FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

Ik werkte als chatsletje voor een Nederlands pornobureau

Omdat ik geen zin had om latte's te maken voor mijn geld, beunde ik een tijd lang bij als schrijver van domme seksadvertenties. Ik was er niet zo goed in.

Afbeelding via

Omdat ik op een dag besloot om met min achthonderd euro op mijn rekening op reis te gaan zonder daar schapen te scheren of cruiseschipdekken te zemen, had ik bij terugkomst in Nederland een probleem. Weer thuis ging ik op zoek naar een baan en toen ik het woord 'vacature' intypte bij Google waren er twee functies die mijn aandacht trokken: 'Creatief Erotisch Tekstschrijver' en 'Hovenier Begraafplaats'. Helaas bezit ik geen hoveniersdiploma, dus besloot ik een erotisch getinte sollicitatiebrief te schrijven naar het pornobedrijf, waarover ik nul informatie op internet kon vinden.

Advertentie

In mijn sollicitatiebrief had ik woorden gebruikt als: slipje, briesje, kippenvel, laken, nat, kreun. Ook had ik vermeld dat – als ik geen inspiratie zou hebben – mijn vrienden seks hebben en daar graag met mij over praten. De voordelen van deze baan waren dat ik vanuit huis kon werken en ik met schrijven veel geld kon verdienen, in plaats van voor zeven euro per uur koffie verkeerd te maken naast een competitieve latte-art-collega. Er zaten ook nadelen aan deze baan, zo bleek later.

Een paar dagen na het versturen van mijn brief mocht ik op gesprek komen. Het bedrijfspand stond achter een rij Porches aan de rand van een vreemde stad, en er reed geen openbaar vervoer naartoe.
Nadat ik mijn naam door de intercom had geschreeuwd, ging de automatische deur open. De entree zag eruit alsof de binnenhuisarchitect kwantumkorting bij de Xenos had gekregen. Hier werd ik door de manager verwelkomd. Ze leidde me naar een ruimte waar ik even moest wachten. Er hing een canvas met het portret van Bono aan de muur. Ik vroeg me sterk af of er in dit gebouw dan ook sperma werd rond gespoten, en tepels met Calippo Cola's hard werden gemaakt.

De manager ging even later met een stapel papieren tegenover me zitten.
"Ik heb hier wat vragen die me helpen inschatten of je geschikt bent voor deze baan. Ik moet je vertellen dat je gaat werken voor een 18+-publiek," zei ze. Ik glimlachte als een pas begonnen Marqt-caissière.
"Wil je verdergaan met dit gesprek?" vroeg ze.
Ik begon te twijfelen, voelde me verdomd alleen en bedacht me dat een 'ja' misschien mijn toekomst zou kunnen verpesten.
"Ja," zei ik.

Advertentie

Verschillende abonnementen waaruit je kunt kiezen voordat je intiemer contact kunt hebben

"Stel je voor dat je nu op een knopje kan drukken en dat je overal ter wereld in elke situatie kan zijn. Waar zou je dan willen zijn?" Ik zei iets over een boot met een feest, maar dat ik niet naar het feest hoefde. Ze schatte in dat ik dus van voorpret hield.

"Je hebt het huwelijk van je beste vriendin georganiseerd en vierhonderd mensen zouden komen. Op het laatste moment zeggen er driehonderdnegenenzeventig mensen af, wat doe je?" Ik wist dat ik iets moest antwoorden met seks – hoogpolige tapijten, perzikkutten en kapotte panty's schoten door mijn hoofd, maar hoe kon ik daar een bruiloft mee redden?

"Ik zou een glas rode wijn voor mezelf inschenken, een sigaret opsteken en gaan zitten," zei ik. Daaruit werd geconcludeerd dat ik een genieter was.

Ik was aangenomen, en kon door met een training op kantoor. Nadat ik mijn collega's had ontmoet – een lesbienne van achttien, een jongen die eigenlijk singer-songwriter wilde zijn en een paar Limburgse jongens – kreeg ik een rondleiding door het gebouw. Op de editafdeling waren dikke kutten en tieten op computerschermen te zien. Het beeld werd gepauzeerd net toen iemands benen helemaal gespreid waren. De editor gaf me vriendelijk een hand. Om me heen zat iedereen geconcentreerd naar zijn of haar computerscherm te kijken, waarop plakkaten vlees te zien waren. Ik deed mijn best alles zo vanzelfsprekend mogelijk te vinden. Terug in het schrijfhok werd me uitgelegd wat de kern van mijn taak hier was: vanuit een nepprofiel berichtjes schrijven die mannen op internetsites aansporen om contact met me op te nemen. De eerste move maken. De manager typte iets op mijn computer van de zaak. "Hey schat, ik ben geil en zie dat jij dichtbij woont. Neukuh?"

Advertentie

"Hier komt het op neer," zei ze, "maar dit komt later pas voor jou."

Eerst moest ik een account aanmaken vanuit een mannelijk profiel, zodat ik zou weten hoe het was om aangesproken te worden door iemand als ik. Ik voorzag mezelf van een acht centimeter lange penis, noemde mezelf Galbert en nam rood haar. De vrouwen bestormden me op het moment dat ik had ingelogd. "Hey geile Galbert gaan we spelen?" Ik had twintig euro aan credits voor Galbert gekregen. Mijn baan was te gek. Tegen een gescheiden vrouw zei ik dat ze haar tijd niet zou moeten verspillen met de slet uit te hangen binnenshuis. Opmerkelijk was dat ik waarschijnlijk sprak met een van mijn collega's, die op dat moment aan het werk was in het profiel van de gescheiden vrouw. De manager gaf me vervolgens de opdracht om op 120 manieren een man te versieren. Mijn eergevoel maakte dat ik heel graag een revolutie in deze wereld wilde ontketenen door een vrouw te zijn die niet achter elk woord een 'h' plaatst. Je wil toch niet neukuh met een schatjuh en lekkuhr komuh? Niemand wil dat.

