We namen een kijkje in een kelder voor plasseksorgies

Het is een zondagmiddag in een donkere kelderbar in het Londense King's Cross. Het nummer Part Time Lovers pompt door de speakers als een man met een leren bondageriem lekker onderuit zakt in een opblaasbaar zwembadje. Zijn mond staat wagenwijd open en meerdere mannen urineren om de beurt in zijn mond. Terwijl de meeste mensen buiten van de zon genieten, kiezen de gasten van Streams of Pleasure (SOP) voor een plasparty in een donker hol.

"We krijgen hier heel verschillende mensen binnen," zegt Michael. "Televisiesterren, zangers, ministers. Wil je trouwens een vuilniszak voor je kleren, gap?"

Michael werkt al voor de club sinds 1999, toen het werd opgericht. Volgens de website is iedereen welkom, zowel beginnende als ervaren "pisvarkens". Inmiddels is de groep verhuisd van Vauxhall naar Oost-Londen, waar ze momenteel zijn gevestigd achter het vernieuwde King's Cross treinstation. Hij moet in al die jaren gestoorde dingen hebben gezien.

"Er zijn mensen die me betalen om te helpen met schoonmaken," vertelt hij. "Ze rollen graag door de plassen en steken gebruikte condooms in hun reet, dat soort dingen."

Ik wil graag weten waar toegewijde plasseksliefhebbers nou precies zo warm van worden. Als je 'watersports' of 'plasseks' googelt krijg je ontzettend veel NSFW-afbeeldingen en video's te zien, maar weinig nuchtere analyses over wat urolagnie nou zo geil maakt. Met beroemde vertegenwoordigers als Marquis de Sade, Patrice O'Neal en Ricky Martin kan het niet anders dan dat er iets heel bijzonders is aan plasseks, in ieder geval voor sommige mensen. De seksuoloog Havelock Ellis uit de negentiende eeuw was impotent tot zijn zestigste, toen hij het genot van de gouden douche ontdekte.

Via een zware draaideur loop ik de club binnen. Het is een kleine L-vormige kamer die verdeeld wordt door een soort spandoek met daarop het twitteraccount van Streams of Pleasure (SOP). In verschillende mate uitgeklede mannen (SOP is alleen voor mannen) hangen wat rond en drinken alcohol. De meesten zijn naakt of dragen een toque, maar iedereen draagt iets wat op schoenen lijkt, van slippers tot regenlaarzen. Dat laatste lijkt in deze situatie de beste keuze te zijn. Anderen dragen fetisjoutfits. Afgezien van een man die een latex pak zonder kruis draagt en paradeert met een kunstmatige erectie, dragen mensen voornamelijk militaire camouflage-uniformen en van die gebleekte spijkerbroeken die skinheads in de jaren tachtig droegen. Vreemd genoeg zijn er ook veel in bouwvakkerskleding, fluorescerende werkershesjes, vale spijkerbroeken en stevige werkschoenen. Eigenlijk voelt het soms meer als een werkplek dan als een smerig paleis voor pisliefhebbers – behalve dat de indringende geur van urine bij elke nieuwe discoklassieker uit de jaren tachtig sterker wordt.

Ik vraag Doug, een grote man met waterige ogen, een lange sik, een ribfluwelen broek en een uitstraling van een dronken kunstdocent, of hij het feestje leuk vindt. "Een jonge vent plaste eerder vanavond over me heen en in mijn reet," zegt hij. "Vindt hij het hier leuk?" vraag ik. "Het gaat wel," zegt hij. "Ik vind de heftigere dingen eigenlijk geiler." Als ik vraag wat dat dan is, geeft hij me een duistere blik waarmee hij suggereert dat ik het waarschijnlijk niet wil weten. Daarna loopt hij in de richting van het zwembadje.

Ik ga op zoek naar iemand die iets openhartiger over het genot van plasseks wil praten en raak aan de bar in gesprek met Fred. Fred is 71, komt uit Belfast en woont al meer dan vijftien jaar in Londen. Hij is gekleed in een geruit shirt en een broek die je verwacht tegen te komen in een tijdschrift voor tuinieren. Fred ziet eruit alsof hij beter op zijn plek zou zijn op een dorpsfeest waar hij trots zijn prijswinnende courgettes laat zien. Ik vraag hem waarom hij hier is.

