Matka Teresa była niezłą suką (tak jak paru innych świętych)

Agnes Gonxha Bojaxhiu, znana również jako święta Matka Teresa z Kalkuty albo po prostu Matka Teresa, jak się okazuje, była niezłą suką. To nie moje słowa. Nie są to nawet słowa zagorzałego antykatolika, przeciwnika Matki Teresy Christophera Hitchensa. Jest to wynik badań przeprowadzonych przez kanadyjskich naukowców, którzy okrzyknęli ją wszystkim, tylko nie świętą. Oskarżają ją o prowadzenie niehigienicznych, niewyposażonych szpitali mimo dostępu do milionów dolarów z funduszy.

Badacze uważają, że Matka Teresa uznawała cierpienie biednych ludzi za piękne i mówią, że dokonane przez nią (zdaniem Watykanu) „cuda" były sfałszowane (czyli co, jej czary nie wyleczyły kobiety z raka?). Według tych samych uczonych Kościół katolicki zignorował jej wszelkie uchybienia i kanonizował ją, ponieważ rozpaczliwie pragnął zastrzyku PR-owego.

To nie do końca tak, że świętość jest historycznie zarezerwowana tylko dla niczym nieskalanych osobowości. Znamy ponad 10 tys. świętych (nikt tak naprawdę nie wie ilu dokładnie) uznanych przez Kościół, których kanonizowano z bardzo różnych powodów. Niektórzy zostali świętymi, bo nigdy nie uprawiali seksu i potem umarli żałośnie; niektórzy przechrzcili całe kontynenty niedowiarków, a niektórzy są całkowicie fikcyjni. Mamy też takich, których można nazwać jedynie strasznymi dupkami. Oto oni.

Pomijam tych, którzy byli naprawdę beznadziejni zanim się przechrzcili na chrześcijaństwo i nagle zaczęli dokonywać kapitalnych, heroicznych czynów. Gdybym ich tu wrzucił, siedzielibyśmy nad tym cały dzień.

Olaf II Haraldsson z Norwegii vel „Olaf Silny" w XI wieku był zajebistym królem Norwegii. Problem w tym, że w owych czasach skuteczny król musiał jednych brutalnie mordować, a innych dzierżyć za mordę. Podczas swojego panowania Olaf zakazał kultu bogów pogańskich, skonfiskował własność niechrześcijan, doszczętnie spalił bezbożne wsie, torturował i zabijał swoich przeciwników.

Królestwo stracił po rozpoczęciu wojny z innym władcą. Został wygnany do Rosji i później zamordowany podczas próby odzyskania swoich terytoriów. Nie był więc wybitnie miłym gościem. Rok po zgonie Olafa jacyś ludzie odkopali jego zwłoki, które okazały się świeżutkie jak tuż po pogrzebie (zero zgnilizny!). Stwierdzono, że to dostateczny powód, żeby okrzyknąć go świętym. Tak właśnie załatwiano sprawę kanonizacji w Skandynawii XI wieku. To były czasy!

Caedwalla z Wessex spędził większą część swojego 30-letniego życia na tym nędznym padole, mordując innych Saksonów w bitewnym starciu i próbując przejąć ich ziemie. Zdarzenia te miały miejsce w drugiej połowie wieku siódmego. Kariera tego młodego władcy obejmowała m.in. „wypieprzanie innych Saksonów" , „wysrywanie jelit w lesie i pozostawianie ich jako pożywienie dla zwierzyny" i „intensywną gospodarkę rolną". Podczas bitwy na wyspie Wight dostał kilka celnych ciosów, więc zdecydował się rzucić w cholerę zawód króla i ochrzcił się w Rzymie. Niestety, zmarł dziesięć dni później wciąż odziany w szaty, w których przystąpił do chrztu. Wychodzi na to, że złapanie fuchy świętego w owym czasie musiało być jak udział w reality show – wystarczyło być półcelebrytą.

Krystyna Szalona nie była bezlitosną pogromczynią ani morderczynią – ona po prostu była pierdolnięta. Po tym jak, podczas ciężkiego ataku padaczkowego doświadczyła wizji nieba, piekła i czyśćca, poświęciła swój żałosny żywot modlitwie w ubóstwie (albo raczej – większym ubóstwie niż wcześniej, bo jako chłopka w XII w. nie miała okazji zaznać wielu luksusów). Taki styl życia w jej przypadku oznaczał wieczne ukrywanie się przed resztą świata, ponieważ obawiała się zapachu, jaki wydzielają inni ludzie.

Ta szalona kobieta rzucała się w gorące paleniska, z których wydostawała się bez szwanku czy skakała do zamarzających rzek. Oddawała się też w ofierze wygłodniałym psom, które chętnie ją podgryzały. Mówi się również, że lewitowała. Perypetie Krystyny Szalonej brzmią jak fatalny komiks z lat 70. i nie wygląda na to, żeby to jej całe pojebanie i ubóstwo choć trochę komukolwiek pomogło. Wynika z tego jednak, że jeśli się długo i ładnie pomodlicie, to w końcu uniesiecie się nad ziemię, a katolicy będą czcić was przez stulecia.

Szymon, urodzony w pasterskiej rodzinie na Bliskim Wschodzie w V wieku, nawet nie lewitował. Cały jego dorobek, dzięki któremu stał się świętym, sprowadza się do spędzenia 37 lat na słupie. Zaczynał jako zwyczajny ascetyczny mnich, który głodził się i nie pił (ten motyw był modny w pięciowiecznej Syrii). Hordy pielgrzymów nawiedzały go po radę lub modlitwę. Aby zaznać nieco ciszy i spokoju wdrapał się na filar i został tam aż do śmierci. Ot co! Dlatego okrzyknięto go świętym! Sądzę, że możemy się spodziewać kanonizacji Davida Blaine'a gdzieś w okolicach 2050 roku.

Maria podobno była dziwką o wiecznie niezaspokojonych żądzach seksualnych. Puszczała się więc za darmo na prawo i lewo, co sprawiło, że żyła w nędzy i straszliwym grzechu. Po 17 latach takich poczynań w końcu poczuła skruchę i wyruszyła na pustynię, aby modlić się do śmierci. Jupi!

Ambroży znany był jako Biskup o Złotym Języku. Można tak to ująć na podstawie tego co powiedział na temat Żydów:

Cyryl sprawował urząd biskup w Aleksandrii w V wieku – i niech Bóg ma w opiece wszystkich tych, którzy zastali go w złym humorze. Cyryl odziedziczył swoją pozycję po wujku i władał jak dyktator. Pozamykał kościoły Nowacjanom (mniejszość chrześcijańska) oraz wygnał Żydów z miasta. Sprowokował również starcie z Orestesem, prefektem Aleksandrii. Przez starcie rozumiem tutaj „garstkę mnichów usiłujących ukamienować urzędnika".

Później miały miejsce dramatyczne wydarzenia, w których chrześcijańskie pospólstwo zaatakowało Hypatię, jedną z uczonych światowej sławy. Zwolennicy Cyryla pocięli na kawałki i spalili szczątki ciała uczonej poza murami miasta. Cyryl nie był bezpośrednio odpowiedzialny za jej śmierć, jednak banda morderców składała się z jego popleczników. Został kanonizowany za wielki wkład w teologię, jeśli chcecie wiedzieć. Przynajmniej Matka Teresa nie była zaangażowana w żadne brutalne morderstwo – w każdym razie nic nam o tym nie wiadomo.