Δικαιώματα

«Το Κονγκό μού Θύμισε Αρκετά την Ελλάδα και Αυτό Ήταν μια Ευχάριστη Έκπληξη»

Η Νίκη Μιχελακάκη άφησε τα χρηματοοικονομικά για να φύγει αποστολή με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, στην «καρδιά» της Αφρικής.
VICE Staff
Κείμενο VICE Staff
MSF247453_Medium
Φωτογραφία: Carl Theunis/MSF

Το VICE Greece δίνει βήμα σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άτομα, με τη δημιουργία της στήλης «Ρισπέκτ», στην οποία κάθε εβδομάδα δημοσιεύονται προσωπικές ιστορίες, άρθρα άποψης, φωτογραφίες, ρεπορτάζ ή άλλες υποθέσεις που ενδιαφέρουν την ελληνική κοινωνία. Στόχος μας είναι να ενημερώσουμε το κοινό και να ανοίξουμε διάλογο για ζητήματα με τα οποία καταπιάνονται και αξίζουν την προσοχή όλων.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Το συγκεκριμένο άρθρο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα υπογράφει η Νίκη Μιχελακάκη, υπεύθυνη ανθρώπινου δυναμικού και οικονομικών της αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.


Δύο χρόνια πριν, η Νίκη ξυπνούσε κάθε πρωί και πήγαινε στο γραφείο της πολυεθνικής εταιρείας που εργαζόταν ως χρηματοοικονομική αναλύτρια. Μέχρι που ένα πρωί, ξύπνησε και πέταξε για την Αφρική. Σήμερα νιώθει το Κονγκό δεύτερο σπίτι της, αφού έχει κάνει ήδη δύο αποστολές εκεί με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα ως υπεύθυνη ανθρώπινων και οικονομικών πόρων. Η Νίκη περιγράφει πώς ξεκίνησε αυτό το ταξίδι, πόσο διαφορετική είναι η καθημερινότητά της τώρα και τι κουβαλάει στις αποσκευές της επιστρέφοντας από μια τέτοια εμπειρία.

Το ταξίδι με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα

Έχω σπουδάσει χρηματοοικονομικά και εργαζόμουν ως χρηματοοικονομική αναλύτρια σε πολυεθνικές συμβουλευτικές εταιρείες, μέχρι και την προηγούμενη μέρα που πέταξα για Αφρική. Το αντικείμενό μου, μου άρεσε πολύ, όμως είναι ένας κλάδος που δεν με γεμίζει, όπως ο ανθρωπιστικός. Επομένως ήρθε μία περίοδος της ζωής μου που σκεφτόμουν πολύ έντονα πως θέλω να ασχοληθώ με κάτι που θα με έκανε περήφανη για τον εαυτό μου. Και μέσα από αυτή την αναζήτηση, συνάντησα τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Οι αρχές αυτής της οργάνωσης περιγράφουν ακριβώς τον τρόπο που βλέπω κι εγώ τον κόσμο.

Δύο αποστολές στο Κονγκό

Η πρώτη φορά στο Κονγκό ήταν αρκετά απαιτητική. Πρώτη αποστολή, νέα γλώσσα, νέο περιβάλλον. Όταν ξαναγύρισα εκεί τον περασμένο Δεκέμβριο, όμως, ένιωθα σαν να γυρίζω σπίτι μου. Ήταν και λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, οπότε έλεγα πως γυρίζω σπίτι για τις γιορτές. Όταν ζεις και δουλεύεις με την ομάδα σου για τόσους μήνες, τους νιώθεις πια οικογένεια. Όταν τελειώνεις μια αποστολή και φεύγεις, ο αποχωρισμός είναι πολύ δύσκολος. Αντίστοιχα δυνατή είναι και η χαρά όταν επιστρέφεις και ξανασμίγετε.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
salamabila 2019.jpg