"Ik wil dat iemand in mijn mond pist," zegt hij. "Waarom?" vraag ik. "Smaakt het lekker? Word je er geil van?" "Het is een beetje alsof ze klaarkomen," antwoordt hij. "Alsof ze de controle verliezen." Ik kan hier enigszins inkomen. Misschien gaat het om de intimiteit van het delen van iets dat normaal gesproken privé is. Hoewel ik nog steeds niet begrijp waarom je het vervolgens zou doorslikken.

Ik vraag Fred waar hij nog meer geil van wordt. Hij draait zich om en kijkt me aan. Zijn glimmende kale hoofd en oude ogen herinneren me opeens aan zijn leeftijd. Vermoedelijk is hij tegenwoordig een voyeur. Ik vraag me af of hij hier echt gelukkig is. Hij zou zomaar iemands grootvader kunnen zijn. "Ik hou van een goede, harde neukpartij," zegt hij.

Ik verontschuldig me en ga naar het toilet. De hele vloer is bedekt met water en pis, maar ik denk dat het hier geen zin heeft om er een klacht over in te dienen. Ironisch genoeg is het nog best lastig om normaal te plassen in een pisclub. Op het toilet zit een man die op Robin Cooke lijkt, met een dronken blik in zijn ogen en een mooie rode baard. Hij draagt een motorjack en een cockring en bekijkt alle nieuwkomers, waarbij hij waarschijnlijk fantaseert over de straal van hun urine. Ik weet niet precies wat je in zo'n situatie moet doen, maar om mijn gewilde plas gewoon in een urinoir te laten kletteren in plaats van in zijn mond voelt bijna onbeleefd. Ik verlaat het toilet en vraag me af of ik het eerdere verzoek van Doug om in zijn glas te pissen moet inwilligen.

Ik sta een tijdje in een hoek naar alle actie om me heen te kijken. Groepen naakte mannen zitten en staan te pissen in de twee darkrooms en in het zwembadje, waarvan het water aan het eind aan de avond lang niet meer zo helder is als hoe het ooit uit de kraan is gekomen. Hoe vies dit allemaal misschien klinkt, het schijnt dat urine helemaal veilig is. Sommigen beweren zelfs dat het goed is voor je gezondheid. Gebaseerd op wat ik allemaal zie lijkt 'watersport' een overkoepelende term te zijn voor alles dat met plas en plasseks te maken heeft, of het nou gaat om het chill vinden van de geur of het gevoel, het pissen over anderen heen of om ondergepist te worden en je vernederd te voelen. Mannen wisselen regelmatig van de dominante naar de onderdanige rol en andersom, afhankelijk van de stemming waarin ze zijn. Ik vraag Adam Byrne, de promotor van Streams of Pleasure, of ik op het juiste spoor zit.

"Het is voor iedereen anders. Sommigen zijn alleen pissers en anderen zijn alleen ontvangers, maar de meesten zijn allebei. Het is net als het gevoel dat je nat bent. Sommigen worden graag nat als ze naakt zijn en anderen liever met hun kleren aan. Soms komen mensen rechtstreeks uit hun werk. Binnen enkele minuten zijn ze omringd door mannen en worden ze doordrenkt in hun pakken. Ik denk dat het dominerende en onderdanige aspect voor de meesten het belangrijkst is. Maar de vaste klanten weten dat ze veelzijdig moeten zijn. Het kan niet alleen maar eenrichtingsverkeer zijn – de onderdanigen moeten ook plassen!"

Ik vraag me af hoe Adam eigenlijk de organisator werd van dit al lang lopende pisfestijn.

"Ik interesseerde me al een paar jaar in watersport, maar destijds ging de fetisjscene voornamelijk om dresscodes – rubber en leer en dat soort dingen. Dat vond ik niks en het kost bovendien een fortuin, dus besloot ik om de mensen van een pand te benaderen met een nieuw idee. Ik was vreselijk verbaasd toen ze dat idee voor de club goedkeurden. Oorspronkelijk was het maar één keer per maand, maar het liep eigenlijk meteen al erg goed. Op het eerste evenement verwachtte ik een man of dertig, maar na drie uur waren er al meer dan honderd. Nu zijn we twee keer per week geopend."

