Hoe mensen hun grenzen bewaken tijdens het uitleven van verkrachtingsfantasieën

“Ik wil beetgepakt en vastgepind worden, maar niet bijna stikken. Ik wil worden vastgepakt en gedwongen, maar niet tot bloedens toe geslagen worden. Ik wil aangerand worden... met wederzijds goedvinden,” zegt Mae, een 23-jarige Reddit-gebruiker in haar post, op de subreddit r/CNC_Connect.

Mae vertelt anoniem haar verhaal om haar identiteit te beschermen. Ze maakt deel uit van een gemeenschap van meer dan 50.000 mensen die op zoek zijn naar partners om consensuele non-consent (CNC) mee te beoefenen. De CNC-kink, wat eigenlijk hetzelfde is als een verkrachtingsfantasie, is een seksuele ontmoeting die lijkt op verkrachting, maar waarmee alle betrokkenen nadrukkelijk hebben ingestemd.

Natuurlijk wekt CNC een heftige reactie op bij degenen die daar niets mee hebben of er niet genoeg over weten. Volgens liefhebbers van de kink wordt die negatieve reactie vooral veroorzaakt door misvattingen en verkeerde informatie. Een CNC-spel moet je goed plannen, en je kunt de deelnemers in zekere zin zien als acteurs die een rol spelen. Zij verkennen seksueel verlangen dat buiten het rijk der fantasie niet oké is.

Degenen die CNC beoefenen genieten van verschillende aspecten, en zij weten dat het niet alleen om fysiek geweld gaat – hoewel dat een grote rol speelt. Het gaat om het opgeven van controle door de onderdanige partner en het uitoefenen van controle door de dominante partij. Voor beiden gaat het om het overgeven aan iets waar ze niet bij betrokken zouden willen zijn als ze er geen zeggenschap over hadden. 

Mae wil CNC zonder het geweld, maar dit is niet wat iedereen wil. Sommige mensen die hiermee bezig zijn, zoals Mark (37) willen zich een “gevaarlijke, wrede en gewelddadige verkrachter voelen, en zijn partners willen zich hulpeloos, bang, onveilig en verkracht voelen”. (Net als alle anderen die we spraken, blijft Mark anoniem om zijn privacy te beschermen).

Tijdens ons gesprek benadrukt Mark het belang dat beide partijen samenwerken om zo hun verwachtingen te bepalen. Het is belangrijk om af te spreken geen seksuele activiteiten te ontplooien waarover niet van tevoren is onderhandeld. Strikte grenzen, zegt hij, ontstaan door middel van verbale en non-verbale veilige woorden (bijvoorbeeld het omhooghouden van een vinger of één keer tikken om te vertragen en twee keer om het helemaal te stoppen). Maar Mark zegt wel dat als je je alleen daarop concentreert, dit de ervaring zal simplificeren. “Het idee achter CNC is een manier te vinden om die echte gevoelens te beleven op bewuste, opzettelijke en risicobewuste wijze. Het is een seksuele extreme sport,” legt hij uit in een DM-gesprek op Twitter.

Veel mensen die van CNC houden, of vermoeden dat ze dat doen, schamen zich om te willen verkrachten of verkracht te willen worden, zelfs in een gespeeld scenario. Mark had er moeite mee om het aan zijn vrouw te vertellen. “Ik voelde veel angst om toe te geven dat ik opgewonden raak door dit idee,” zegt hij. “Wat zou ze van me denken? Hoe kan ze erop vertrouwen dat ik een veilige, verstandige, meelevende, feministische man ben als ik ook opgewonden raak van het idee dat ik haar toestemming negeer?” Hij kon zich hiervoor openstellen toen zijn partner toegaf dat zij de fantasie ook wel zag zitten.

Schaamte rond CNC is een ding binnen het gehele genderspectrum. Hoe kunnen vrouwen, bijvoorbeeld, zoiets gewelddadigs willen meemaken? “Als het patriarchaat gewelddadig en onderdrukkend is voor vrouwen, en je wordt door de maatschappij gezien als iemand die naar dit soort dingen verlangt, dan moet er wel iets mis zijn met je,” legt Dr João Florêncio uit. Hij is universitair hoofddocent Geschiedenis van Moderne en Hedendaagse Kunst en Visuele Cultuur aan de Britse universiteit van Exeter. “Het is alsof je het feminisme verraadt, of dat je lijdt aan een soort Stockholmsyndroom waardoor je naar je eigen onderdrukking verlangt.” Maar de geschiedenis van – en de gesprekken over – vrijwillige gewelddadige seks zijn waarschijnlijk zo oud als seks zelf, zegt hij.

“Veel seks is altijd gewelddadig geweest, maar het idee dat de betrokken partijen het erover eens zijn dat er een zekere mate van geweld bij komt kijken of dat er gespeeld wordt met geweld en macht... Dat zie je terug in de literatuur, zeker lang geleden,” zegt Florêncio. Een literair voorbeeld is Anaïs Nin’s Delta of Venus (gepubliceerd in de jaren veertig en opnieuw postuum in de jaren zeventig). Dit is een verzameling van vijftien korte zeer expliciete verhalen waarin gewelddadige seks en verkrachting voorkomt.