Ik had mijn 120 oneliners al redelijk gauw af en doorgemaild naar de manager. De makkelijkste vond ik die vanuit een Vlaams profiel, omdat het omschakelen van accent hielp om in de nepsekshuid van iemand anders te kruipen. Mijn openingszinnen gericht op woonplaats zagen er een beetje zo uit:

"Heyz

Ik heb de hele stadsplattegrond van onze stad Eindhoven op mijn lijf getatoeëerd en jouw huis is mijn kutje, kom je thuis?"

Advertentie

Mijn probleem (volgens de manager) was dat mijn ontvanger niet genoeg het gevoel had dat hij belangrijk was. Het bleek best lastig om wildvreemde mannen het gevoel geven dat ze onmisbaar zijn en dat je hun yoghurtpomp in je kommetje wil voelen. Ook was ik te lief.

"Het liefst schoof ik alle Ikea-bedden ter wereld tegen elkaar aan, zodat het minstens twee maanden duurt voordat we van de ene kant naar de ander zijn gerold."

De volgende dag mocht ik mijn openingszinnen online zetten. Ik was nog altijd vastbesloten om intelligente vrouwen de pornowereld in te sturen, maar dat werd me niet makkelijk gemaakt. Een andere afdeling maakte de profielen klaar waaruit ik moest werken, waardoor ik te maken kreeg met profielen van vrouwen waarvan het ongeloofwaardig zou zijn als ze ineens een objectieve uiteenzetting over de EU-hardfruitprognose zouden geven.

De naam van de vrouw, haar leeftijd, hobby's en fantasieën werden bedacht door een oude vrouw in het hokje naast de mijne. Zij voegde er vaak ook een foto bij van een Pools fotomodel dat wist waarvoor haar foto gebruikt werd.

De vrouwen op de profielen waren verkoopsters van iets, masseuses, verzamelaars van kleine theepotjes of er stond alleen maar MBO bij. Desalniettemin ramde ik er lustig dit soort werk uit:

"Hi
De Godin Vac (ik ben Hindoeïstisch) is het scheppend woord dat aan de schepping van alles voorafgaat.
Dat vind ik mooi.
Ik zoek iemand die hetgeen wat voorafgaat aan de schepping keer op keer wil herhalen."

Advertentie

Het ging goed totdat de manager "Niemand weet wat de Hortus Botanicus is!" naar me brulde. (Ik had voorgesteld samen naar de Hortus Botanicus te gaan.) Ik kreeg nooit een reactie te lezen van de klant, dus ik wist nog helemaal niet wat wel aansloeg en wat niet. "Ik ga je een mail sturen en die moet jij eens even grondig gaan lezen!" brulde ze door.

Als je een profiel aanmaakt, moet je eerst je penislengte invullen voordat er naar je geboortedatum wordt gevraagd

In de mail stond dat ik meer spelfouten moest maken, meer gebruik moest maken van het teken <3 en van verkleinwoorden, onzekerder moest zijn ("Vind je mij ook te dik?"), 's middags meer televisie moest kijken, De Telegraaf moest lezen en moest vasthouden aan het feit dat alle mannen dom zijn.

Met deze informatie werd het nog lastiger, zeker toen ik met targets ging werken.

Ik moest elke ochtend thuis inloggen op de hoofdsite, waar ik als het ware mijn sletpakket ging samenstellen. Als ik bijvoorbeeld het profiel van een Vlaamse 50+ vrouw had gekozen (die waren populair) dan keek ik naar met wie ik haar contact zou laten opnemen. Bijvoorbeeld met de Limburgers die roken, een tattoo hebben, kaal zijn en blauwe ogen hebben. Dan kon ik hen heel gericht aanspreken en hadden zij het idee dat het over hen ging. In het fotoarchief (ik heb nog nooit zoveel kokhalsopwekkende beelden gezien als daar – vooral die waar je op het eerste gezicht iemand op een terrasje ziet zitten met een zonneklep op haar hoofd, en als je goed kijkt en zie je een hele gerimpelde kut onder het tafelblad steken) selecteerde ik zo nodig nog een foto en het pakket was klaar.

Advertentie

Hoe meer mannen reageerden, hoe meer targets ik binnensleepte, hoe blijer mijn manager was. En zij had gelijk: met creatieve aansprekingen kwam ik niet ver, wat een deprimerend en treurig besef was. Je moet je voorstellen dat ik 140 berichten per dag schreef, en mezelf niet wilde herhalen.

"Hallo,
Vind ge het vervelend om wakker gepijpt te worden? Ik poets het liefst op die manier mijn tanden ;) Daardoor heb ik wel kleine gaatjes maar die kunt gij dan weer makkelijk voor mij opvullen."

De grenzen van de toegestane creativiteit waren daarmee wel bereikt. Hoeveel bakken met geld je er ook mee kan verdienen, werken onder je niveau is niet altijd feest – zeker als het gaat om de erotische sector. Ik heb inmiddels dus ontslag genomen. De wetenschap dat ik weer relatief arm ben maar dat mijn hersencapaciteit intact blijft, voelt als de eerste keer seks na maanden van hunkering. Nu nog iets anders vinden om te doen dan koffie verkeerd maken.

Lees ook:

Ik werk voor het propaganda-apparaat van de Chinese Communistische Partij

Ik stond een nachtje als man achter een raam op de Wallen

Wat ik leerde als ghostwriter van andermans e-mails en liefdesbrieven

Like VICE Nederland voor je dagelijkse partij prachtverhalen, want anders mis je dingen: