Deze Poolse mensen doen graag alsof ze Amerikanen zijn

Overdag werkt Bartosz Bruski als digitaal forensisch onderzoeker, maar in zijn vrije tijd geeft de 29-jarige Bartosz leiding aan een groep van zo’n zestig Polen, die zich in een woonwagenkamp net buiten Warschau, graag voordoen als gewone Amerikanen. Ze spelen mensen uit Ohio na, om precies te zijn.

Misschien denk je dat LARPen (de afkorting voor Live Action Role Play) verwijst naar een groepje mensen die gekleed in middeleeuwse outfits, historische veldslagen naspelen. Maar Bartek en zijn LARP-collega’s veranderen een bosrijk vakantieoord in een Amerikaans woonwagenkamp. De tientallen deelnemers verblijven 28 uur per keer bij hun toegewezen familie in hun toegewezen woonwagen.

Toen Bruski's 4th of July-LARP-ploeg eind mei viral ging, was het internet – en vooral de Amerikanen – verbijsterd dat zoiets onopvallend en alledaags werd nagespeeld. “Dit is desinformatie. OP heeft letterlijk gewoon afbeeldingen van echte mensen uit Ohio gegoogled, ze gepost, en een verhaal verzonnen over Poolse LARPers,” tweette een fan die duidelijk onder de indruk was. “Als een geboren en getogen Ohio-man? Niet slecht,” schrijft een ander. “Extra punten voor het Browns shirt (Ohio football team, redactie).”

VICE ontmoet Bartek in een café in Warschau om meer te weten te komen over wat het LARPen als Amerikaan precies inhoudt.

VICE: Laten we beginnen bij het begin. Hoe leg je LARPen uit aan iemand die er nog nooit van heeft gehoord?
Bartosz Bruski: Het is een rollenspel waarbij de deelnemers de rol van een personage aannemen binnen een gesloten, denkbeeldige wereld. In de loop van het spel, volgens regels die van tevoren zijn afgesproken, vertellen ze samen een verhaal.

Waarom heb je besloten om een LARP te doen die plaatsvindt in Ohio?amen met een stel vrienden begon ik hier zo'n vijf jaar geleden aan. We besloten om een LARP te doen. Tv- series Stranger Things en X-Files inspireerden ons toentertijd, dus we wilden een klein stadje in de Verenigde Staten nabootsen waar vreemde dingen gebeuren die Men In Black aantrekken. We bezochten verschillende Poolse resorts, op zoek naar een die lijkt op een klein stadje aan de rand van een groot somber bos in Ohio.

We vonden een resort in de provincie Łódź, vlakbij de stad Tomaszów Mazowiecki. Een van ons – ik weet niet meer aan wie die eer toekomt – zei dat het niet de plek was die we zochten, maar als we het een beetje zouden herontwerpen dat het op een Amerikaans trailerpark zou kunnen lijken. Op de volgende projectvergadering hadden we het niet over Stranger Things en X-Files, maar over Amerikaanse trailerparken. Zo is het begonnen.

Hoe hebben jullie onderzoek gedaan?
Wat de productie van de kostuums en het decor betreft, hebben we vooral op het internet gezocht naar afbeeldingen van de ‘4th of July’-viering. Maar naast het mooie vuurwerk en de kostuums, is er een zevenhonderd pagina’s tellend plot voor de personages en een heel scenario. Onze bronnen waren films als Hillbilly Elegy, Nomadland, en Three Billboards, en ook boeken. Zo las ik These Truths: A History of the United States, een geweldig boek dat een andere kijk op dit land biedt.

We zijn opgegroeid met het idee dat Amerika het land van melk en honing is... Maar nu we meer informatie uitwisselen, blijkt dat het niet zo leuk is in de VS. Zo kwamen we op het idee van een ‘gebroken Amerikaanse droom’, en dit werd het thema van het project.

