We vroegen iemand hoe het is om geraakt te worden door de bliksem

Afgelopen week vloog er een gigantische onweersstorm over Venice Beach in Los Angeles. De bliksem raakte meer dan tien mensen en één jongen overleed aan de gevolgen van de inslag. In de Verenigde Staten overlijden er ongeveer vijftig mensen per jaar aan een blikseminslag.

Omdat we wilden weten hoe het voelt om door de bliksem geraakt te worden (en het te overleven) vroegen we dat aan Stuart Archer. Hij was een van de slachtoffers van die onweersstorm op Venice Beach.

VICE: Wat was je aan het doen voordat de bliksem insloeg?
Stuart Acher: Ik was aan het volleyballen. Het was een halfbewolkte dag, en toen ineens werd het pikkedonker, zo uit het niets. Het was heel onheilspellend. Toen klonk er een gigantische knal, zag ik vanuit mijn ooghoek een bliksemschicht het water inschieten en meteen daarna zag ik een heel felle flits.

En dat was de bliksem. Hoe voelde dat?
Het voelde alsof iemand heel hard tegen mijn achterhoofd sloeg. Er ging een soort schok door mijn lichaam – mijn hele lichaam ging op slot en ik werd tegen de grond gesmeten. Het was niet leuk. Ik kan het niemand aanraden.

Brandde het?
Nee, niks brandde. Er zitten ook geen rare plekken op mijn lichaam. Het was meer net alsof – je weet wel, net alsof je gestompt wordt. Of misschien weet je dat wel niet.

Nee, niet echt.
Nou, als je ooit knock-out bent geslagen, dan voel je veel pijn. Maar die pijn was er niet. Het was echt alleen de schok van een harde klap, en dat was het. Daarna was mijn hoofd helemaal aan het tintelen, net alsof ik een hele erge verkoudheid had die me een licht gevoel gaf in mijn hoofd. Zo voel ik me eigenlijk nog steeds. Ze zeggen dat dat na een aantal dagen wel minder moet worden, en ik ga nog even naar de dokter voor een compleet onderzoek, maar niemand weet het echt zeker.

Als iemand in een tekenfilm geraakt wordt de bliksem, dan gaat hun haar altijd overeind staan. Gebeurde dat ook bij jou?
Nee, dat gebeurde niet. Ik kon niet mijn eigen skelet zien, en ik lag ook niet stuiptrekkend op de grond. Maar ik kan wel ineens tijdreizen, dat is best wel cool.

Foto door Flickr gebruiker Andrew Malone

Wat deed je nadat je geraakt was door de bliksem?
Ik ging weer verder volleyballen.

Je werd geraakt door bliksem, tegen de grond gesmeten, en toen had je zoiets van: dit lijkt me wel een goed moment om te volleyballen?
Ja, kijk: Ik zat eerst op het strand naar alle chaos te kijken. Toen ben ik naar de ambulance gegaan en zij zeiden dat ik wel even naar het ziekenhuis moest. Maar ik voelde me goed. Een beetje gespannen, maar wel prima. Ongeveer tien minuten nadat ik geraakt was, was er al geen wolkje meer aan de lucht. Toen ik dat zag, keek ik nog eens goed naar de ambulance en toen weer naar het mooie zonnige volleybalveld, en ik dacht: daar kan ik ook heen. Als ik doodga, dan wil ik gaan terwijl ik plezier aan het hebben ben.

Wow.
Maar binnenkort laat ik me volledig onderzoeken – ik hoop dat ik dan niet ineens een verschrikkelijk vervolg te vertellen heb.

Zijn er dingen die je hebt overgehouden aan de blikseminslag?
Nu voel ik me gewoon een beetje stijf. Ik heb een stijve nek en erg stijve spieren, alsof ik een auto-ongeluk heb gehad. Ik voel me ook licht in mijn hoofd, een soort tinteling. Ik weet niet goed hoe ik het uit kan leggen. Het voelt een beetje alsof ik dronken ben, maar dan zonder het verlies van motorische vaardigheden.

Is je humeur ook veranderd?
Het is ergens best emotioneel. Wat ik heb meegemaakt is zo raar, het heeft me doen beseffen dat mijn leven morgen zomaar voorbij kan zijn. Je moet je dromen najagen. Die arme jongen die wel dood ging, hij was pas twintig. Waarom ging ik niet dood? Ik ga ermee om door gewoon veel plezier te maken. Ik heb een hele hoop loterijloten gekocht, hopelijk allemaal winnende loten. Ik probeer er gewoon luchtig mee om te gaan, anders is het te gestoord.