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα στο Κονγκό

Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό είναι μια τεράστια χώρα με πολλά προβλήματα, εσωτερικές διαμάχες και επιδημίες. Για τον λόγο αυτό, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δραστηριοποιούνται σε διαφορετικές περιοχές της. Η δική μου αποστολή ήταν  στα ανατολικά, στα σύνορα με τη Ρουάντα στην περιφέρεια που ονομάζεται Νότιο Κίβου. Πρόσφατα επεκτείναμε τις δράσεις μας και στην νοτιότερη περιφέρεια της Μανιέμα. Σε αυτές τις περιοχές προσφέρουμε υπηρεσίες σε θύματα βίας,  ενόπλων συγκρούσεων και σεξουαλικής βίας, ενώ λειτουργούμε παιδιατρικές και γυναικολογικές-μαιευτικές κλινικές. Υπάρχει, επίσης, μία ομάδα που παρακολουθεί σε ολόκληρη την περιφέρεια τις ενδείξεις επιδημιών, ώστε να ανταποκριθούμε άμεσα και να προλάβουμε την εξάπλωσή τους.

Η καθημερινότητά μου στην αποστολή

Η καθημερινότητα στην αποστολή είναι πολύ γεμάτη - σίγουρα από δουλειά, προβλήματα και λύσεις, αλλά και από ανθρώπους, συνεργάτες, ασθενείς, μέλη της κοινότητας. Δεδομένου ότι ζεις μαζί με την ομάδα σου, κάθε μέρα ξεκινάει με πολλές καλημέρες και στη συνέχεια μετά την πρωινή συνάντηση για να μοιραστούμε σημαντικά γεγονότα ή αλλαγές στο πρόγραμμα της μέρας, ξεκινάμε να ανακαλύπτουμε τις εκπλήξεις που μας επιφυλάσσει.

MSF247447_Medium.jpg

Φωτογραφία: Carl Theunis/MSF

Οι δυσκολίες και ο COVID-19

Οι πρώτες δυσκολίες που αντιμετωπίζεις είναι πρακτικές: το φαγητό, η έλλειψη νερού, οι συνθήκες υγιεινής που υπάρχουν. Όταν, όμως, αναλογίζεσαι την πραγματικότητα των ανθρώπων που υποστηρίζουμε, αυτά φαίνονται πολύ μικρά. Για εμένα το πιο δύσκολο ήταν να αποδεχτώ την έλλειψη πόρων, φαρμάκων, εργαλείων, μηχανημάτων, ώστε να μπορέσουμε να είμαστε εκεί τη στιγμή που χρειάζεται. Αυτό το αίσθημα που νιώθεις λίγος μπροστά στο πρόβλημα και τις ανάγκες είναι πολύ έντονο, αλλά νομίζω πως τελικά μας πεισμώνει και μας δίνει περισσότερη ενέργεια. Ακόμη περισσότερο τώρα, στην περίοδο της πανδημίας COVID-19, οι ελλείψεις ήταν μεγαλύτερες, καθώς οι πτήσεις από την Ευρώπη περιορίστηκαν ακόμη περισσότερο και στο πρόγραμμά μας δεν είχαμε πρόσβαση για ένα μήνα. Ήταν και συνεχίζει να είναι μια ιδιαίτερα απαιτητική περίοδος τόσο σε επίπεδο  προμηθειών, όσο και ανθρώπινου δυναμικού, μιας και οι ομάδες μας είναι αποκλεισμένες είτε στην Ευρώπη είτε στα προγράμματά μας ανά τον κόσμο, με αποτέλεσμα να έχουμε πολλά κενά σε καίριες θέσεις, καθώς και ομάδες που ξεπερνούν τα προσωπικά τους όρια κούρασης.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
MSF247452_Medium.jpg

Φωτογραφία: Carl Theunis/MSF

Το Κονγκό

Το Κονγκό μού θύμισε αρκετά την Ελλάδα και αυτό ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Είναι μια καταπράσινη χώρα, με λίμνες, ποταμούς, βουνά και τρομερό φυσικό πλούτο. Οι άνθρωποι είναι πολύ ζεστοί, ανοιχτόκαρδοι, σου ανοίγουν το σπίτι τους και είναι πάντοτε χαμογελαστοί και με διάθεση για χορό. Αγαπούν τα χρώματα, τη φύση, είναι ζωντανοί και με έκαναν να νιώσω πολύ γρήγορα μέρος της κοινότητας.