Dus wie zit eigenlijk in jullie crew?
Zes van ons hebben veel werk in dit spel gestoken – dat zijn Pawel, Ewa en ik, wij zijn vooral bezig zijn geweest met het ontwerp; Kuba en Ania zijn verantwoordelijk voor bepaalde productie-aspecten, voornamelijk de decors en rekwisieten; en Meg zorgt ervoor dat deze plek het gastronomische en sociale centrum van het spel is. We hebben ook een heel team van scenarioschrijvers ingezet en dan zijn er nog een paar mensen die verschillende personages hebben uitgeschreven voor ons. 

We komen van tevoren naar de locatie om alles op te zetten en het resort om te transformeren in een woonwagenkamp. Tijdens het spel zijn ongeveer een dozijn mensen verantwoordelijk voor technische zaken, bijvoorbeeld het verplaatsen en voorbereiden van het decor, van evenementen, het organiseren van rekwisieten, het afsteken van vuurwerk, het opzetten van de tafels; terwijl ze tegelijkertijd een ondersteunend personage spelen. Er zijn echt veel mensen mee gemoeid. Alle LARP-evenementen samen hebben in totaal ongeveer tweehonderd deelnemers aangetrokken. Mede dankzij het werk van enkele tientallen mensen die al bijna vijf jaar bij dit project betrokken zijn.

Heb je de reactie van de Amerikanen op het internet gezien?
Het is grappig, want de grootste online storm brak uit op de dag voor we begonnen met de voorbereidingen voor de derde ronde. We waren al erg druk bezig met de productie van het spel en het opzetten van het decor, dus we hadden niet veel tijd om mensen terug te schrijven of om te controleren wat er op het internet gebeurde. Maar dat gaf ons juist de energie om aan het volgende project te beginnen.

Welke opmerkingen zijn je bijgebleven?
Amerikanen letten vaak op dezelfde dingen... Ze blijven maar zeggen dat er niet genoeg oude auto's zijn, niet genoeg vuilnis, dat de BBQ's te klein zijn, en dat de mensen te schoon, te slank en te mooi zijn – dit zijn hun woorden, niet de mijne. Ze wijzen ook op het gebrek aan raciale diversiteit. Een paar mensen wilden ons zelfs pakjes toesturen uit de States, zoals de legendarische rode bekers, om het nog echter te laten lijken.

Het is cool dat mensen hier geïnteresseerd in zijn. Heel vaak raden mensen wat er op de foto's staat... Ze zien bijvoorbeeld een personage dat eruitziet als een soort rondtrekkende prediker midden in een preek. Dat was makkelijk. Er is ook een foto van een man in een Amerikaans shirt met een donkere bril en mensen denken dat het een detective is die op het spoor is van een drugsbende die opereert vanuit trailers zoals in Breaking Bad. Laten we zeggen dat ze er niet ver naast zaten.

Dus jullie gaan de meer problematische aspecten van het leven in Amerika niet uit de weg, zoals bijvoorbeeld het koken van meth (zoals in de serie Breaking Bad)?
Ja, we hebben zowel universele thema's, zoals armoede en werkloosheid als thema's die specifiek betrekking hebben op de VS. Denk bijvoorbeeld aan de onbetaalbare ziektekostenverzekering of de problemen veroorzaakt door de beschikbaarheid van wapens. Dus ons spel gaat ook over misdaad en we hebben, net als in Breaking Bad, een motief voor het produceren van drugs. 

Hoe reageren Poolse mensen op LARPen?
Ze associëren het vaak met fantasiespelen in verschillende fictieve werelden waar mensen zich verkleden als fantasiefiguren en ergens in een veld ravotten. Het is een onderdeel van onze hobby die snel wordt gebagatelliseerd of veranderd in een grap over verklede mensen die rondrennen in het bos.

Ik vergelijk het met cinema, wat ook een zeer universeel medium is – niet omdat iedereen van dezelfde film houdt, maar er is wel een film voor iedereen. Ik denk dat hetzelfde gezegd kan worden over LARPers – het is een zeer universele hobby. Er is niet één LARP voor iedereen, maar er is wel een LARP voor iedereen, ongeacht culturele bagage, leeftijd of andere omstandigheden. Als kind doen we allemaal aan LARP als we een politieagent spelen, of een dief, of we spelen vadertje-moedertje. Als volwassene groeien we daar overheen en we negeren dat verlangen naar rollenspellen.