Hoewel veel mannen aanvankelijk dit soort literatuur schreven, namen vrouwen pas deel aan het gesprek na de seksuele revolutie van de jaren zestig, toen de samenleving iets toleranter werd. De Amerikaanse sekspositieve feministische auteur Carol Queen, spreekt en schrijft sinds eind jaren negentig over progressieve seksuele voorlichting. Zij betoogt dat seks-positiviteit seksuele diversiteit en keuzevrijheid toestaat en viert.

Andere feministen beschouwden seks als een van de vele vormen van onderdrukkende, patriarchale controle. Andrea Dworkin was een Amerikaanse radicale feministe met de reputatie anti-seks en anti-porno te zijn. Ze was vanaf de jaren zeventig tot de jaren negentig actief. Dworkin stelde dat heteroseksuele seks feitelijk hetzelfde was als misbruik. In haar boek Intercourse schreef ze: “misbruik is een synoniem voor geslachtsgemeenschap”.  Vandaag de dag betoogt schrijfster Louise Perry in haar aankomende boek The Case Against the Sexual Revolution dat mannen degenen zijn die profiteren van seks en porno, en dat vrouwen gedwongen zijn om aan hun verlangens tegemoet te komen. Als je deze redenatie volgt, is CNC onverenigbaar met seksuele bevrijding.

Deze opvatting, zegt Florêncio, gaat voorbij aan het recht van mensen om te kiezen. “Als je beweert dat een vrouw niet uit vrije wil aan bepaalde seksuele praktijken kan meedoen, impliceer je dat er vrouwen zijn aan wie je niet het denkvermogen en de keuzemogelijkheden toekent die je voor jezelf claimt,” zegt hij. “De rol die een vrouw speelt in seks zou niet alleen moeten bestaan uit ja of nee zeggen, maar ook als ze zegt ‘ik wil dit’ en als ze niet alleen reageert op iets wat de ander wil.”

Het recht om te kiezen staat centraal bij CNC. Hoewel mensen misschien denken dat de kink gevaarlijk is, en dat de vrouw of onderdanige partij hulpeloos is, is dat niet het geval. Die critici moeten “begrijpen dat de sub eigenlijk meer controle heeft dan de dom”, zegt Jade (21). Ze is sub en fan van CNC. De sub “beslist precies wat er met hen gebeurt, en wat er nooit mag gebeuren, en wanneer te stoppen,” voegt ze toe.

Psycholoog en seksuoloog dr. Kate Balestrieri is het hiermee eens. Hoewel het misschien tegenstrijdig lijkt, stelt CNC mensen in staat om “los te laten op een manier waarbij ze zich echt veilig kunnen voelen,” zegt ze. Dit kan overlevenden van seksueel geweld ook helpen: “Wanneer overlevenden in deze rol stappen, ongeacht of ze de dom of de sub zijn, kunnen ze weer controle uitoefenen. Ze krijgen weer invloed op een situatie waar ze ooit veel te weinig controle over hadden. Ze kunnen een rol spelen en in zekere zin een overwinnaar worden."

Het veilig beoefenen van CNC is erg belangrijk. Zonder gezonde communicatie, of onderhandelingen over wat beide partijen willen dat er gebeurt, of wat een stevige ‘nee’ is, of wat de veilige woorden zijn, kan CNC lijken op misbruik. Als al deze dingen wel goed geregeld zijn, kan een CNC-spel “ongelooflijk gezond en ongelooflijk leuk” zijn, zegt Balestrieri. Nazorg, dus de praktijk van debriefing en het zorgen voor elkaar na het spel, is een ander aspect, maar dat hangt wel af van individuele voorkeur. Jade bijvoorbeeld, vindt dat de nazorg afbreuk doet aan de authenticiteit van de ervaring.

Het kan eng zijn om te beginnen over CNC met een partner, maar Balestrieri raadt aan om een lijst op te stellen met de opties “ja, nee en misschien”. Dit zal helpen duidelijk te krijgen waar de partners in een relatie wel en niet voor open staan. Het raadplegen van porno zou geen optie moeten zijn, omdat “het niet altijd helpt met het opzetten van het CNC-proces op een ethische en veilige manier”. Ze raadt ook aan om langzaam te beginnen in plaats van meteen in het diepe te duiken — onderzoek hoe dingen zoals impact play of spanking voelen, voordat je een heel spel gaat plannen.

Het is vooral belangrijk om te begrijpen dat CNC voortkomt uit het verlangen naar verhoogd genot en het verlangen om controle op te geven of juist uit te oefenen. Pijn en angst wekken in feite dezelfde lichamelijke opwindingsreacties op in ons lichaam en zenuwstelsel als seksuele opwinding, en CNC kan die sensaties versterken. Het zegt niets over het karakter van een persoon. “Sommige mensen hebben fantasieën over iets, maar dat betekent niet dat ze seksueel misbruikt willen worden of iemand anders willen aanranden,” zegt Balestrieri. “Het doel van seksuele fantasieën en seksspelletjes is om ruimte te creëren voor creativiteit, spontaniteit en plezier. Iedereen mag en kan dat anders definiëren, zolang er toestemming is.”