Brorlab Punk Concert
Alle foto's met dank aan de smartphones van de auteurs
Muziek

We gingen naar het kortste Antwerpse punkconcert dat de wereld ooit gezien heeft

Sorry voor de wazige foto’s.
Gen Ueda
Brussels, BE
Matéo Vigné
Brussels, BE

De release van s/t hebben we gemist. Post-punkband Brorlab bracht in november 2020 hun debuutalbum uit onder het label Ultra Eczema van Dennis Tyfus. Sindsdien hebben 1.681 mensen op YouTube naar hun album geluisterd. Om je een idee te geven van hun populariteit: Brorlab heeft minder volgers op Instagram dan er tachtigjarigen in de bingoclub van je grootvader zitten. 

s/t is een minialbum van acht nummers, die elk ongeveer een minuut duren. Een delirium dat iets of wat doet denken aan de Luikse band Cocaine Piss (wiens albumcover van Passionate and Tragic trouwens dienst doet als wanddecoratie in ons kantoor). In hun tijd, deden Teenage Jesus en de Jerks gelijkaardige dingen. Eind jaren zeventig maakte het New Yorkse trio een paar studio-opnamen. Voordat de band het vroegtijdig voor bekeken hield, werden ze bekend met hun superkorte liveshows. Brorlab is ook een trio: eentje met even slechte kapsels, maar meer edgy en ook een beetje bourgeois - kunstschoolstijl, niks mis mee.

Advertentie
image00049.jpeg

Het is eigenlijk heel bevredigend om op een groep als Brorlab te stuiten, vooral als je het gewoon bent om elke dag gespamd te worden met saaie, overbodige persberichten in je mailbox. We hebben dus niet lang getwijfeld om onze angstaanjagende inboxen in te ruilen voor hun Fifty Lab concert in de Brusselse Bonnefooi. Na een lange dag van grammaticale regels (dubbel)checken en spellingsfouten corrigeren om de laatste hand aan ons papieren magazine te leggen, waren er een hoop dingen die we van ons af moesten schudden. Met andere woorden: de verwachtingen waren hoog. 

Rafael Valles Hilario, Achiel de Vlerk en Sam De Clercq komen alledrie uit Antwerpen. Het trio maakt al zo'n vier jaar samen muziek. Voor het concert vroegen we hen naar hun mening over de Belgische punk scene: “Het is alsof iemand een druppel van iets op de grond heeft gemorst en die druppel zich heeft uitgebreid tot een gigantische vlek die zich overal verspreid heeft, maar ze ruikt wel echt lekker”, zegt Achiel. Wat betreft artiesten die hen muzikaal opwinden, die zijn er genoeg: DJ Flugvel Og Geimskip, Ryoji Ikeda, Micachu & The Shapes, maar ook grote namen als Mungo Jerry, Johnny Thunder of Lingua Ignota. Zn dan nog wat bands waar geen mens ooit van gehoord heeft, zoals Boris & the Kitchenknife. Van de muziekindustrie verwachten de drie naar eigen zeggen niets bijzonders, behalve dan misschien een beetje geld. Dat ze zeggen zich “niets aan te trekken van wat de mensen denken en gewoon doen wat we willen, alles tegelijk of niks van dat alles" verbaast weinig mensen. Zoveel te beter, op die manier kan iedereen een mogelijke teleurstelling - hun performance inclusief - vermijden.  

Advertentie
image00017.jpeg

Dit soort optredens zijn voornamelijk grappig omdat een pint bestellen en het opstellen van het materiaal langer duurt dan het concert zelf. Maar wat een liveshow. Brorlab zette een geweldige show neer in de Bonnefooi. Klein concert, kleine zaal, kleine crew, maar een flinke portie energie. Er was nauwelijks tijd om ons favoriete nummer, Football is for Soccers, te herkennen want eens ons brein begon te werken was het alweer tijd voor het volgende nummer. De band zwaaide naar haar trouwste fans op de eerste rij (er waren er wel maar twee) en vervolgens besloot de frontvrouw om met haar paillettenkleed de vloer te kuisen. Het concert duurde ongeveer 15 minuten. De beste grappen duren niet lang.  

Je zou dus kunnen zeggen dat Brorlab je koppijn bezorgt, maar bon, we waren nog bij bewustzijn en ons gehoor leek nog min of meer te werken. Het was dus tijd om onze tweede pint te bestellen. Het probleem met de duur van dit concert is dat het echt iets heel persoonlijk is. Sommige mensen willen niet meer, omdat concerten gewoon niks voor hun zijn. Maar voor anderen kan de ervaring onvolledig voelen. ‘t Is alsof je na een shotje naar huis moet vertrekken: de alcohol stijgt een beetje naar je kop, maar je stapt het café buiten met maar een heel klein, warm belletje in je borstkas. De vraag is dus: hoe kunnen we deze ervaring, die als onvolledig aanvoelt omdat ze zo kort is, rekken? Creëert Brorlab opzettelijk ontevredenheid? Zoals Supreme, die doelbewust haar voorraden beperkt? En waarom? Brorlab verkoopt toch niks?

Advertentie

We vertrokken die avond vrij vroeg, rond 21.30, uit het stadscentrum om trouw te blijven aan onze respectievelijke plannen. Sinds die avond hebben we ruim de tijd gehad om na te denken over dit artikel, maar toch is er niets concreet op papier verschenen. Soms moet je de dingen niet te veel analyseren. Terugdenkend aan die avond, galmt de stem van Sam, de frontvrouw, nog na in ons hoofd: "Onze optredens zijn superkort omdat mijn stembanden anders ontploffen."

265981870_333321098305495_4253148081576359230_n.jpg
image00001.jpeg

On dirait qu'il dort, mais il ne dormait pas.

Volg VICE België ook op Instagram.