Αναμνήσεις

Από αυτή την αποστολή γύρισα τρομερά γεμάτη και χαρούμενη για τους ανθρώπους που συνάντησα. Μέσα σε έξι μήνες γνώρισα τόσο διαφορετικές προσωπικότητες από όλες τις μεριές του κόσμου, που ο καθένας έχει μεγαλώσει σε διαφορετικές συνθήκες και με διαφορετικές αρχές. Είναι τόσο όμορφο, όμως, να βλέπεις πως έχεις κοινά σημεία, συνήθειες, τρόπο σκέψης με ανθρώπους που ζουν σε εμπόλεμες περιοχές στο Καμερούν ή σε αυτοσχέδιες καλύβες στο Κονγκό. Για μένα, κάπως έτσι, γίνεται εμφανές πως πραγματικά δεν υπάρχουν σύνορα και νιώθω σαν να υπάρχουν άνθρωποί μου σε κάθε γωνιά της Γης.

Η προσωπική μου ανταμοιβή

Μετά από τις αποστολές δεν γυρνάμε ποτέ ίδιοι. Αυτό το διάστημα που πέρασα στο Κονγκό κατάφερα να στήσω μια ομάδα από την αρχή και παρότι ήταν πολύ απαιτητικό σε ενέργεια και ώρες, είμαι πολύ περήφανη που αυτή τη στιγμή λειτουργεί ομαλά και υποστηρίζει τους πληθυσμούς στην περιοχή του προγράμματος. Ξέρουν πως είμαι πάντα διαθέσιμη αν χρειαστούν κάτι και είμαστε σε επαφή, ακόμη και για να μοιραστούμε νέα. Αυτή η σχέση που χτίζεις με την ομάδα σου, αλλά και με τις τοπικές κοινότητες, σε ακολουθεί παντού και για εμένα είναι το πιο όμορφο κομμάτι μιας αποστολής.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
MSF247451_Medium.jpg

Φωτογραφία: Carl Theunis/MSF

Μία ιστορία, μία στιγμή

Οι στιγμές που έχω κρατήσει είναι οι στιγμές του αποχαιρετισμού, όταν τελείωσα την αποστολή μου και έφευγα από την περιοχή της δράσης μας. Ήταν πολύ συγκινητικό ότι έρχονταν τόσο τα μέλη της ομάδας μου με τις οικογένειές τους, όσο και μέλη της κοινότητας που είχαν δουλέψει μαζί μας για κάποιες μέρες, με σκοπό να πούμε ένα προσωρινό «αντίο». Προσωρινό, διότι στις αποστολές μας λέμε πάντα ότι θα ξαναβρεθούμε. Αυτές οι τελευταίες σκηνές από εκείνο το περιβάλλον, με τα πρόσωπα που έβλεπα καθημερινά τους τελευταίους μήνες, μου χάρισαν δάκρυα εκείνη τη στιγμή, αλλά μένουν πάντα μαζί μου.

*Ενημερωθείτε και υποστηρίξτε τη δράση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα εδώ.

Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.

Περισσότερα από το VICE

Ο Πελούμπ Μαρνικολάι Έπεσε Από το Παράθυρο του ΑΤ Πατησίων και Σκοτώθηκε Μυστηριωδώς

Οι Concept Εμφανίσεις Αρχίζουν να Επηρεάζουν τα Μεγαλύτερα Ποδοσφαιρικά Brands

ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC: «Δεν Αναγνωρίζουμε Καμία "Κανονικότητα" που Στηρίζεται στη Βία»

Ακολουθήστε το VICE σε Twitter, Facebook και Instagram.