 'Hier, neem één trekje, ik geef je er honderd dollar voor en dan vraag ik het je nooit meer.' Ik nam een trekje en hoefde een week lang niet naar de dokter. Ik gebruik wiet op alle mogelijke manieren. Ik heb het gevaped, gegeten, gerookt. Daarna voel ik dat mijn baby beweegt. Mijn baby is gelukkiger. Ik kan weer eten en drinken en zij krijgt nu dus ook weer water en eten."

Geen van de verpleegkundigen die ik spreek voor dit interview wil bij naam genoemd worden en willen vaak ook niet zeggen of wiet gebruikt kan worden om ochtendmisselijkheid te bestrijden. Een van de verloskundigen die zich specialiseert in hyperemesis gravidarum vertelde dat ze zich eerst wat beter moet "inlezen in de onderzoeken", maar zegt dat ze wiet nooit heeft gezien als een middel tegen de misselijkheid.

Twaalf van de vijftien vrouwen in dit interview gaven aan dat hun wietgebruik een belangrijke rol speelde in hun algemene gezondheid tijdens de zwangerschap. Sommigen zeggen zelfs dat het hun eigen leven en dat van hun baby's heeft gered. Maar er zijn ook vrouwen waarbij het niet hielp. Voor Stelle uit Tennessee hielp blowen heel erg goed tijdens haar eerste zwangerschap. "Maar het werkte niet toen ik zwanger was was van mijn tweede baby," zegt ze. "Ik werd al misselijk van de geur. Hij heeft het niet gered," vertelde Stelle. Hyperemesis gravidarum was de waarschijnlijk oorzaak van haar miskraam.

Laura uit Cambridge, Engeland, rookte al wiet voordat ze zwanger was in verband met gevoelige darmen. Toen ze last kreeg van hyperemesis gravidarum tijdens de zwangerschap, probeerde ze te blowen maar werd daardoor juist veel misselijker. "Het versterkte de misselijkheid zo ontzettend erg," vertelt ze. "Eén keer proberen was voor mij voldoende om in te zien dat ik niet moest blowen terwijl ik een baby in mijn buik had."

Voor het overgrote deel van de vrouwen met ochtendmisselijkheid waarmee we spraken helpt wiet wel. Nadat bij Addy uit Massachusetts hyperemesis gravidarum werd geconstateerd, twijfelde ze of ze wiet zou roken. "Ik had als tiener natuurlijk wel eens geblowd, maar ik kreeg er nooit een lekker gevoel van. Ik had het sindsdien nooit meer gedaan," vertelt ze.

Omdat Addy geen water of voedsel binnen kon houden, begon ze toch met blowen. Het ging direct beter. "Mijn man moedigt me nu zelfs aan om het vaker te doen. Als ik blow, lijk ik weer een beetje op de persoon die ik was voor de zwangerschap," legt ze uit. "Door de enorme ochtendmisselijkheid ben ik een slap aftreksel geworden van de persoon die ik eigenlijk ben. Als ik blow, kan ik tenminste een gesprek voeren en lachen. Zonder de wiet kan ik alleen maar slapen en overgeven."

Nadat Sandra een gezond jongetje had gebaard, verhuisde ze van Texas naar Californië en werd opnieuw zwanger. "Ik ging ervan uit dat ik opnieuw zou gaan blowen, maar deze keer was ik niet zo extreem misselijk," vertelt ze.

Sandra's dokter was een van de weinigen die blij was om te zien dat Sandra koos voor een, in zekere mate, natuurlijke oplossing tegen haar misselijkheid en niet koos voor Zofran of andere zware medicijnen. Toch wilde ook zij niet haar naam verbinden aan dit artikel. De medische gemeenschap omarmt wiet niet als middel tegen ochtendmisselijkheid. Ook op de Nederlandse website over hyperemesis gravidarum lees je onder het kopje "Alternatieve therapie" niets over het gebruik van wiet. Dokters durven daarom niet toe te geven dat ze het sommigen vrouwen wel aanraden. Zoals een van de dokters het zegt: "Ik heb niet zo'n zin om hier haatmail over te krijgen."

*De namen zijn om duidelijke privacyredenen gefingeerd.

-

Vrouwen praten misschien veel, maar we horen ze te weinig. Daarom is Broadly Nederland er. Like onze pagina.