We moeten het even hebben over het socialmediabeleid van Mark Rutte

Achter de schermen wordt met man en macht gewerkt om van het online-imago van Mark Rutte iets fantastisch te maken. Barack Obama heeft sinds een paar weken zijn echte eigen twitteraccount, en deed al een jaar of drie geleden een Reddit AMA. Zelfs Silvio Berlusconi heeft een instagramaccount, en het is nog maar een kwestie van tijd tot je bij de tramhalte verveeld door de snapchatstories van Dion Graus scrollt.

Rutte, als relatief jonge minister-president van een land dat gek is op internet, mag dan niet achterblijven, zou je denken. Toch heeft zijn socialmediastrategie erg veel weg van die van je tante die je de hele dag kiwi-requests stuurt. Online cyberMark is zeker aanwezig, maar inconsequent en onkundig. Het is ook nog een beetje listig. Dit is waarom.

Vorige week konden alle Nederlanders met Facebook een vraag stellen aan Mark Rutte himself, als minister-president, VVD'er, en bovenal als mens. Tegelijkertijd ging hiermee de natte droom van iedereen met Facebook én een snerthekel aan onze Minister President (en dat zijn er nogal wat) in vervulling. Het grote verschil tussen deze actie en het offline snelwegblokkeren of Binnenhofbezetten: foeterende Nederlanders hoefden geen fysieke moeite te doen om 'boe!' te roepen, of 'hoezo dan?' te vragen. Democratie was nog nooit zo eenvoudig. Rutte zwengelde de Facebookmachine eens aan om Jan met de iPad van digitale repliek te dienen. In een uur tijd zou hij zoveel mogelijk belangrijke thema's behandelen. Het werd snel duidelijk dat het zoals verwacht een gaar PR-trucje was, want natuurlijk ging hij niet diep in op duizenden vragen. Het bleek een zoethoudertje voor iedereen die op deze manier dacht de dialoog aan te kunnen gaan met de premier, die dezelfde holle, correcte antwoorden gaf als hij mediageniek in de microfoon van PowNews zou geven, alleen nu met een spellingscheck van de RVD eroverheen. Dat levert oersaaie herkauwde antwoorden op waar niemand op zit te wachten. Desondanks kwamen er ongeveer 2.500 reacties op zijn eerste post. Een heleboel reacties gingen over de selectie van vragen die Mark Rutte daadwerkelijk beantwoord heeft. Dat is ook niet heel gek, als je ziet dat Team Mark vrij losjes omspringt met het begrip prioriteit, getuige deze volgende conversatie over koetjes, kalfjes, bami goreng en sajoerboontjes:

Er werden dus ook wat serieuze dingen op een saaie en holle manier behandeld, zoals het een vooraanstaand politicus van zijn statuur betaamt. Zelfs TTIP (wat millennialtaal is voor het oubollige 'Satan') en de fucking Bilderberggroep kwamen aan bod:

Ook was er ruimte voor maatschappijleer, internetles (!) en een knipoog:

De manier waarop Rutte en zijn team van assistenten de slang van de social media bezweren, is een beetje slinks. Voor de deelnemers geeft het misschien een gevoel van inspraak en betrokkenheid, maar het resultaat is een hoop gebakken lucht. Ongeveer 1% van de vragen krijgt een hol antwoord, en wedervragen worden al helemaal niet beantwoord. De rest van de commentaren zijn lolletjes van een niveau dat niet zou misstaan op de marketingafdeling van een gemiddeld telecombedrijf. Dan heb ik het over dit soort kwinkslagen:

Dit voorproefje van de toekomst, waarin je online een uur aan het lijntje wordt gehouden door je eigen minister president, smaakt zuur. Het schept valse verwachtingen bij de de deelnemers, en er is niets anders mee gediend dan Rutte's imago. Hoopt-ie dan.

Het twitterklimaat in Nederland is al jarenlang oersaai omdat het lijdt aan chronische burgerlijkheid en collectieve borstklopperij. Als er al iets te lachen valt is het vooral óm de mensen op Twitter. Het account van @minpres bevestigt dit, door persberichten van de RVD in 140 tekens te proppen en zo wereldkundig te maken. Wanneer hij zich de vrijheid permitteert om een beetje losser te tweeten, jaagt hij meteen duizenden mensen tegen zich in het harnas. Het valt uit de toon, dus het trekt meteen alle aandacht.

Zo wenste Rutte via Twitter de miljoen moslims in Nederland een fijne ramadan toe. Hartstikke goed bedoeld, maar hij haalde zich de toorn van de online autochtoon op de hals omdat hij de Christenen géén gelukkige paasdagen had gewenst. In de reacties kon je ook zien dat moslims hier niet allemaal genoegen mee namen, en sommigen zagen het als een struisvogelmove van Mark, om niet op de sollicitatieproblematiek van Marokkaanse Nederlanders in te hoeven gaan. Zomaar een tweet uit het leven van Mark.

Op Rutte's instagramaccount @minpres voorziet de Rijksvoorlichtingsdienst meestal saaie perspicca's van een spotgoedkope Boring-filter en een inspirerende tekst die niet zou misstaan op dat kleine stukje karton dat met een touwtje aan een theezakje vastzit. Soms zijn er uitschieters met Rutte op een fiets, of Rutte in een taxi, maar dat krijgt al gauw het koldergehalte waar ook de 'Facebookpagina Mark Rutte Wijst Naar Dingen' op teert. Dit zou prima zijn als Johan Vlemminckx ons land zou besturen, maar dit lijkt me toch niet helemaal de koers die de PR-machine van het hoofd van onze regering wil varen.

De gare Insta van Rutte, die natuurlijk niet door hemzelf gerund wordt, kan nog wel wat duwtjes in de goede richting gebruiken. En dat het niet jouw account en skill is, wees daar gewoon eerlijk over. Als je ziet hoeveel tekst er soms onder een foto staat begrijp je meteen dat iemand die de studie 'iets met communicatie' heeft gedaan, hier een dagtaak aan heeft.

Zowel mijn aandachtsspanne als mijn beeldscherm schieten in formaat tekort voor de lappen tekst op Instagram. Daarmee verliest het account mijn respect, en ik denk dat ik lang niet alleen voor mezelf spreek. Dat is jammer, want er is echt nog een hoop te winnen, voor welke politicus dan ook. Ik zeg niet dat Rutte meteen Timmermans moet gaan op zijn social media, maar een beetje meer structuur zou niet misselijk zijn. Tot die tijd is het wachten op de volgende sessie. Ik raad je aan om ook mee te doen, misschien zegt hij wel iets geks over een eierbal.