Jak rekonstruowano kultowe „Psy” Władysława Pasikowskiego

To oczywiście cytat z filmu Psy Władysława Pasikowskiego. O czym jest to film? „O pieskim świecie, o tym, że wolność wyniosła także brud i głupotę, niszcząc ideały. Wszystko spsiało, ubabrało się w błocie i w kloace” – pisał recenzent o jednym z najgłośniejszych polskich filmów. Tak wyglądała Polska 1989 roku: pełna ustrojowych przemian, zmieniającej się władzy, korupcji i rozkwitu mafijnych wpływów. Właśnie taki obraz naszego kraju był tłem codziennej rzeczywistości, w jakiej odnaleźć się musiała grupa esbeków, przeniesiona do policji i skierowana do walki z przestępczym półświatkiem. Wśród znakomitych aktorów wystąpili m.in.: Bogusław Linda, który dzięki roli Franza Maurera stał się symbolem twardziela polskiej kinematografii i Cezary Pazura, grający postać „Nowego”, przez wielu uważaną za najlepszą rolę w całej jego karierze. Na ekranie towarzyszyli im też m.in. Janusz Gajos, Zbigniew Zapasiewicz oraz Marek Kondrat – grający przyjaciela Franza…

Psy z czasem zyskały miano dzieła kultowego, a wiele osób do dzisiaj uważa go za jeden z najlepszych polskich filmów. Początkowo obraz wzbudził jednak wiele kontrowersji – był brutalny, aktorzy klęli w co trzecim słowie, a prezentowani tu stróże prawa nie byli ani dobrzy, ani źli… tylko gdzieś pomiędzy, zagubieni jak bezpańskie psy.

Ze szczególną krytyką i oburzeniem spotkała się scena alkoholowej libacji pijanych esbeków, podczas której wynosili na ramionach nieprzytomnego kolegę, śpiewając znaną z Człowieka z żelaza Wajdy „Balladę o Janku Wiśniewskim" – tym samym szydząc z krwawych wydarzeń z 17 grudnia 1970 roku, kiedy śmierć poniosło 16 osób. Ta scena wywołała szczególny sprzeciw nie tylko byłych działaczy Solidarności, ale i rodziców zastrzelonego w Trójmieście Zbyszka Godlewskiego, który był inspiracją dla postaci Janka Wiśniewskiego.

Pomimo krytyki Psy w krótkim czasie stały się komercyjnym hitem (to najbardziej kasowy z polskich filmów lat 90.), zdobyły też kilka prestiżowych nagród: na XVII Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w 1992 uhonorowano Władysława Pasikowskiego nagrodą za reżyserię, Michała Lorenca za muzykę, Wandę Zeman i Zbigniewa Nicińskiego za montaż, Bogusława Linde za pierwszoplanową rolę męską, a Agnieszkę Jaskółkę za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą. Władysław Pasikowski i Bogusław Linda otrzymali także Złotą Kaczkę oraz wyróżnienie na festiwalu w Valencinnes w 1994 roku.

Praca nad „odnową” filmu nie była prosta. Cyfrową rekonstrukcję obrazu składającego się ze 160000 pojedynczych klatek wykonano w firmie DI Factory przez specjalistów z reKINO – trwała prawie 2 miesiące w 5-osobowym zespole. Czarodzieje od „przywracania filmom utraconego blasku” musieli poradzić sobie m.in. z naprawą brakujących, czasem przerwanych i posklejanych ramek obrazu oraz z wstawionymi znacznikami końca aktów, czyli czarnymi dziurami wycinanymi w obrazie (dzięki nim operator podczas projekcji w kinie wiedział, kiedy ma zmienić kolejną rolkę filmu). Korekcja barwna, czyli nadanie filmowi odpowiedniej kolorystyki wykonano na największym postprodukcyjnym ekranie w Polsce pod nadzorem Pawła Edelmana.

Procesom rekonstrukcji poddano także ścieżkę dźwiękową. Usunięto wszelkie szumy i trzaski, dokładnie synchronizując przy tym obraz z dźwiękiem (pracą nad tym zajeło się studio SoundPlace). Wspaniała muzyka Michała Lorenca na nowo mogła zabrzmieć jak w dniu premiery filmu.

Jako pierwsi odrestaurowaną wersję zobaczyli Władysław Pasikowski, Paweł Edelman, Marek Kondrat i Bogusław Linda – zatwierdzając finalny efekt. Ponowna premiera filmu Psy odbyła się 9 maja w Krakowie, podczas 7. Międzynarodowego Festiwalu Kina Niezależnego Off Plus Camera.

O innych odrestaurowanych dziełach polskiej kinematografii możecie przeczytać TUTAJ.

Partnerami cyfrowej rekonstrukcji filmu w ramach projektu KinoRP są: Cyfrowe Repozytorium Filmowe, Polski Instytut Sztuki Filmowej, Studio Filmowe Zebra, SoundPlace, konsorcjum rekonstrukcyjne reKINO Di Factory. Rekonstrukcja cyfrowa polskich filmów jest współfinansowana przez PISF – Polski Instytut Sztuki Filmowej.

POLICJANCI, KTÓRZY CHCĄ LEGALIZACJI WSZYSTKICH NARKOTYKÓW

MARIOLA BUDZI NIEPRZYZWOITE PRAGNIENIA

ŻYCIE KRĘCI SIĘ Z PRĘDKOŚCIĄ 33 RPM