FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Zwerkbal heeft in Nederland een enorm imagoprobleem

We bezochten afgelopen weekend een zwerkbalwedstrijd voor dreuzels in de bossen bij Rotterdam. "Ik ben niet zo'n grote Harry Potter-fan, en ik speel dit met hart en ziel."

Dit was niet in Nederland afgelopen weekend, maar wel lekker

Hier zijn drie steengoede redenen om aan het zwerkballen te gaan:

  • Je mag elke zaterdag een Voldemort- of Hermelienkostuum aan
  • Je kunt elke zaterdag werken aan je fysieke gezondheid
  • Je mag elke zaterdag even ontsnappen aan de harde, door het zwartepietendebat en Bill Cosby gedomineerde realiteit.

Zwerkbal is een mix van trefbal, rugby en korfbal uit de Harry Potter-boeken. Van deze magische sport bestaat ook een aardse versie die wordt gespeeld tussen twee teams van zeven spelers in vier verschillende rollen.

Advertentie

Een blik in de 170-pagina's-tellende handleiding van Quidditch leert me dat, net als in de boeken, drie chasers proberen te scoren door een volleybal door één van de drie hoepels van de tegenstanders te werpen, terwijl beaters proberen tegenstanders af te gooien met een trefbal en keepers hun hoepels verdedigen. Na ongeveer twintig minuten komt nog een bal in het spel: de Gouden Snaai. In de boeken is dit een vliegend balletje met vleugels, in deze versie rent de neutrale snitchrunner rond met een tennisbal in een sok aan zijn of haar broek. De seeker van elk team probeert actief deze Snaai af te pakken van de snitchrunner. Zodra dat is gelukt is de wedstrijd afgelopen en worden de punten geteld.

Net als bij andere sporten zijn er tal van regels: zo moet de bezem van elke speler tussen de 81 en 122 cm lang zijn en worden er gele en rode kaarten uitgedeeld bij overtredingen.

Maar ook al heeft het echte sportregels en zaten ook alle huidige literatuursnobsvijftien jaar geleden bibberend onder hun dekbeddenmet een zaklantaarn bij te schijnen toen de Baselisk Harry aanviel in deel twee, het valt niet te ontkennen dat zwerkbal lijdt onder een imagoprobleem.

Dit was meer het Nederlands sentiment, in Rotterdam. Foto door Nienke Fleur Luchtmeijer.

Ook ik bekeek de sport zoals Alastor Dolleman dat zou doen: met één sceptisch dwaaloog. Reallife zwerkbal leek me bedoeld voor het soort mensen dat nog steeds opgerold in hun flinterdunne tovenaarscapejes voor de deur van boekhandels ligt te wachten op een achtste boek dat nooit komt. Nederland loopt nog niet warm voor Quidditch, zoals de sport officieel heet: alleen vier onvolledige teams uit Utrecht, Wageningen, Amsterdam en Leiden beoefenen het onregelmatig.

Advertentie

Tijd om daar verandering in te brengen, dusging ik op een koude middag afgelopen weekend naar een zwerkbalwedstrijd in de Kralingse Bossen van Rotterdam en voelde er een paar fanatieke spelers aan de tand met mijn brandendste vragen omtrent deze toekomstige topsport.

Gorik (op rechts) kwam helemaal uit België.

Mijn eerste vraag werd meteen beantwoord toen bleek dat iedereen in de Kralingse Bossen gewoon op de grond aan het hollen was, maar ik had wel meteen een tweede vraag: waarom alsnog rennen met bezems tussen je benen?

"Het zorgt voor een handicap, ja," zegt Gorik (24) uit Aalst in België. "Het is een extra handicap. Maar je loopt met een bezem rond. Er moet al ergens een steekje loszitten." De Vlaming is al bijna een jaar fanatiek bezig met de sport en traint zwerkbal in Gent. Hij is vandaag overgekomen om mee te helpen met het bekender maken van zwerkbal in Nederland en ook om fit en gezond te worden zodat hij langer in leven blijft om de rest van zijn leven te wijden aan deze gemengde contactsport, vrees ik.

