Wat ik leerde van een maand geen porno kijken

Ik herinner me het moment waarop ik dacht dat het misschien beter was om geen porno meer te kijken. Zo'n beetje iedereen op Facebook deelde een artikel waarin wordt verwezen naar een aantal tests waarmee je kunt bepalen of jouw rukgedrag wel gezond is. Op de hoofdpagina is een foto te zien van een lege zwarte bank in het midden van een kamer, tegenover een donker glimmend bureau. Klinkt dat bekend? Zo niet: fijn voor je. Bij mij deed het wel een belletje rinkelen.

Die bank is te zien in het eerste shot van veel pornofilms. In deze films komt meestal een vrouw binnengelopen die vervolgens op de bank gaat zitten. Een louche figuur met een paardenstaart en grote handen doet alsof hij haar gaat casten voor een fotoshoot. Zij kleedt zich uit en uiteindelijk neukt hij haar op het bureau. Het artikel waarschuwde dat als je die zwarte bank meteen associeert met porno, je misschien een probleem hebt.

Ik wist dus dat ik een probleem had.

Mijn probleem was nog niet eens zozeer dat ik elke dag porno keek; het was dat ik mijn eigen hersens niet meer kon gebruiken om geile shit te fantaseren, zelfs als ik het wilde. Het internet was er altijd. De sirenen van PornHub zongen non-stop hun zoete liederen en lokten me met hun ballades over anaalkralen, BDSM en bukkake. Waarom zou ik de moeite nemen om dat allemaal zelf te bedenken?

Op oudjaarsavond had ik het met mijn vriend Matteo over goede voornemens. Hij zei: "Weet je wat? Ik ga een tijdje geen porno meer kijken. Ik moet afkicken." Hij vertelde me dat Milaan, de stad waar we allebei wonen, één van de steden met de hoogste pornoconsumptie per hoofd in Europa is. De gedachte dat ik bijdroeg aan dit aantal – aan dit gezichtloze leger van fervente masturbeerders – was buitengewoon deprimerend.

"Ik ga ook stoppen," zei ik, met de juiste bedoelingen. De volgende dag keek ik toch wat porno. Toch besloot ik vanaf februari een serieuze poging te doen.

Ik heb altijd met grote regelmaat naar porno gekeken. Meestal zat ik op RedTube of YouPorn of Tube8 voordat ik ging slapen, maar soms ook overdag als ik me verveelde en zin had om mijn pols even te trainen. Met dat in het achterhoofd ging ik ervan uit dat het moeilijk zou zijn om zomaar te stoppen, maar de eerste paar dagen waren eigenlijk verrassend makkelijk. Ik kan het het beste vergelijken met stoppen met roken; het niet aansteken van een sigaret wordt een soort erekwestie. Een persoonlijke uitdaging; een strijd die je moet winnen als je jezelf als fatsoenlijk mens wil zien.

Dit gevoel – in ieder geval de eerste paar dagen – was fijner dan het verlangen dat ik besloten had achter me te laten. Ik masturbeerde zoals ik vroeger altijd had gedaan en de nieuwheid van het gebruiken van mijn hersens was eigenlijk wel opwindend. Ik fantaseerde over ex-vriendinnen en andere meisjes, en over dingen die ik altijd wilde doen maar waar ik te verlegen voor was. keer dat ik wilde rukken moest ik mijn eigen mentale pornovideo maken. Ik moest me concentreren, details toevoegen en een soort chronologische volgorde van dingen bedenken.

Ik begon te geloven dat de maand zonder porno, die me te wachten stond, toch niet zo moeilijk zou worden als ik eerst dacht.

Dat bleek een beetje voorbarig.

Het eerste – en meest verontrustende – probleem was mijn verbeelding. Mijn fantasieën begonnen zich te herhalen: dezelfde scènes, dezelfde plaatsen, dezelfde mensen, dezelfde lichamen, dezelfde seks. Het lukte me niet om mijn creativiteit verder op te rekken. Iedere keer dat ik probeerde verder te borduren op wat ik had, viel ik terug op wat ik al wist, als een oud getrouwd stel dat de bekende weg bewandelt: lichten uit, missionaris, beenkramp, een glas water, stilte.

Toen ik tien dagen met het experiment bezig was stopte ik met masturberen, hoewel ik nog steeds de drang voelde om klaar te komen. Ik bezorgde mezelf blauwe ballen, omdat ik gewoon geen zin meer had om elke keer handmatig de puddingbuks door te laden. Ik begon te beseffen – en dit klinkt misschien dom en triest – dat het nog een flink karwei kan zijn om de hele tijd je verbeelding te moeten gebruiken. Een karwei waar ik bovendien niet meer aan gewend was.

Ik ben me ervan bewust hoe lui dit klinkt: een man die letterlijk geen zin heeft om een beeld van een naakte vrouw te visualiseren. Het voornaamste probleem was dat ik er niet meer geil van werd. Ik masturbeer al een jaar of vijftien en in dit tijdsbestek is porno een trieste vervanger van lust geworden. Al die duizenden filmpjes van pikken die in en uit vagina's gingen, hielpen me met het creëren van datgene dat er ontbrak. Ontmoedigd kwam ik tot de conclusie dat ik in het afgelopen anderhalf decennium zelden mijn hersens had gebruikt om klaar te komen.

Jezus, deze fucking zin.

Gelukkig kwam deze tweede fase op een gegeven moment langzaam tot een einde. De volgende stap was een welkome terugkeer van natuurlijk verlangen. Voor het eerst ging het om mijn lichaam, niet mijn hoofd. Het was iets wat ik niet eerder had ervaren, of ik kon het me in ieder geval niet herinneren.

Voordat ik stopte met porno kijken was het patroon altijd als volgt:

• Ik had zin om me af te trekken.
• Ik ging naar een pornosite.
• Ik vond een video.
• Ik trok me af.

Niks van dit proces voelde natuurlijk, wat waarschijnlijk kwam omdat dat het niet was. De porno was slechts één stap in een soort standaardplan dat me hielp om iets te bereiken wat ik al had uitgestippeld in mijn hoofd. Dat proces was nu omgedraaid: ik had een gedachte of zag een plaatje dat een seksueel verlangen opwekte, ik fantaseerde verder en vervolgens begon ik me af te beren. Veel beter.

Het viel me ook op dat ik voor het eerst niet nadacht over iets in het bijzonder. Niet over het Franse stelletje, het triootje in een bungalow dat volledig was ingericht met Ikea-meubelen, of de hogeschoolorgie, maar meer over fysieke sensaties en het feit dat ik die sensaties kon waarderen. Het leek meer op seks dan alle andere keren dat ik mezelf had afgejuind.

Ik deelde mijn bevindingen met een vriendin. Ze vertelde mij dat als zij masturbeerde, ze daar zelden bepaalde beelden bij gebruikte. Het ging meer om het creëren van een sensatie. Ze benoemde ook iets wat ik nooit eerder had opgemerkt, ondanks het feit dat ik duizenden pornofilms heb gezien.

"In tachtig procent van alle porno worden geen handen gebruikt," zei ze.

"Hoe bedoel je, geen handen?"

"Ik bedoel geen handen. Precies dat."

De noodzaak om de penetratie te laten zien en continu op de vrouw te focussen, betekent dat alles wat bij goede seks hoort – handen, vasthouden, knuffelen, trekken – wordt weggelaten om vanuit de beste hoeken te kunnen filmen. Seks zonder wat seks geweldig maakt.

Na die kleine les merkte ik een aanzienlijke verbetering op in mijn orgasmes. Voordat ik stopte met het kijken naar porno was het klaarkomen een moment waarop de sensatie piekte, waarna het meteen weer verdween als sneeuw voor de zon. Nu was dat anders. Mijn orgasmes duurden veel langer en tijdens het klaarkomen ging er een sensatie door mijn hele lichaam.

Vroeger klikte ik op een video, scrolde er een beetje doorheen, bleef hangen bij een scène die ik goed vond, kwam klaar en klikte het gauw weer weg om mijn schaamte te verbergen. Nu nam ik er de tijd voor. De duistere depressie waar ik na het trekken vaak in belandde kwam niet meer.

Er is inmiddels meer dan een maand voorbij en ik heb besloten door te gaan met mijn rukken-zonder-porno-beleid. Ik weet niet hoe lang ik het vol zal houden, want het is bijna met alles zo dat je het een maand kunt volhouden en dat er dan opeens problemen ontstaan. Pas na de periode waarin alles mooi lijkt wordt het moeilijker, wanneer de nieuwheid eraf gaat en ook dat weer een soort sleur wordt.

Ik denk dat ik het nog lang vol kan houden, maar ik weet ook hoe makkelijk het is om terug te vallen. Ik denk dat het net als het roken van een sigaret is, nadat je gestopt bent: de eerste trekjes smaken verschrikkelijk, maar neem er nog een paar en je bent weer verslaafd.