Artykuł oryginalnie pojawił się na VICE GermanyPonad 80 letni Charlie Leslie większą część swojego życia spędził na czymś, co można nazwać największą na świecie kolekcją sztuki homoerotycznej. Wcześniej razem ze swoim partnerem Fritzem Lohmanem, ufundowali w 1987 roku Muzeum Sztuki Lesbijskiej i Gejowskiej Lesliego i Lohmana, co było ich bezpośrednią reakcją na epidemię AIDS w tamtym czasie.Całość znajduje się w lofcie, w dzielnicy SoHo. Kolekcja zawiera setki dzieł przedstawiających nagich mężczyzn razem z ich przyrodzeniami. Nieważne czy są to słomki, zakładki do książek, płaskorzeźby czy zastawa stołowa, penisy są wszędzie. Część z nich zawiera nawet podpisy klasyków takich jak Mapplethorpe, Warhol czy Cocteu. Jednak dziełem, które góruje nad tym wszystkim, jest portret Charliego i Fritza wypoczywających na sofie.
Reklama
Historia, która kryje się za kolekcją, jest równie fascynująca, co przygnębiająca. Dużą część muzeum stanowią prace uratowane z rąk rodzin artystów którzy zmarli na AIDS. To, co dla nich było jedynie hańbiącym śmieciem, w oczach Lesliego było kawałkiem historii wartym uratowaniaHistoria jego życia jest na tyle interesująca, że Kevin Clarke umieścił ją w książce „The Art of Looking". Clarke przywołuje anegdoty z życia Charlesa Lesliego, włączając w to historię powstawania SoHo, jakiego znamy dziś i początek jego przygody z kolekcjonerstwem.The Art of Looking zostanie opublikowana przez Bruno Gmündera w tym miesiącu.