"Ik snap het imagoprobleem wel. Het atletische kun je wel uit andere sporten halen en een nationale topatleet of -voetballer ga je hier niet tegenkomen. Je moet namelijk op bezems kruipen. Dat wordt heel snel met geeks en nerds geassocieerd die de realiteit niet van de fictie van Harry Potter kunnen onderscheiden. Maar ik ben niet zo'n grote Harry Potter-fan, en ik speel dit met hart en ziel. Wat ik vooral fijn vind is de gemeenschap onder mensen."

Advertentie

Juliana bracht zwerkbal naar Wageningen

Hoewel het woord 'gemeenschap' best aanlokkelijk klinkt als je het met een lage stem uitspreekt met saxofoonmuziek en het geluid van een vollopend bad op de achtergrond, was ik nog niet overtuigd of zwerkbal dat ook is. Het hele zwerkbalgebeuren bracht ook Juliane (22) uit Wageningen niet meteen in extase: "Ik liep tijdens een introductiedag op een Canadese universiteit langs een stel mensen met bezems en hoepels en dacht: serieus? Neem je me nu in de maling? Maar uiteindelijk deed ik een paar oefenwedstrijden mee. Daar kwamen honderd mensen op af, en dan absoluut niet van die clichénerds. Er bleven twintig van de honderd hangen en het werd één grote familie."

Klinkt gezellig, maar wat is er nou zo leuk aan zwerkbal? "Misschien het gevoel dat je met elkaar deelt dat je rondrent op een bezemsteel; dat is natuurlijk belachelijk, maar niet als je het in een groep doet. Soms gebeurt het weleens dat mensen op ons afkomen en zeggen: "Je speelt quidditch? Dat is… nerdy." Maar zij hebben nog nooit op het veld gestaan. Niemand kan ons belachelijk noemen op het veld."

Hanna was afgelopen weekend de Gouden Snaai

In Canada en België, maar zelfs op de Filippijnen en in Oeganda spelen mensen quidditch. Waarom is het nog niet populair in Nederland? "Omdat het nog niet zo lang bestaat," denkt Hanna (19) uit Amsterdam. Zij speelt mee in de Amsterdamse en Leidse teams sinds ze het in april zag op Elfia, een fantasybeurs in Haarzuilens. "In april is er een Europees kampioenschap in Oxford voor regionale teams. Het zou fantastisch zijn om een Nederlands Kampioenschap te houden en van daaruit het beste team te kunnen sturen."

Advertentie

Het liefst speelt Hanna als beater (die proberen anderen af te gooien met een trefbal) of seeker (die gaan achter de Gouden Snaai aan), maar vandaag is ze (gekleed in geel) zelf de Gouden Snaai. "In de boeken was dat een balletje dat rondzweeft, maar hier is dat de snitchrunner in geel. Die hebben een tennisbal in een sok achterin hun broek, en die moet gepakt worden."

Jerona doet het ook om de gemeenschap

Oprichter van Muggle Quidditch Nederland, Jerona (25), krijgt gemengde reacties van mensen, maar denkt dat quidditch zich snel uitbreidt in Nederland. "Zodra je eenmaal een klein clubje van enthousiastelingen hebt, dan krijg je het wel van de grond."

Maar waarom zou ik deze sport moeten doen en geen andere? "Om de community, maar ook omdat het een gemengde sport is. Er staat een regel in het regelboek die stelt dat je team altijd gemengd moet zijn, en dat er ruimte is voor transgenders. Iedereen is welkom om mee te doen. Het is toch een beetje de sport voor mensen die misschien bij een gewone sport niet terecht kunnen."

Als je ervan overtuigd bent dat ook jij een Gouden Snaai kan zijn, kun je je aanmelden bij Muggle Quidditch Nederland op Facebook.

Deze en onderstaande foto's door Nienke Fleur Luchtmeijer