De Londense markt voor ondergrondse pisfanatiekelingen was blijkbaar levendiger dan hij aanvankelijk dacht. Vanavond heb ik gasten van begin twintig en in ver in de tachtig gezien. Hoe ziet de typische SOP-klant eruit?

"Vroeger bestond ons publiek voornamelijk uit 35-plussers, maar nu komen er mensen van alle leeftijden. En met allerlei achtergronden. Ik vraag mensen nooit wat ze voor de kost doen, maar je komt er meestal toch wel achter. Arbeiders, bedienden, beroemdheden en zelfs politici komen hier. Ik zou nooit een beroemdheid bij zijn naam noemen. Ik herken ze vaak niet eens – meestal hoor ik het achteraf van één van de klanten. Als je binnen bent maakt het niet uit wie je bent, zolang je niet stoer doet en het gewoon leuk probeert te hebben."

Volgens de twitterpagina van Adam wordt bij een pisfeestje in Barcelona koolsoep geserveerd, zodat de plassers lekker vol zitten. Ik vraag me af welk drankje de voorkeur heeft in King's Cross. "Pils is populair, en bittere dranken. We bieden ook water aan voor degenen die het nodig hebben. Het draait allemaal om het recyclen."

Ik beweeg me richting het opblaasbadje, waar een groep mannen zich leeg laten lopen op een extatische beer van een vent in een overall. Ik word vergezeld door Jamie, een intense 25-jarige met holle ogen en een West Ham-shirt. (Vreemd genoeg is hij al de tweede West Ham-fan die ik hier vanavond tegenkom.) "Ben je ooit in de Adult Baby Club geweest?" vraagt hij. "Eh, ja," antwoord ik, "toevallig ben ik daar wel eens geweest" (om er dit verslag over te schrijven). "Ik heb luiers in mijn auto," vertelt hij me. "Ik kan ook het strakke ondergoed van mijn zusje dragen als je wil." "Mwoah, dat is niet nodig," zeg ik. "Wil je ze met remsporen of liever zonder?"

Op dat moment wordt er net een houseversie van John Lennons Imagine gedraaid. Dit is duidelijk het moment om weg te gaan.

Onderweg naar de uitgang word ik tegengehouden door Steve, een verstrooide projectontwikkelaar in een versleten Ralph Lauren. Hij vraagt me of ik wel in het bad ben geweest. "Nee," zeg ik. Hij kijkt me aan en schudt zijn hoofd. "Het leven is kort. Misschien moet je een duikje nemen."

Zijn woorden zijn op een vreemde manier haast ontroerend, een gevoel dat ik in deze context niet graag ervaar. Ik loop naar de garderobe. Terwijl ik mijn jas krijg vraag ik Michael naar het vreemdste dat hij hier ooit heeft gezien. "Ik heb een man gezien die dubbel gefist werd op de bar." "Echt?" vraag ik. "Ja. Recht voor de tap. Ik moest hem vragen om te stoppen."

"Ja, dat lijkt me logisch," antwoord ik. "Ja. Het was namelijk net verboden om te roken," zegt hij. "Ik moest hem vragen om zijn sigaret uit te maken."

Het is nog licht op het moment dat ik de deur uitloop. De frisse lucht voelt goed. Ondanks mijn nieuwe inzichten in de pisscene ben ik geen bekeerling van publiekelijk badderen in een zwembad van pis. Maar toch, in een stad waar het vreemde en de kinky dingen steeds minder speelruimte krijgen, verjaagd door zakenmannen en bedrijven, is het hartverwarmend dat SOP bestaat voor haar loyale groep van pisfeestgangers.

Lees ook: Een nachtje in een van de beroemdste swingersauna's van Londen
Twintig uur in een stripclub in New York
Pornosterren delen hun meest beschamende verhalen

Wil jij ook dagelijks fantastische stukken en video's in je gezicht? Like dan nu VICE Nederland: